Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα και δυστυχώς, όπως κάθε σημαντική είδηση, έτσι κι αυτή, δεν κατάφερε να διαπεράσει το πυκνό νέφος του κουτσομπολιού και της παραπολιτικής που πνίγει τη δημόσια σφαίρα.
Στις 28 Νοεμβρίου συγκεντρώθηκαν στην Αλεξανδρούπολη τέσσερις Μητροπολίτης και οι τρεις Μουφτήδες της Θράκης και υπέγραψαν από κοινού μια διακήρυξη κατά της ενδοοικογενειακής βίας.
Την Διακήρυξη κατά της ενδοοικογενειακής βίας υπέγραψαν οι Μητροπολίτες Διδυμοτείχου, Ορεστιάδας και Σουφλίου, Δαμασκηνός, Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμων, Αλεξανδρούπολης Άνθιμος, Μαρωνείας και Κομοτηνής Παντελεήμων, ο Μουφτής Διδυμοτείχου Οσμάν Χαμζά, Κομοτηνής Χαλήλ Τζιχάζ και Ξάνθης Μπιλάλ Καραχαήλ, ενώ συνυπέγραψε ο Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας, πρόεδρος της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Ειδικών Ποιμαντικών θεμάτων και Καταστάσεων της Εκκλησίας της Ελλάδας. Την Πολιτεία εκπροσωπούσαν η Γενική Γραμματέας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Μ. Συρεγγέλα και ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων Γ.Καλαντζής. Ιδιαίτερης συμβολικής σημασίας ήταν και η παρουσία της Μαρέβας Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη.
Τι λέει λοιπόν η «Διακήρυξη της Αλεξανδρούπολης»;
Καταρχάς καταδικάζει όλες τις μορφές της ενδοοικογενειακής βίας, όπως και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, υπογραμμίζοντας ότι η βία αποτελεί προσβολή για την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου την οποία υπερασπίζεται και ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ. Επιπλέον, εκφράζουν την από κοινού επιθυμία τους να εργαστούν εντατικά όλοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, μαζί αλλά και καθένας με τους πιστούς του προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ενδοοικογενειακή βία σε οποιαδήποτε μορφή.
Οι θρησκευτικοί ηγέτες, δεσμεύτηκαν ακόμα να οργανώσουν στις Μητροπόλεις και στις Μουφτείες τους δράσεις πρόληψης όλων των μορφών της ενδοοικογενειακής βίας και να αναπτύξουν μέτρα στήριξης των ευάλωτων ομάδων πληθυσμού, επαρκείς κοινωνικές υπηρεσίες οι οποίες θα εργαστούν προς την ίδια κατεύθυνση.
Από τη στήλη αυτή έχουμε αναλύσει πολλάκις τους τρόπους που η οργανωμένη θρησκεία μπορεί να συμβάλλει στην κοινωνική ειρήνη και την προκοπή των Ελλήνων. Ακόμα και όσοι δεν είναι πιστοί σέβονται τους ιερείς για το κοινωνικό τους έργο και το ηθικό τους παράδειγμα. Την τελευταία δεκαετία αρκετοί ιερείς έγιναν σημείο αναφοράς για όλους και πηγή έμπνευσης για την κοινωνία των πολιτών. Πάνω απ'όλα όμως οι θρησκευτικοί ηγέτες ορίζουν το ηθικό παράδειγμα, το δίκαιο και το σωστό μ'ενα τρόπο αμετάκλητο. Σ'όλες τις έρευνες κοινής γνώμης η Εκκλησία βρίσκεται ψηλά στο δείκτη εμπιστοσύνης των πολιτών. Όταν λοιπόν Μητροπολίτες και Μουφτήδες διακηρύσσουν ότι το ξύλο στις γυναίκες δεν είναι επιτρεπτό, δεν είναι αποδεκτό και είναι αντικανονική συμπεριφορά το μήνυμα που μπαίνει στα ελληνικά σπίτια είναι ισχυρότατο.
Πολύ σημαντικό είναι ότι πέραν της διακήρυξης οι θρησκευτικοί ηγέτες δεσμεύονται να συμβάλλουν στη δημιουργία δομών και κοινωνικών υπηρεσιών. Για να καταγγείλει μια γυναίκα τη βία και για να δραπετεύσει από ένα περιβάλλον απαξίωσης της ανθρωπινης της υπόστασης πρέπει να έχει εναλλακτικές, ένα καταφύγιο για να στεγαστεί εκείνη και τα παιδιά της. Η δημιουργία τέτοιων δομών υποστήριξης είναι πρωτίστως δουλειά των κοινωνικών υπηρεσιών του κράτους αλλά ένα καταφύγιο της εκκλησίας ή της μουφτείας ειδικά στην επαρχία είναι εξίσου σημαντικό.
Στον 21ο αιώνα οι θρησκείες και η Εκκλησία αναζητούν το ρόλο τους. Αν ανοιχτούν στην κοινωνία στέργοντας τους αδύναμους και κινητοποιώντας τους ισχυρούς να αναλάβουν δράση, αν λειτουργήσουν ως ηθικό παράδειγμα, ως σημείο αναφοράς, αν με λίγα λόγια αναλάβουν τον σπουδαίο πνευματικό τους ρόλο θα έχουν κερδίσει το στοίχημα, την αποδοχή και τον σεβασμό ακόμα κι ανάμεσα σ'αυτούς που δεν πιστεύουν.
