Της Έφης Στεφοπούλου*
Πριν λίγες ημέρες, στις 11 Σεπτεμβρίου εκτός από την υπόμνηση του χτυπήματος στους δίδυμους πύργους, έγινε και κάτι ακόμα, που πέρασε, όμως, απαρατήρητο. Δημοσιεύτηκε η απόφαση για την «Καθιέρωση υπερωριακής απασχόλησης υπαλλήλων της εταιρείας Κτιριακές Υποδομές Α.Ε. για το β' εξάμηνο 2018».
Μια απόφαση που θα περνούσε στα ψιλά γράμματα του φύλλου της εφημερίδας της κυβέρνησης με νούμερο 3946, τεύχος Β', για οποιονδήποτε δεν γνωρίζει το χρονικό των κτιριακών υποδομών. Ένα χρονικό που σε οκτώ στιγμιότυπα καταφέρνει να ξεδιπλώσει όλη την φαυλότητα της ελληνικής πελατοκρατείας:
11ος 2013: Η τρόικα ονομάζεται ακόμα τρόικα – κι όχι θεσμοί – και είναι αυστηρή. Ζητάει κεφάλια δημοσίων υπηρεσιών στο πιάτο. Είναι η περίοδος που οι μνημονιακές επιταγές αφορούν απολύσεις – βλέπε διαθεσιμότητες - δημοσίων υπαλλήλων και καταργήσεις ή συγχωνεύσεις φορέων του Δημοσίου.
Τρεις τέτοιοι φορείς που συγχωνεύτηκαν είναι o Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων, η Θέμις Κατασκευαστική που έφτιαχνε φυλακές και δικαστικά μέγαρα και η ΔΕΠΑΝΟΜ - Δημόσια Επιχείρηση Ανέγερσης Νοσηλευτικών Μονάδων Α.Ε. Αποτέλεσμα της συγχώνευσης ήταν η δημιουργία της ανώνυμης εταιρείας του δημοσίου «Κτιριακές υποδομές Α.Ε.».
2014: Ξεκινά μια δικαστική διαμάχη για τους εργαζόμενους και τις εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις των συγχωνευμένων φορέων, μιας και η συγχώνευσή τους, μπορεί μεν να προβλέφθηκε στον νόμο, αλλά δεν συνοδεύονταν από κάποιο επιχειρησιακό σχέδιο για την εφαρμογή της.
2016: Ο Άρειος Πάγος αποφασίζει ότι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου των οποίων οι συμβάσεις έληξαν δεν μπορούν να μονιμοποιηθούν καθότι δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
11ος 2016: Με νόμο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσλαμβάνει τους 213 πρώην συμβασιούχους «κατά παρέκκλιση κάθε αντίθετης ρύθμισης ή απόφασης» - άρα κατά παρέκκλιση και της απόφασης του Αρείου Πάγου και εκτός ΑΣΕΠ, σε προσωποπαγείς θέσεις – δηλαδή σε θέση μονίμου δημοσίου υπαλλήλου που ανοίγει ειδικά γι' αυτούς.
Μια «μικρή» λεπτομέρεια, είναι ότι η συγκεκριμένη διάταξη κατατέθηκε σε άσχετο νόμο ως βουλευτική τροπολογία. Σύμφωνα με τον κανονισμό της βουλής τροπολογίες μπορούν να καταθέσουν είτε οι υπουργοί της κυβέρνησης είτε οι βουλευτές.
Οι τροπολογίες που καταθέτουν οι βουλευτές δεν αναρτώνται στη σελίδα της Βουλής και επιπλέον δεν είναι υποχρεωτικό να συνοδεύονται από έκθεση του γενικού λογιστηρίου του κράτους για τις δαπάνες που προκαλούν στον κρατικό προϋπολογισμό.
Έτσι, όταν ένας υπουργός θέλει να περάσει μια δύσκολη τροπολογία που θα προκαλέσει κόστος, αντί να την καταθέσει ο ίδιος την δίνει σε έναν βουλευτή να την καταθέσει αποφεύγοντας με αυτό τον τρόπο την κοστολόγηση αλλά και την δημόσια θέαση της υπογραφής του κάτω από ένα ρουσφέτι – γιατί περί αυτών πρόκειται στις περισσότερες περιπτώσεις.
