Του Σάκη Μουμτζή
Διαβάζω και ακούω την άποψη πως ο «Τσίπρας ήρθε για να μείνει», διατυπωμένη με τρόπο αφοριστικό, σχεδόν αξιωματικό. Μάλιστα την διακινούν σχολιαστές που ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο, δημιουργώντας ένα πρόσθετο κλίμα ηττοπάθειας που ενυπάρχει σε αυτόν τον χώρο, λόγω των τεσσάρων διαδοχικών εκλογικών ηττών που υπέστη.
Να διευκρινίσω πως ο εξοστρακισμός έπαψε να υπάρχει εδώ και είκοσι πέντε αιώνες. Οι πολιτικοί που ηττώνται μπορεί να ζήσουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα με την σιωπή τους, την περισυλλογή τους, την αυτοκριτική τους, και να επανέλθουν εν ευθέτω χρόνω, αν βοηθήσουν και οι συγκυρίες. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Συνεπώς, και για τον Α.Τσίπρα αυτό που προέχει είναι η διαχείριση της αναμενόμενης ήττας του.
Αν αυτή θα αγγίζει τα όρια της συντριβής ή αν θα είναι αξιοπρεπής. Στην πρώτη περίπτωση θα τεθεί στο περιθώριο από τους ίδιους τους συντρόφους του και θα βαδίσει την έρημο του. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει χωρίς τον Τσίπρα. Στην δεύτερη περίπτωση θα επιβιώσει πολιτικά και θα ηγηθεί του άλλου πόλου απέναντι στην Νέα Δημοκρατία, με προοπτική επανόδου στην εξουσία.
Ας δούμε προς τα πού γέρνει η ζυγαριά σήμερα.
Ως γνωστόν ο Α.Τσίπρας έχει ανάγει τους τακτικισμούς σε στρατηγική. Αδυνατεί να δει την μεγάλη εικόνα. Ο προγραμματισμός του είναι βραχυπρόθεσμος, με σκοπό να αποκομίσει πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη. Και οι δημοσκοπήσεις εδώ και πολύ καιρό δείχνουν πως αποτυγχάνει. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως καμιά δημοσκόπηση στην πρόθεση ψήφου, δεν δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ ποσοστό άνω του 19%. Σε όλες κινείται στο 16-19%. Μόνον με την αναγωγή υπερβαίνει το 20%. Ως γνωστόν όμως, τις περισσότερες φορές, η αναλογική κατανομή των δημοσκοπικά αναπόφασιστων δεν λειτουργεί στην κάλπη. Αυτοί στρέφονται μαζικά προς τον διαφαινόμενο νικητή, ανατρέποντας το προσδοκώμενο εύρος της διαφοράς μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος.
Επί πλέον, σε όλες τις δημοσκοπήσεις η δημοτικότητα του πρωθυπουργού βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, κάτι πρωτοφανές για έναν εν ενεργεία πρωθυπουργό. Με απλά λόγια ο Α.Τσίπρας αποτελεί βαρίδι για τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι το αντίστροφο, όπως συνέβαινε στην τραυματική σχέση Σημίτη-ΠΑΣΟΚ.
Ο Α.Τσίπρας με την πολιτική του διέρρηξε την σχέση του με την κοινωνική βάση του κόμματος του. Όλοι αυτοί που πίστεψαν στο σκίσιμο των μνημονίων, χρεώνουν στον Τσίπρα την εξαπάτηση τους και μετρούν τις πληγές τους από την μνημονιακή του μετάλλαξη. Μένουν, όπως φαίνεται, αδιάφοροι στην προσπάθεια του να αποκαταστήσει εν μέρει τις ζημίες που ο ίδιος τους προκάλεσε.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός πως η δημοτικότητα του βρίσκεται οριακά πάνω από αυτήν της Ζ.Κωνσταντοπούλου, στην έκτη θέση.
Από πού λοιπόν προκύπτει η βεβαιότητα πως ο Α.Τσίπρας ήρθε για να μείνει; Ίσως από την αδυναμία της Κεντροαριστεράς να συγκροτήσει έναν σοβαρό τρίτο πόλο.
Όμως από τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ, θα λείψει η συγκολλητική ουσία της εξουσίας. Θα λείψει η νομή του Κράτους. Και το κυριότερο, ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ, θα περάσει στην αντιπολίτευση με υπονομευμένο τον αντιπολιτευτικό του λόγο, εξαιτίας των κυβερνητικών πεπραγμένων του και χωρίς κόσμο πρόθυμο να ακολουθήσει τις κινηματικές πρακτικές του. Το 2014 πέρασε ανεπιστρεπτί.
Συνεπώς όσοι προεξοφλούν, με τρόπο αφοριστικό, πως ο Α.Τσίπρας ήρθε για να μείνει, μάλλον εκφράζουν τις επιθυμίες τους. Τα μέχρι στιγμής δεδομένα δεν το αποδεικνύουν.
