Του Δημήτρη Καμπουράκη
Το 'χω ξαναγράψει: Τελικά όλο το παιχνίδι των εκλογών ενδέχεται να παιχτεί μέσα σε δυο μόλις μονάδες. Όχι, δεν εννοώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε την ψαλίδα με τη ΝΔ, αυτή θα συνεχίσει να χάσκει ως την ημέρα της κάλπης. Απλώς ο Αλέξης θέλει δυο ακόμα μονάδες στο ποσοστό του για ν' αφαιρέσει την αυτοδυναμία του Κυριάκου κι ο Κυριάκος δυο ακόμα για να αποφύγει τις μετεκλογικές παγίδες που του έχει στήσει ο Αλέξης.
Στις εκλογές του Μαΐου ή του Οκτωβρίου δεν παίζεται η νίκη. Αυτή έχει ήδη κριθεί και δεν υπάρχει τρόπος ν' αλλάξει. Και την μισή Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ να φυλακίσει αύριο το πρωί ο Τσίπρας, θα ηττηθεί από την άλλη μισή. Στις εκλογές θα κριθεί μόνο η διαφορά των δύο κομμάτων και η δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης από την ΝΔ. Εδώ είναι το κρίσιμο.
Εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε (δυστυχώς) την ηγεμονία του κεντροαριστερού χώρου απέναντι στο ΚΙΝΑΛ έχοντας παγιώσει (δημοσκοπικά) τις δυνάμεις του σ' ένα ποσοστό γύρω στο 20%, τώρα το στοίχημα του αρχηγού του είναι ένα: Να αφαιρέσει από τον Κυριάκο την δυνατότητα να κυβερνήσει. Αν ο Αλέξης πάρει 25% ενδέχεται να τα καταφέρει, αν πάρει 20-22% θα έχει μπροστά του μια τετραετία αντιπολίτευσης σ' έναν αυτοδύναμο Κυριάκο. Αυτό το κρίσιμο 2% που αναζητά ο Αλέξης βρίσκεται στους πρώην ψηφοφόρους του, που τώρα λένε ότι εν σκοπεύουν να πάνε να ψηφίσουν.
Το αντίστοιχο κρίσιμο 2% που αναζητά ο Κυριάκος ώστε να κατοχυρώσει τον θρίαμβο του, βρίσκεται δυνητικά σε δυο περιοχές: Πολιτικά στον κεντρώο χώρο και ηλικιακά στους καινούριους ψηφοφόρους. Οι πρώτοι προσπαθούν ακόμα να ξεδιαλύνουν ποιος είναι ο πραγματικά κεντρώος σε τούτη τη χώρα μετεωριζόμενοι σε μια βεντάλια που πιάνει και το ΚΙΝΑΛ, το Ποτάμι, τη ΝΔ ή την αποχή, ενώ οι δεύτεροι (σε άλλο νεανικό μήκος κύματος κινούμενοι) δείχνουν να απεχθάνονται μαζικά την πολιτική και να μην βρίσκουν έμπνευση κανένα κόμμα.
Θα αναρωτηθούν κάποιοι γιατί ο Κυριάκος να στοχεύει μόνο προς την πλευρά του κέντρου και να μην ανησυχεί προς τα δεξιά του. Διότι η μεγάλη δεξαμενή ξέμπαρκων ψήφων είναι στο κέντρο, ο κίνδυνος εκ δεξιών της ΝΔ είναι άλλος: Αν τα ακροδεξιά κομματάκια καταφέρουν (με την αμέριστη συμπαράσταση του Σύριζα και των μέσων του) να συνταχθούν σ' ένα ενιαίο κόμμα, τότε αυτό μπορεί να μπει στην Βουλή και αυτή από πεντακομματική να γίνει εξακομματική, δυσκολεύοντας την αυτοδυναμία του πρώτου. Αλλά τους ψήφους αυτούς η ΝΔ δεν τους έχει έτσι κι αλλιώς, Αν με όσα συμβαίνουν στην χώρα αυτοί οι ακραίοι δεξιοί αρνούνται ακόμα να ψηφίσουν ΝΔ, τότε δεν θα το κάνουν ποτέ. Το θέμα είναι να μην βρεθούν με ενιαία εκπροσώπηση και φθάσουν το 3%.
Που καταλήγουμε; Ότι τόσο ο Αλέξης όσο και η ΝΔ, ένα παραπάνω 2-3% αναζητούν. Απλώς το αναζητούν σε άλλους χώρους. Ποιος θα κερδίσει αυτή τη μάχη; Αυτός που θα επιβάλει την ατζέντα του και θα προσανατολίσει τον δημόσιο διάλογο και τον κοινωνικό προβληματισμό. Αν ο Σύριζα καταφέρει εν' έτει 2018 να συζητάμε για το 2005 ή το 2008, τότε ενδέχεται να πετύχει την λίγη παραπάνω συσπείρωση του που επιθυμεί. Αν ο Κυριάκος καταφέρει εν' έτει 2018 να συζητάμε για το τι πρέπει να γίνει το 2025, τότε ίσως καταφέρει να σπείρει μια νότα αισιοδοξίας στα δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά που απέχουν και να τα οδηγήσει στην κάλπη του.
