Εντάξει, δεν ζητάμε από όλους να έχουν μελετήσει τα τέσσερα βιβλία των 2.000 ασκήσεων γεωμετρίας, στερεομετρίας, γεωμετρικών τόπων και κατασκευών, που είχαν συγγράψει τον 16ο αιώνα, οι μοναχοί του Τάγματος των Ιησουιτών. Όμως, όσοι αρνούνται την ύπαρξη των δυο άκρων, προφανώς και απουσίαζαν από το απλό γυμνασιακό μάθημα της Ευκλείδειας Γεωμετρίας.
Μια ευθεία γραμμή στη γεωμετρία δεν έχει άκρα και επεκτείνεται στο άπειρο και από τις δυο πλευρές της. Ένα απλό ευθύγραμμο τμήμα, στη γεωμετρία, έχει δύο άκρα. Μάλιστα, αρκετές φορές χρησιμοποιούμε ένα ευθύγραμμο τμήμα και το μέσο του, για να περιγράψουμε το πολιτικό φάσμα, απεικονίζοντας με αυτόν τον τρόπο την απόσταση κάποιων κομμάτων από το κέντρο, προς τα δεξιά και προς τα αριστερά.
Το ίδιο συμβαίνει και σε διαδικτυακές δημοσκοπήσεις, όπου οι συμμετέχοντες καλούνται να σημειώσουν πάνω σε ένα ευθύγραμμο τμήμα, το που τοποθετούν τον εαυτό τους σε σχέση με το κέντρο, που είναι το μέσο του τμήματος.
Επομένως, τα δυο άκρα είναι μια πραγματικότητα όχι μόνο στη γεωμετρία, αλλά και στην ίδια τη ζωή. Απλά η γεωμετρία, μας βοηθάει στην προβολή και στην ερμηνεία μιας σειράς από καταστάσεις της ανθρώπινης καθημερινότητας.
Ενίοτε, έξω από τις αρχές της επίπεδης γεωμετρίας, σε σύνθετα μοντέλα καμπύλων γραμμών και επιπέδων, τα άκρα των τμημάτων συναντώνται όταν οι καμπύλες μετατρέπονται σε κύκλο. Οπότε έχουμε ταύτιση των άκρων σε ένα σημείο.
Ε, αυτό είναι που βιώνουμε σήμερα. Τα υπαρκτά δύο πολιτικά άκρα, σε ένα περιβάλλον με καμπύλες γραμμές, συναντώνται σε ένα σημείο. Και αυτό είναι το σημείο της βίας. Στο σημείο της βίας, που αποτελεί την αποκρυστάλλωση των ιδεολογιών του ολοκληρωτισμού. Διότι εδώ, είναι που συναντώνται οι ρίζες των απογόνων του Εθνικοσοσιαλισμού και του Σταλινισμού.
Άλλωστε αυτά τα δυο άκρα συναντήθηκαν το 2015 για να πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά. Συναντήθηκαν και το 2016, στην ψηφοφορία του νέου εκλογικού νόμου, όταν ο τότε πρόεδρος της Βουλής έλεγε ότι «στη Βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι». Συναντήθηκαν στις επισκέψεις της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, στα ακριτικά νησιά, πουλώντας φθηνό πατριωτισμό.
Και τώρα συναντώνται ξανά έξω από τα σχολεία. Οι μεν, με ξυρισμένα κεφάλια, κουκούλες και σιδηρογροθιές. Οι δε, με κράνη, στρατιωτική πειθαρχία και ρόπαλα καμουφλαρισμένα σε σημαιάκια.
H ουσία είναι ότι και τα δυο άκρα χλευάζουν και υπονομεύουν την Δημοκρατία. Το ένα άκρο, με άναρθρες κραυγές. Το άλλο άκρο, δήθεν «με επιχειρήματα», όπως αυτά για τη «Χούντα που δεν έπεσε το '73», την «καταπάτηση των συνταγματικών δικαιωμάτων» και πιο πρόσφατα την απειλή ότι «δεν πρόκειται να σεβαστεί και να δεχτεί, αυτό που λέγεται αστική δικαιοσύνη και δημοκρατία».
