Ωραίο πράγμα να επιστρέφεις στην κανονικότητα. Αντί να κρατάς πυροσβεστήρες και να δίνεις καταθέσεις στην αντιτρομοκρατική, να καταπιάνεσαι με τον Κυριάκο, τον Αλέξη ή τον Νίκο. Να κάνεις ανάλυση, αντί να αναρωτιέσαι αν χρειάζεσαι ψυχανάλυση. Να χαζεύεις στην τηλεόραση τις δημοσκοπήσεις, αντί για το σπίτι σου να καίγεται.
Να βλέπεις τον Παυλή να τα κάνει μπάχαλο στη Βουλή και αντί να εξοργίζεσαι να χαζογελάς που παρακολουθείς το θέαμα από τον καναπέ σου ζωντανός και αρτιμελής.
Όλη αυτή η προσωπική μου περιπέτεια πάντως, επιβεβαίωσε στα μάτια μου κάποια συμπεράσματα που είχα βγάλει από καιρό. Υπάρχουν τύποι, ομάδες και κυκλώματα που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να ξαναγυρίσουν το πολιτικό σκηνικό της χώρας στο 2012-15.
Μια δαγκωνιά ένιωσα εγώ προχθές, αλλά αυτό είναι το δευτερεύον. Το πρωτεύον είναι ότι σε τούτο τον τόπο κάποιοι κύκλοι ανωμαλίας όχι μόνο δεν συμβιβάζονται με τον ερχομό της κανονικότητας, αλλά ξεσαλώνουν προσπαθώντας να φρενάρουν αυτή τη ρότα.
Κρατάνε βέβαια από παλιά, δεν είναι καινούριο το φρούτο. Έχει και ρίζες και πλοκάμια, που το κάνουν πιο ανθεκτικό και πιο διαρκές από το συνηθισμένο. Εξ ου και η αδυναμία της συντεταγμένης πολιτείας να το εκριζώσει.
Πετάγονται παραφυάδες από παντού, καθώς το ριζικό του σύστημα απλωνόταν κάτω από τα πόδια μας για χρόνια. Από παρακρατικούς φασίστες και καριερίστες ακροαριστερούς, μέχρι βλαμμένα παιδάκια-υποχείρια και μπαχαλάκηδες που θαρρούν πως κάνουν εξέγερση.
Όμως ας κρατήσουμε ένα πράγμα. Όλοι αυτοί μπορούν κατά καιρούς να κάνουν μεμονωμένη ζημιά σε ανθρώπους ή σε περιουσίες. Να κάψουν το σπίτι του Καμπουράκη ή να σπάσουν στο ξύλο τον επόμενο Καμπουράκη. Στους θεσμούς και στην κοινωνία δεν μπορούν να κάνουν πραγματική ζημιά.
Θα παραμένουν πάντα ηλίθιοι μεμονωμένοι, γκρουπούσκουλα του φανατισμού που θα παίζουν κρυφτό με την αστυνομία. Μια θα ξεφεύγουν, μια θα τους πιάνουν. Και κάθε πέντε χρόνια, τα χαμηλόβαθμα φαντάρια τους θα βαριούνται (όσα δεν θα ναι πίσω απ’ τα σίδερα) και θα δίνουν τη θέση τους σε επόμενους αναλώσιμους.
Επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν μόνο όταν βρουν πολιτική κάλυψη. Μόνο όταν ένας ή περισσότεροι πολιτικοί σχηματισμοί προσχωρήσουν στη λογική τους και τους στρώσουν το χαλί για τη δράση τους. Μόνο όταν κάποια κοινοβουλευτικά κόμματα μεταβληθούν εκουσίως και συνειδητά σε μπαχαλάκηδες που θα ταυτίσουν το πολιτικό τους συμφέρον με την επικράτηση του κοινωνικοπολιτικού χάους.
Τότε ο κάθε ξευτίλας κουκουλοφόρος θα αποκτήσει ουσιώδη (μπορεί και καθοριστικό) ρόλο στην πορεία της κοινωνίας μας. Ονόματα δεν λέω, οικογένειες δεν θίγω, αλλά ακόμα και η Κουτσή Μαρία κατάλαβε σε ποιους αναφέρομαι.
