Ο Αλέξης Τσίπρας κατανοεί πως εκλογές, δεύτερη φορά ως αντισυστημικός ριζοσπάστης, δεν κερδίζει. Σε αυτή τη βάση λανσάρει το σύνθημα της επόμενης μέρας του ΣΥΡΙΖΑ για ένα πρόγραμμα «ριζοσπαστικού ρεαλισμού». Μόνο που το αφήγημά του, δεν είναι καινούργιο.
ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στην εξουσία και ο Τσίπρας στο τιμόνι γνώριζαν τι ρεαλιστικό έπρεπε να κάνουν για να μην διακινδυνεύσει η «αριστερο-εθνολαϊκιστική» διακυβέρνηση τους. Επιχείρησαν βέβαια να κάνουν κι άλλα πολλά, πιστεύοντας ότι θα τους εξασφαλίσουν αντοχή και μακροημέρευση. Σαν αυτά που αποκαλύπτονται είτε από τον Χρ. Καλογρίτσα και τον Σ. Μιωνή είτε του εισαγγελείς και τα πολιτικά πρόσωπα της μεγάλης σκευωρίας της Novartis.
Ριζοσπαστικός ρεαλισμός ήταν η στροφή του από το αντιμνημονιακό μένος στην υπηρέτηση του μνημονίου, με συνέπεια ζηλωτή. Ριζοσπαστικός ρεαλισμός ήταν η απομάκρυνση του από το «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» και την πρόσδεση του στα μεγάλα αμερικανικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή, με διευκολύνσεις από τη Σούδα μέχρι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και το Στεφανοβίκειο μέχρι τη νέα βάση στην Κάρπαθο που έταζε στην Ουάσινγκτον ο Πάνος Καμμένος.
Ριζοσπαστικός ρεαλισμός ήταν επίσης η κυβερνητική αμνησία της Κουμουνδούρου για τα δράματα των Παλαιστινίων όταν ο κ. Τσίπρας συναντούσε και ξανασυνταντούσε τον Μπ. Νετανιάχου πότε για αμυντικές συμφωνίες και πότε για να δημιουργηθεί τεχνολογικό πάρκο νέου τύπου στη Θεσσαλονίκη «ως μια επένδυση για το μέλλον». Στον ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης δεν έχουν ιδέα τι πρέπει να κάνουν για να αρχίσουν να δημιουργούν πάλι όρους και συνθήκες επανόδου σε τροχιά εξουσίας. Αλλού κοιτάζει το κεφάλι αλλού βαδίζει το σώμα τους.
Τη μια στιγμή προτείνουν new deal για τους νέους και την άλλη επαναφέρουν το αφήγημα περί «χούντας του Μητσοτάκη» που θέλει να βάλει τη χώρα στο γύψο και διά πυρός και σιδήρου να επιβάλει στην κοινωνία την παντοδυναμία της.
Ο Αλ. Τσίπρας ανησυχεί για τα τσιμέντα στην Ακρόπολη και ανεβαίνει στα μουλωχτά στον Ιερό Βράχο αν και έχει λάβει από την αρμόδια υπουργό πρόσκληση για επίσημη ενημέρωση. Διαρρέει αλλαγή στρατηγικής και από την καταστροφολογία επένδυση στην ελπίδα και γράφουν για τανκς στους δρόμους, γαυγίσματα του Παπαδόπουλου και απηνή βομβαρδισμό από τα ΜΜΕ.
Στην προοδευτική γενιά υπόσχεται έναν «ρεαλιστικό ριζοσπαστισμό» και έναν πόλεμο με διαρκείας με λογική και ευαισθησία όπως γράφει στο προανάκρουσμά του το κομματικό έντυπο της Κουμουνδούρου. Αν μη τι άλλο ας τους αναγνωρίσουμε πρόοδο στο λεκτικό τους. Και στις μεθόδους που προκρίνουν. Εκτός κι αν κατά βάθος εννοούν ότι με ευαισθησία θα θελήσουν να ελέγξουν τους αρμούς της εξουσίας.
