Σε παραδιπλανό χωριό απ’ το δικό μου, πέθανε από κορονοϊό παπάς που απαγόρευε στους πιστούς να μπαίνουν στην εκκλησία του με μάσκα. Έλεγε στα κηρύγματα του ότι όποιος κάνει «την ένεση» θα παραλύσει, διατεινόταν ότι τα εμβόλια φτιάχνονται από έμβρυα εκτρώσεων και ότι εκείνος που θα τα βάλει μέσα του είναι συμμέτοχος στην αμαρτία της δολοφονίας των αγέννητων παιδιών. Τον άκουγαν οι γυναικούλες του χωριού με ανοικτό το στόμα, ως την περασμένη βδομάδα τουλάχιστον.
Πέθανε ο δύστυχος διότι δεν έπαιρνε καμία προφύλαξη εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο, αρρώστησε αλλά άργησε να πάει σε νοσοκομείο καθόσον τα «διαβολικά κατασκευάσματα» χρειάζονται θεό κι όχι γιατρό, συνάντησε τελικά τον δημιουργό του αναμάρτητος και ανεμβολίαστος. Δεν ξέρω αν την ύστατη ώρα αναθεώρησε τις απόψεις του, πιθανολογώ πως όχι. Η πίστη δεν κλονίζεται από την πραγματικότητα, βρίσκει τρόπο να την παρακάμπτει.
Θα αναρωτηθείτε γιατί αναφέρομαι σε μια ακραία υποπερίπτωση που επ’ ουδενί λόγω δεν αντικατοπτρίζει τον γενικό κανόνα. Στο τέλος-τέλος, θα μου πείτε, οι παλινωδίες των έγκυρων επιστημονικών εμβολιαστικών ενώσεων ανά τον κόσμο για το AstraZeneca έχουν κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά στο εμβολιαστικό πρόγραμμα του πληθυσμού απ’ όσο κάποιος φανατικός παπάς σ’ ένα χωριουδάκι ή κάποιος ψεκασμένος περιθωριακός του διαδικτύου.
Και όμως, δεν είναι έτσι. Μετά από μια περίοδο έντονης αντιπαράθεσης του ορθολογισμού με την συνωμοσιολογία, από την εμφάνιση του ιού ως και το τέλος του 2020, ακολούθησε μια περίοδος εφησυχασμού και χαλαρότητας των φορέων της κοινής λογικής. Επαναπαυθήκαμε σε θεωρίες περί υψηλών ποσοστών εμβολιασμού και θεωρήσαμε ότι οι αρνητές ήταν λιγοστοί φωνακλάδες με μηδαμινή εν τέλει επιρροή στην κοινωνία.
Λάθος. Όσο οι κανονικοί άνθρωποι θεωρούσαν ότι δίνουν υπερβολική σημασία στις ασυναρτησίες των συνωμοσιολόγων, τόσο αυτοί συνέχιζαν να εργάζονται με υπομονή μυρμηγκιού, αθροίζοντας κάθε αμφιβολία, κάθε αναποδιά, κάθε επιστημονικό κενό, κάθε σαχλαμάρα, κάθε φήμη και κάθε ψευτιά, σ’ ένα ενιαίο σύνθημα-κάλεσμα: «Μην εμβολιάζεστε, μην προσέχετε». Τώρα λοιπόν που έχουμε αθροιστικά αποτελέσματα εμβολιασμών, κάνοντας την σύγκριση ανάμεσα σε πόσους εμβολιάστηκαν και πόσους είχαν δικαίωμα να το κάνουν, βλέπουμε πάλι την εμφάνιση μιας κρίσιμης μάζας ανθρώπων που πέρασαν κάτω από τα ραντάρ μας και συνεχίζουν να είναι κίνδυνος-θάνατος για την κοινωνία.
Διότι και ο φόβος τροφοδοτείται από την επιστημονική ασάφεια περί τα εμβόλια, πάνω στην συνομωσιολογία πατά για να αγνοήσει την σημασία των ποσοστών με τα οποία μιλούν οι επιστήμονες. Όταν στο μυαλό κάποιου το ένα κρούσμα θρόμβωσης στο εκατομμύριο είναι ίσο με το δεκαπέντε τοις εκατό θανάτους στους προσβεβλημένους από κορονοϊό, τότε κάτι ανορθολογικό και λάθος έχει επικρατήσει μέσα σ’ αυτό το μυαλό. Και επίσης είναι καιρός να κατατάξουμε την πιτσιρικαρία των κορονοπάρτι των πλατειών, όχι στα επαναστατημένα νιάτα, αλλά στους αρνητές. Όχι διότι θα γίνει κάτι, αλλά τουλάχιστον για να μην ωραιοποιούμε την πραγματικότητα.