2ος 2017: Οι κτιριακές υποδομές νοικιάζουν κτίριο για να στεγάσουν τους υπαλλήλους που δεν έχουν που να κάτσουν! Είναι τέτοιος ο ανορθολογισμός που η διορισμένη από την κυβέρνηση πρόεδρος του Δ.Σ δεχόταν επιστολές υπαλλήλων με τις οποίες της γνωστοποιούνταν ότι δεν έχουν αντικείμενο εργασίας.
10ος 2017: Ο υπουργός υποδομών κ. Σπίρτζης μετατάσσει 150 υπαλλήλους (από τους υπεράριθμους που δεν έχουν που να κάτσουν και γι' αυτό χρησιμοποιούν τα θρανία που έχουν περισσέψει από τις προμήθειες των σχολείων) σε άλλα νομικά πρόσωπα του υπουργείου υποδομών.
2ος 2018: Το σωματείο εργαζομένων στις Κτιριακές Υποδομές Α.Ε. διαμαρτύρεται για την αποψίλωση της υπηρεσίας από προσωπικό. Να σημειωθεί ότι οι «Κτιριακές Υποδομές Α.Ε.» έχουν πάψει να κατασκευάζουν οι ίδιες τα κτίρια, και επιβλέπουν πλέον διαγωνισμούς και αναθέσεις κατασκευής σε αναδόχους.
11-9-2018: Η λύση στη μείωση(!) του προσωπικού ακούει στο όνομα «υπερωρίες». Με την απόφαση που δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 3946, τεύχος Β' της 11ης Σεπτεμβρίου 2018 εγκρίνονται 15,050 ώρες υπερωρίες για 117 υπαλλήλους για το 2ο εξάμηνο 2018!
Αυτά είναι οκτώ βήματα-στιγμιότυπα ενός χορού διοικητικού Ζαλόγγου που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη χρεωκοπία. Αυτά είναι τα πισωγυρίσματα και τα έξοδα ενός κράτους που μοιάζει να πορεύεται στην τύχη, χωρίς στρατηγικό σχέδιο και σκοπό για το τι πρέπει να κάνουν και πως να το κάνουν οι υπηρεσίες του.
Ένα κράτος που χρησιμοποιεί τις ποικίλες νομικές μορφές του ευρύτερου δημόσιου τομέα, για να πληθωρίζει θέσεις υπαλλήλων ώστε να βολεύει ημέτερους. Ένα κράτος που κάνει ότι συμμορφώνεται με τις μνημονιακές υποδείξεις, αλλά στην ουσία προσπαθεί να κοροϊδέψει τους «τεχνοκράτες» της Εσπερίας.
Αυτό είναι το πελατειακό σύστημα στα καλύτερά του. Ένα σύστημα που μοιάζει να μην έχει καμία λογική για την επιδίωξη του δημόσιου συμφέροντος, έχει όμως μεγάλη λογική και εφαρμογή στην επιδίωξη του κομματικού συμφέροντος, εις βάρος του δημόσιου. Σε αυτό το πελατοκρατικό σύστημα, η ποιότητα των συλλογικών αγαθών, πχ τα σχολικά κτίρια, μειώνεται και το κόστος τους αυξάνεται.
Οι με κομματικά κριτήρια διορισμένες διοικήσεις των οργανισμών του δημοσίου, απομακρύνονται από τον ρόλο του manager και μετατρέπονται σε εντολοδόχοι του οικείου υπουργού. Η μικροκομματική διαχείριση των προβλημάτων, ξέρουμε που οδηγεί: σε μια νέα χρεωκοπία. Γιατί ο πελατειασμός και η χρεωκοπία είναι πράγματι σαν τους δίδυμους πύργους. Εκεί που υψώνεται ο ένας, υπάρχει και ο άλλος.
*H Έφη Στεφοπούλου είναι υπεύθυνη του τομέα Δημόσιας Διοίκησης στο Κίνημα Αλλαγής
