Ο Ερντογάν το λέει πολύ καθαρά με την επιστολή Σινιρίογλου προς τον ΟΗΕ: εφόσον δεν τηρείται η αποστρατιωτικοποίηση από πλευράς μας, αίρεται η κυριαρχία των νησιών. Τι άλλο να πει; Ότι η στρατιά του Αιγαίου κάνει υπερωρίες; Είναι σαφές ότι ο δρόμος που έχει επιλέξει η Τουρκία οδηγεί στην σύγκρουση ή σε έναν οδυνηρό συμβιβασμό για τα ελληνικά συμφέροντα. Το είχαμε επισημάνει ότι βρισκόμασταν μπροστά σε ένα θερμό καλοκαίρι.
Όσοι πιστεύουν ότι θα καθίσουμε στο τραπέζι με τους Τούρκους και θα πετύχουμε μία «καλή συμφωνία», δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι η οδός της σύγκρουσης είναι μία αναπόφευκτη επιλογή για τον Ερντογάν. Στο άρθρο της 13ης Μαΐου γράφαμε: «Ο Ερντογάν είναι σαν τον ποδηλάτη. Αν δε συνεχίσει να κάνει πετάλι θα πέσει». Και σε άλλο σημείο: «Ο Ερντογάν είναι ένας πρακτικός άνθρωπος που ξέρει ότι ο χρόνος του τελειώνει. Επειδή ακριβώς είναι ένας από τους καλύτερους πολιτικούς που έχουν περάσει από την Τουρκία τις τελευταίες δεκαετίες και δεν παρασύρεται από αφηγήματα που τον καλούν να επαναπαυτεί στις δάφνες του. Γνωρίζει ότι βρίσκεται στα μέσα της διαδρομής κι ότι ο δρόμος που έχει επιλέξει δεν έχει επιστροφή».
Η Τουρκία προετοιμάζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την επόμενη κίνησή της. Ζητάει την αποστρατικοποίηση των νησιών και υποστηρίζει ότι αν αυτό δεν συμβεί, που δεν πρόκειται να συμβεί, τότε τίθεται σε αμφισβήτηση η κυριαρχία των νησιών. Και στέλνει το μήνυμα αυτό στον ΟΗΕ, θέλοντας, κατά κάποιο τρόπο, να προστατευτεί από τις παρενέργειες πιθανών παράνομων μελλοντικών της πράξεων. Σαν να λέει, «δεν φταίμε εμείς που επιτεθήκαμε, εφόσον είχαμε προειδοποιήσει».
Δεν θα μείνουμε στο αβάσιμο των ισχυρισμών της Τουρκίας. Όσες γραμμές άμυνας και να αναζητήσουμε στην νομική επιστήμη, η υπόθεση αυτή δεν θα λυθεί στα Δικαστήρια. Επειδή η Τουρκία γνωρίζει την αδυναμία των επιχειρημάτων της, δεν πρόκειται να δεχτεί την προσφυγή στην Χάγη.
Η Τουρκία δεν άλλαξε στρατηγική, ούτε μετά από την συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν. Έχει αλλάξει τακτική, επειδή απέναντί της έχει και μία Αμερική του Μπάϊντεν που δεν βλέπει τα πράγματα με τον τρόπο που τα έβλεπε η Αμερική του Τραμπ. Αλλάζει μόνο τακτική, όχι στρατηγική. Αυτό δείχνει η επιστολή Σινιρίογλου. Εμείς μπορούμε να σκεφτόμαστε ό,τι θέλουμε, αλλά οι Τούρκοι τον χαβά τους. Η επιστολή στον ΟΗΕ είναι πράξη μεγάλης πολιτικής σημασίας και θα είχε συμβεί, είτε στο μεσοδιάστημα οι Τούρκοι ήταν ευγενικοί είτε αγενείς. Με άλλα λόγια, ο προσανατολισμός της Τουρκίας παραμένει σταθερός και οι ενέργειες που πρέπει να κάνει είναι συγκεκριμένες. Ξέρει ότι δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που να αποδεχτεί τις παράλογες απαιτήσεις και ταυτόχρονα δεν μπορεί να υποχωρήσει από αυτές. Αν αλλάξει στρατηγική θα είναι σαν να γκρεμίζει τις κολώνες του οικοδομήματος που έχει κτίσει το ισλαμικό καθεστώς του Ερντογάν και το οποίο πατάει πάνω στο αντίστοιχο οικοδόμημα των Κεμαλιστών. Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας είναι η ταυτότητα της ίδιας της χώρας και γι αυτό δεν μπορεί να αναιρεθεί. Όχι με δική τους απόφαση.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
