Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Το μήνυμά που λάβαμε το μεσημέρι της Κυριακής στο messenger το υπέγραφε κάποιος «Πατήρ Νεκτάριος» και με σκάρτες 200 λέξεις προσέφερε μια ερμηνεία με αρχή, μέση και τέλος για όσα συνέβησαν πριν το 2010 και οδήγησαν στην κατάρρευση της χώρας κι εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.
Αδιάφορο αν όσα έλεγε ήταν μια πιο καλογραμμένη εκδοχή των γνωστών αντιμνημονιακών ψεμάτων του είδους που είπε και ο κ.Τσίπρας για να κερδίσει τις εκλογές. Το σημαντικό είναι ότι ο συντάκτης του έχει καταλάβει ότι ακόμα και σήμερα που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έγιναν μνημονιακό κόμμα, υπάρχει διαθέσιμη μόνο μια ερμηνεία για όσα συνέβησαν πριν το 2010: αυτή του Πατέρα Νεκτάριου. Η άλλη πλευρά, αυτή που στοιχήθηκε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, που προπηλακίστηκε με κάθε τρόπο για αυτή την ιστορική της επιλογή, που δικαιώθηκε από τα ίδια τα γεγονότα, ακόμα ψελλίζει, ενοχικά, μισές αλήθειες και το χειρότερο είναι ότι αρνείται να περιθωριοποιήσει τους αυτουργούς της δημοσιονομικής εκτροπής, μόνον ετοιμάζεται να τους ξεπλύνει μέσα από την ύψιστη διαδικασία, αυτή της κάλπης, εντάσσοντάς τους ξανά στα ψηφοδέλτια.
Αυτές ήταν οι σκέψεις που κάναμε διαβάζοντας το μήνυμα του χρήστη που ευφυώς χρησιμοποιεί και το συγκεκριμένο παρατσούκλι και δεν θα απασχολούσαμε τους αναγνώστες με αυτό, αν λίγες ώρες αργότερα, το πρωί της Δευτέρας, δεν ακούγαμε τον Γενικό Διευθυντή του ΙΟΒΕ, καθηγητή Νίκο Βέττα, στον Αθήνα 984 και στην εκπομπή της Τζίνας Μοσχολιού και του Νεκτάριου Νώτη να λέει λίγο-πολύ τα ίδια περιγράφοντας κάποιες από τις εντυπώσεις του από το φόρουμ των Δελφών: «Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, ακόμα κι αυτοί που ήταν στο συνέδριο (των Δελφών) που ούτε θέλει να σκέφτεται, ούτε έχει καταλάβει, ούτε θέλει να φάει πλέον χρόνο να σκεφτεί καθόλου τι ήταν αυτό που μας έφερε στην κρίση» για να καταλήξει: «Κάποια από αυτά θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας».
Ακριβώς αυτό. Αρνούμαστε να τα συζητήσουμε και στο όνομα του «αντισύριζα αγώνα» έχουν κάποιοι την αξίωση και να σωπάσουμε, κοινώς να το βουλώσουμε, ακόμα κι όταν βλέπουμε τους εμπνευστές των «μέτρων στη χαρτοπετσέτα» πίσω στα ψηφοδέλτια με σοβαρές πιθανότητες να εκλεγούν όπως μας πληροφορούν συνάδελφοι που έχουν δει μετρήσεις.
Προχθές, απαλλάχθηκε για πολλοστή φορά ο Ανδρέας Γεωργίου και οι περισσότεροι εξ ημών δεν είχαμε πλέον ούτε το κουράγιο να το σχολιάσουμε.
Είμαστε οι νικητές του debate του διλήμματος του 2010 («μνημόνιο ή άτακτη χρεοκοπία;»), δικαιωμένοι από τα ίδια τα γεγονότα και όμως αισθανόμαστε ηττημένοι. Και ας μην έχει κανείς αμφιβολία. Όταν η επόμενη κυβέρνηση πάρει την πρώτη δύσκολη, δηλαδή αντιδημοφιλή απόφαση, οι φλόγες για τη νέα συλλογική παράκρουση θ'ανάψουν αμέσως. Την παράνοια φροντίζει να την κρατά ζωντανή ο κάθε «παπα-Νεκτάριος» και οι εξηγήσεις του. Αυτές που εμείς αρνούμαστε να δώσουμε.
