1.Ο Αντώνης Σαμαράς στην εξάωρη κατάθεση του στον ανακριτή για την σκευωρία Novartis φέρεται πως κατονόμασε ως ηθικό αυτουργό τον Α. Τσίπρα, ευρισκόμενο στην κορυφή της πυραμίδας των συνωμοτών. Και είναι λογικό. Δεν είναι δυνατόν μια τέτοια κορυφαία κίνηση, δηλαδή να κατηγορηθούν δύο πρώην πρωθυπουργοί και οκτώ πρώην υπουργοί, να μην τελούσε σε γνώση του πρωθυπουργού. Αν όντως δεν γνώριζε τότε θα ήταν πρωθυπουργός περιορισμένης ευθύνης και ικανοτήτων.
2.Χθες διαβάσαμε πως: «η οδηγία από ψηλά είναι να συνδράμουμε στον όμιλο. Αυτή είναι η θέση του Μαξίμου, ενημερώθηκε ο πρωθυπουργός». Αυτά δεν τα λέει ο Πέτσας ή ο Άδωνις. Προκύπτουν από την ηλεκτρονική αλληλογραφία ανωτέρων στελεχών της Folli Follie προς τους ιδιοκτήτες της εταιρείας. Και αυτήν την ηλεκτρονική αλληλογραφία δεν την αποκάλυψαν βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, αλλά μια παγκοσμίου κύρους ελεγκτική εταιρεία, που διενεργεί τους σχετικούς ελέγχους στην Folli Follie.
Συνεπώς, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την γνησιότητα των κειμένων ούτε φυσικά το περιεχόμενο τους. Αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι η έγκριση από τον τότε πρωθυπουργό των τακτικών κινήσεων των ιδιοκτητών της εταιρείας οι οποίοι προσπαθούσαν να καθυστερήσουν τις έρευνες που είχαν ξεκινήσει και αφορούσαν την οικονομική της κατάσταση. Ως γνωστόν σήμερα οι δύο βασικοί μέτοχοι είναι προφυλακισμένοι.
Με απλά λόγια έχουμε έναν πρωθυπουργό να συναινεί στην επιχείρηση συγκάλυψης με σκοπό το παράνομο όφελος των ιδιοκτητών της εταιρείας. Την διεκπεραίωση αυτής της αποστολής ανέλαβαν από την πλευρά της κυβέρνησης δύο υπουργοί και δύο βουλευτές οι οποίοι και κατονομάζονται σε άλλες σελίδες της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας.
Δεν με ενδιαφέρει το κίνητρο του τότε πρωθυπουργού. Μου αρκεί πως ενέκρινε την απόπειρα συγκάλυψης ενός τεράστιου οικονομικού σκανδάλου.
Τούτων δοθέντων, ο τέως πρωθυπουργός εμπλέκεται σε δύο υποθέσεις με έντονο όχι μόνον το πολιτικό χρώμα, αλλά και το ποινικό. Τα μέχρι στιγμής αποκαλυφθέντα στοιχεία της υπόθεσης Folli-Follie δίνουν στο πιάτο τον Α. Τσίπρα.
Είχα γράψει παλιότερα, αναφερόμενος σε άλλην υπόθεση, πως θα ήταν πολιτικό λάθος αν η κυβέρνηση επεδίωκε την ποινική δίωξη του τέως. Αυτό το επαναλαμβάνω και σήμερα, υπερθεματίζοντας μάλιστα, για δύο λόγους:
1.Ας αφήσουν τον Τσίπρα να καεί πολιτικά μέσα στην δίνη των σκανδάλων, γιατί έρχονται και άλλα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος, ενώ θα είναι πολιτικά υπόλογος να του δοθεί η δυνατότητα να μιλήσει για σκευωρία. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να συσπειρωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ γύρω από τον αρχηγό του που θα βρίσκεται υπό «πολιτική δίωξη», όπως θα υποστηρίζουν.
2.Μετά την λήξη της πανδημίας η κυβέρνηση θα πρέπει να δράσει γρήγορα και αποφασιστικά. Να λάβει μέτρα μεταρρυθμιστικά. Ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να οξύνει την κατάσταση, ρίχνοντας τον Α. Τσίπρα σε ποινικές περιπέτειες. Η κυβέρνηση χρειάζεται χρόνο και κοινωνική ηρεμία για να δρομολογήσει τις αλλαγές που καθυστέρησαν λόγω της πανδημίας.
Γνωρίζω τις αντιρρήσεις. Αλλά στην πολιτική πολλές φορές χρειάζεται να παίρνεις αποφάσεις με ψυχρή σκέψη, υπολογίζοντας και συνεκτιμώντας ποιο είναι το μείζον και ποιο το έλασσον. Και στην προκειμένη περίπτωση το μείζον είναι η ανάκαμψη της οικονομίας χωρίς κλυδωνισμούς και αναταράξεις.
Στο κάτω-κάτω εμείς τον Α. Τσίπρα τον θεωρούμε πολιτικό μας αντίπαλο, όχι εχθρό.
