Ο τρόπος με τον οποίο, η χώρα ως σύνολο και οι πολίτες ως μονάδες, αντέδρασαν και αντιμετώπισαν την πανδημία και τις πολλαπλές κρίσεις που αυτή προκαλεί, συνθέτει το ελληνικό παράδοξο.
Εκεί που τρέμαμε όλοι πως το «σύμπαν» θα καταρρεύσει γιατί ήταν σαθρό και πως το ΕΣΥ ως βασικός πυλώνας του θα μας προδώσει, το Εθνικό Σύστημα Υγείας υπερβαίνει καθημερινά, τις πεπερασμένες και ξεπερασμένες αντοχές του.
Γιατροί, νοσηλευτές, εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ, προσωπικό καθαριότητας, διοικητικοί αλλά και κάθε κατηγορίας εργαζόμενος στο νοσοκομειακό μέτωπο έχουν σκύψει το κεφάλι και 15 ατελείωτους μήνες διαχειρίζονται ατελείωτη οδύνη, πόνο και θάνατο.
Μετράνε ανάμεσά τους απώλειες, χάνουν συγγενείς, νοσούν άσχημα, λιώνουν από την κούραση και το στρες.
Μετράνε και τις χιλιάδες ζωές Ελλήνων που χάνονται από την πανδημία, με το βάρος της μοναδικότητας που έχει ο ασθενής για τον γιατρό και τον φροντιστή του.
Και μέσα σε όλο αυτό διαθέτουν την αξιοπρεπή ακεραιότητα να γνωρίζουν τι μπορεί να περιμένουν από μια πολιτεία που βρέθηκε, χωρίς βάθος εφεδρειών, σε κατάσταση επείγοντος κινδύνου.
Και προς τιμήν τους, αυτή την ώρα δε διεκδικούν τίποτα, απ’ όσα αυτονόητα πρέπει να τους προσφερθούν. Ούτε νύξη ούτε εκβιαστική υπόμνηση.
Η πρωθυπουργική υπόσχεση, ότι στο τέλος της μάχης θα απονεμηθούν και τα «παράσημα», παραμένει ισχυρή και ελπίζουμε πως ήδη εκείνοι που πρέπει, φροντίζουν να είναι όλα έτοιμα για την απόδοση τους.
Μια γραμμή πιο πίσω από το πεδίο, οι άνθρωποι που οργάνωσαν και υπηρετούν το σύστημα εμβολιασμού. Αυτοί που θα δώσουν ανάσα και χρόνο στους γιατρούς και υγειονομικούς. Κι αυτοί διεκδικούν σχεδόν παγκόσμια εύσημα αν αναλογιστεί κανείς την ιστορική παρακαταθήκη της χώρας στο «χύμα» και στη γραφειοκρατία.
Και στο ελληνικό παράδοξο έρχονται ως παραπλήρωμα μια μερίδα φωνακλάδικων φαρμακοποιών που απαιτούν τιμές για τον… εθελοντισμό τους!
Φτάνουν σε έσχατο σημείο να θεωρούν εύλογη μια αποζημίωση για τον κόπο που θα κάνουν για να ξεπακετάρουν τα self test που τους παραδόθηκαν σε 25άδες.
Θυμίζοντας ότι κάποτε κάποιοι του κλάδου και έχοντες θεσμικό ρόλο ήταν πρόθυμοι να σταυρώσουν μέχρι…ψηφοδέλτια μέσα στα φαρμακεία τους. Αν δεν το έκαναν κιόλας.
