Του Αντώνη Πανούτσου
Για δεκαετίες η αριστερά τσίταρε το «Χαμογέλα, ρε... τι σου ζητάνε» του Χρόνη Μίσιου. Γέλαγε με τον αυταρχισμό, έδινε διαταγές με την βραχνή φωνή του λοχία και στο τέλος τραγούδαγε το «Διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις» του Μίκη Θεοδωράκη για να δείξει ποια είναι η δεξιά που απειλεί κάθε φωνή που θέλει να εκφράσει άλλη άποψη από την δική της. Μέχρι η ίδια να αναλάβει την εξουσία και να φανεί ότι το μόνο που ήθελε είναι να ζητάει από τους δεξιούς να χαμογελάνε. Όταν δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις.
Γιγάντων βέβαια όπως του καίσαρη της εξωτερικής πολιτικής Νίκου Κοτζιά, που απαντώντας στις θέσεις του Γιώργου Μπαμπινιώτη για την γλώσσα των Σκοπίων είπε «Ο κ. Μπαμπινιώτης είναι εξαιρετικός λεκτικογράφος (sic), αλλά άσχετος στην εξωτερική πολιτική και τη λειτουργία του ΟΗΕ. Επειδή είναι εξαιρετικός επιστήμονας, θα πρέπει να είναι πολύ σεμνός και θα πρέπει να προσέχει, γιατί η απάντησή του είναι άσχετη από την εξωτερική πολιτική». Με όλο τον σεβασμό στον γλωσσοπλάστη, λεκτικογράφο υπουργός των Εξωτερικών, να απευθύνεσαι σε έναν άνθρωπο 79 ετών και να τον συμβουλεύεις να είναι πολύ σεμνός και να προσέχει αν δεν λέγεται απειλή, η λέξη δεν υπάρχει στην λεκτικογραφία.
.jpg)
Στην διαμάχη του με τον Μπαμπινιώτη τον Νίκο Κοτζιά ενόχλησε αυτό που πριν από έξη μήνες είχε ενοχλήσει στην συνέντευξη την Μπέτυ Μπαζιάνα. «Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά δεν πήρε την εξουσία». Την πραγματική εξουσία. Αυτή που έμαθαν από το ΚΚΕ ο Κοτζιάς, η Μπαζιάνα και ο Τσίπρας. Η εξουσία που επέτρεπε στον Στάλιν να κρίνει ποια γενετική θεωρία ήταν καλύτερη για τις καλλιέργειες. Δικαιώνοντας τον τσαρλατάνο βιολόγο Τρόφιμ Ντενίσοβιτς Λισένκο και στέλνοντας τον αντίπαλο του επίσης βιολόγο Νικολάι Βαβίλοφ στα γκουλάγκ. Επειδή η άποψη του Λυσένκο για τις καλλιέργειες συνοδευόταν από μαρξιστική ανάλυση σύμφωνα με την οποία οι φυτεμένοι καρποί δεν θα συμπεριφέρονταν ανταγωνιστικά για την απορρόφηση των πεπερασμένων πόρων που υπήρχαν στο περιβάλλον τους, αλλά θα συνεργάζονταν σαν εργάτες, που ανήκουν στην ίδια τάξη. Στην συγκεκριμένη ομιλία ο Στάλιν, που ήταν παρών στο ακροατήριο σηκώθηκε όρθιος και αφού χειροκρότησε τον Λυσένκο του έδωσε συγχαρητήρια.
Όπως ο Κοτζιά θα είχε συγχαρεί τον Μπαμπινιώτη αν είχε ακολουθήσει την κομματική γραμμή. Ναι, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1977 είχε αναγνωρίσει την μακεδονική γλώσσα. Όπως ο Μπαμπινιώτης θα πρέπει να αναγνωρίσει το ιδεολογικό του σφάλμα. Διαφορετικά καλό θα είναι να είναι πολύ σεμνός. Και να προσέχει.
