Του Αντώνη Πανούτσου
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε να βρίσκεται στα Προπύλαια απέναντι από τα «εθνίκια» και αναγκάζεται να διαπραγματεύεται για λογαριασμό τους. Θα ήθελε να καταδικάζει την αστυνομική βία, που οι αστυνομικοί στην Θεσσαλονίκη εξαγρίωσαν τόσο πολύ τα παιδιά που τα ανάγκασαν να κάψουν το λεωφορείο των ΜΑΤ και αναγκάζεται να βρίσκεται στην πλευρά του εισαγγελέα. Θα ήθελε να λέει ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και ασχολείται με ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδες. Ο ΣΥΡΙΖΑ λατρεύει τα trappings της εξουσίας, τα ελικόπτερα, τα πεντάστερα ξενοδοχεία, τους μισθούς στους κολλητούς μετακλητούς αλλά μισεί τις υποχρεώσεις της. Και το βγάζει με το σούρσιμο των ποδιών και την επιθετικότητα.
Στο σούρσιμο των ποδιών του Κίσινγκερ των Βαλκανίων, Νίκου Κοτζιά, που σαν γκαρσόνι σε συνοικιακή πιτσαρία μετά την Μακεδονία του Ίλιντεν και του Βορρά ετοιμάζεται να προτείνει την Άνω και την Νέα Μακεδονία. Στον Νίκο Τόσκα που στις «καθημερινές επιτυχίες της Ελληνικής Αστυνομίας» μοιάζει να περιλαμβάνει την υποχρέωση να γίνεται στόχος για τις μολότοφ. Και στα παραληρήματα του Νίκου Καρανίκα που αρνείται το δικαίωμα στους κατοίκους της περιοχής του να νοιώθουν μακεδόνες αφού είναι «μετανάστες, προσφυγες, μικρασιάτες, πόντιοι, που ουρλιάζουν για τη Μακεδονία ενώ δεν γνωρίζουν την ιστορία του τόπου».
Το μόνο που μένει πια να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιπερισπασμούς. Ο Κοτζιάς να απειλεί ότι θα αποκαλύψει τι θα δεχόταν η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή για το Σκοπιανό πριν 10 χρόνια, ο Τόσκας να λέει ότι όταν η ΝΔ μιλάει για τις μολότοφ κάνει αντιπολίτευση και το Μαξίμου να παρακαλάει κάτι να συμβεί στα σημερινά συλλαλητήρια.
Μιλάμε για 21 πόλεις. Δεν θα συμβεί το κάτι τις; Κάποιος δεν θα φορέσει μια πλαστική πανοπλία να κάνει τον Μέγα Αλέξανδρο; Κάποιος άλλος δεν θα ντυθεί μακεδονομάχος στου Παύλου Μελά; Κάποιοι άλλοι δεν θα φωνάξουν ένα σύνθημα; Κάπου δεν θα εμφανιστεί ο Λεβέντης, ο Φραγκούλης, η κυρία Λουκά; 21 πόλεις είναι. Κάπου τέλος πάντων δεν θα βρεθούν κάποιοι να πλακωθούν με κάποιους; Και τότε δεν θα έχει δίκιο ο Νίκος Καρανίκας, που μίλαγε για εθνίκια, πρόσφυγες που δεν ξέρουν την ιστορία και μια γιγάντια λίμνη που λεγόταν Μακεδονία και δεν θα μπορούσε να μιλάει ο Μέγας Αλέξανδρος εκτός αν είχε μπρατσάκια;
Όταν δεν μπορείς να κάνει τίποτα σωστό το μόνο που ελπίζεις είναι ότι ο άλλος θα κάνει λάθος. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει. Ότι στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία θα γίνει το λάθος. Να στρέψει την προσοχή των πολιτών από τις μειώσεις στις συντάξεις και τον ΕΝΦΙΑ στο πόσο ξέφτιλοι είναι αυτοί που δεν αφήνουν τον πανούργο Κοτζιά να διαπραγματευτεί. Στα «λάθη» του Κυριάκου Μητσοτάκη που «άγεται και φέρεται από την άκρα δεξιά του κόμματος και αφήνει τους βουλευτές του να μετέχουν στα συλλαλητήρια» και να ελπίζει ότι αυτό που δεν πέτυχε μετά το πρώτο συλλαλητήριο θα το πετύχει τώρα. Τη δημιουργία μιας αντιπολίτευσης στην ΝΔ που θα κατηγορεί τον Μητσοτάκη ότι έπρεπε να κρατηθεί μακριά από τα συλλαλητήρια. Ταυτόχρονα τη δημιουργία ενός δεξιού φορέα που θα απορροφήσει αυτούς που μια ενδεχόμενη στροφή προς το κέντρο του Μητσοτάκη θα τους διώξει. Για τις περιορισμένες ικανότητες του ΣΥΡΙΖΑ φιλόδοξο. Αλλά για ένα κόμμα που επειδή αδυνατεί να κάνει το σωστό πρέπει να βασίζεται στα λάθη του άλλου, μόνος τρόπος να σταθεί στην εξουσία.
