Του Αλέξανδρου Σκούρα
Η συγκυβέρνηση ριζοσπαστικής αριστεράς - συνωμοσιολογικής ακροδεξιάς τελείωσε. Τώρα οι προκλήσεις και οι προτεραιότητες για τον ελληνικό φιλελευθερισμό είναι διαφορετικές και πιο μακροπρόθεσμες.
Αυτή τη στιγμή ο αριθμός των αυτοχαρακτηριζόμενων φιλελεύθερων στην Ελλάδα, κυρίως στη νεολαία, είναι μεγαλύτερος από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας μας. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι συμπολίτες μας διάβασαν και ασπάστηκαν τις ιδέες του Λοκ, του Σμιθ, του Χάγιεκ ή του Ρολς. Το μόνο που μπορούμε να συμπεράνουμε είναι ότι η ιδέα της ελευθερίας τους είναι αρεστή και πως είναι διατεθειμένοι να μάθουν περισσότερα για το πολιτικό κίνημα που λέγεται φιλελευθερισμός. Η πρώτη μεγάλη πρόκληση, λοιπόν, είναι το να δοθεί ένα σαφές και ειλικρινές περιεχόμενο στη λέξη 'φιλελευθερισμός'. Τι εννοώ ειλικρινές; Να μην μασκαρέψουμε τον φιλελευθερισμό ως σοσιαλδημοκρατία ή ελαφρύ συντηρητισμό προκειμένου να αυξήσουμε την απήχησή του αλλά να δώσουμε τη μάχη των ιδεών ώστε σε τέσσερα χρόνια οι φιλελεύθεροι να είναι και περισσότεροι αλλά και πιο ενημερωμένοι για την αξία της ατομικής, της οικονομικής, της πολιτικής, και της κοινωνικής ελευθερίας στο σύγχρονο κόσμο. Θεωρώ δεδομένο πως η μάχη αυτή δεν θα είναι αναίμακτη αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο.
Η δεύτερη μεγάλη μάχη αφορά την πολιτική κληρονομιά που θα αφήσει η σημερινή κυβέρνηση. Πιο συγκεκριμένα, θα είναι εγκληματικό για εμάς τους φιλελεύθερους να επιτρέψουμε την πλήρη ταύτιση των ιδεών και των αξιών μας με τα πεπραγμένα μίας - οποιασδήποτε - κυβέρνησης. Το σφάλμα αυτό έχει ξαναγίνει στο παρελθόν και η ταύτιση του φιλελευθερισμού με μία συγκεκριμένη πολιτική και κομματική ταυτότητα οδήγησε τον φιλελευθερισμό σε μία 20ετή απουσία από τον πολιτικό και ιδεολογικό στίβο. Αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα κίνημα ανθρώπων που θα λειτουργεί παράλληλα, έξω και μέσα από τα πολιτικά κόμματα, θα έχουμε ανεξαρτητοποιήσει, σε μεγάλο βαθμό, τις ιδέες μας από τους πολιτικούς συμβιβασμούς που πρέπει να κάνει ένα κόμμα όταν καλείται να κυβερνήσει.
Αν επιτευχθούν οι δύο πρώτοι στόχοι, ο τρίτος θα πρέπει να είναι η δημιουργία φιλελεύθερων ηγετών και στελεχών που να μπορούν, μέσω οποιουδήποτε κόμματος, να αυξήσουν τις φιλελεύθερες φωνές στην επόμενη βουλή. Είναι σαφές ότι η ανάγκη αυτή υπογραμμίστηκε έντονα από την αδυναμία αρκετών φιλελευθέρων που συμμετείχαν στα ψηφοδέλτια των τελευταίων εκλογών να κερδίσουν μία θέση στο κοινοβούλιο. Στο βαθμό που οι φιλελεύθεροι θέλουν να εκπροσωπούνται κοινοβουλευτικά από φιλελεύθερους, ο στόχος της εκλογής περισσότερων εκπροσώπων αποτελεί πρώτη προτεραιότητα. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να ξεκινήσει σχετικά άμεσα η προσπάθεια εντοπισμού, ανάδειξης και ανέλιξης φιλελεύθερων στελεχών σε ολόκληρη τη χώρα με χρήση των βέλτιστων πρακτικών της πολιτικής τεχνολογίας.
Αυτή τη στιγμή οι φιλελεύθεροι έχουμε μπροστά μας μία μεγάλη ευκαιρία. Το αν θα την αξιοποιήσουμε θα φανεί αρκετά σύντομα.
