Του Γιάννη Παντελάκη
Οι μοναδικές στιγμές που ο Α. Τσίπρας έχασε τον αυτοέλεγχο του, ήταν εκείνες στις οποίες ρωτήθηκε από αυριανούς ανέργους δημοσιογράφους που απασχολούνται σε κανάλια που δεν πήραν άδεια. Έως τότε, ήταν ο πρωθυπουργός που έχουμε συνηθίσει. Γενικόλογος, χωρίς πολλές δόσεις αλήθειες στις απαντήσεις του, με περίσσια έπαρση και με τις γνωστές βεβαιότητες ότι μπορεί ακόμα να ξεγελάσει μερικούς. Το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, τον οδήγησε σε πλήρη απώλεια της ψυχραιμίας. Και εκεί, είδαμε ένα Τσίπρα διαφορετικό. Ένα πρωθυπουργό να παραποιεί την πραγματικότητα, κυνικό, οπαδό της αυτορρύθμισης στην αγορά εργασίας, τροφοδότη του κοινωνικού αυτοματισμού. Άνεργοι εναντίον ανέργων !
Τι μας είπε εκείνες τις στιγμές ο εκνευρισμένος πρωθυπουργός : Ό,τι οι αυριανοί άνεργοι των καναλιών που δεν πήραν άδεια, δεν είναι οι μοναδικοί που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, υπάρχουν πολλοί άνεργοι ακόμα (αυτό αποκαλείται αναλγησία, δεν απαντάς στον αυριανό άνεργο με επικλήσεις για την συνολική ανεργία. Ιδιαίτερα όταν είσαι πρωθυπουργός της χώρας και η αντιμετώπιση της ανεργίας αποτελεί ευθύνη σου) !
Ό,τι όταν άλλοι δημοσιογράφοι και γενικότερα εργαζόμενοι έχαναν τη δουλειά τους από Αλτερ, Ελευθεροτυπία, ΕΡΤ κ.ο.κ., οι σημερινοί απολυμένοι δεν έκαναν τίποτα (Πρόκειται για το απόλυτο ψέμα. Σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξαν εκδηλώσεις συμπαράστασης, ενώ υπάρχει και μια θεμελιώδης διαφορά. Το Αλτερ και η Ελευθεροτυπία, έκλεισαν με κύρια ευθύνη των ιδιοκτητών τους, όχι ως παρεπόμενο μια κυβερνητικής πρωτοβουλίας. Η πιο αποκαλυπτική ωστόσο διάσταση της απάντησής του, είναι πως ενισχύει τον κοινωνικό αυτοματισμό, την καλλιέργεια δηλαδή διχαστικής αντίληψης μεταξύ απελπισμένων ανέργων. Θα ζήλευαν την απάντησή του πολλοί βαθειά συντηρητικοί)
Ό,τι η αγορά εργασίας έχει τους δικούς της κανόνες και αυτορυθμίζεται (αν αυτό το έλεγε πολιτικός υπέρμαχος της κυριαρχίας της ελεύθερης αγοράς σε μια χώρα μάλιστα που διαθέτει 1.5 εκατ. ανέργους, θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Το είπε ένας πρωθυπουργός που με αυτοχαρακτηρίζεται προοδευτικός. Ακόμα και εδώ όμως, πρόκειται για αντίφαση. Δεν μπορείς να δηλώνεις υπέρμαχος της αυτορρύθμισης στην αγορά εργασίας, όταν έχεις παρέμβει σ αυτήν. Από την μια πλευρά παρεμβαίνεις ως κυβέρνηση και δημιουργείς νέες στρατιές ανέργων, από την άλλη επικαλείσαι την αυτορρύθμιση για τους ανέργους που έχεις δημιουργήσει !).
Ό,τι όσοι θέλησαν να μπουν στον διαγωνισμό, πήραν άδειες, εννοώντας πως υπήρξαν καναλάρχες που δεν διεκδίκησαν άδεια ( Με την εξαίρεση του Μέγκα, δεν πρόκειται απλά για ψέμα, αλλά για τον απόλυτο παραλογισμό. Ο αριθμός των αδειών είχε καθοριστεί από την ίδια την κυβέρνηση, ήταν συγκεκριμένος και αντικειμενικά τέσσερα κανάλια θα έμεναν εκτός αδειών όπως οι αντίστοιχοι εργαζόμενοι θα έμεναν χωρίς δουλειά).
Ό,τι το τζάμπα και το νταβατζηλίκι πέθανε (Τίποτα αναληθέστερα. Το αυστηρά οικονομικό όφελος από τα ποσά που Θα δοθούν για τις άδειες, είναι θεαματικά μικρότερο από τις ζημιές που θα προκύψουν. Οι ζημιές για παράδειγμα από τα δάνεια που δεν θα πληρωθούν από τα δανεισμένα κανάλια που κλείνουν, οι ζημιές από την θεαματική μείωση φόρων, ασφαλιστικών εισφορών κ.ο.κ. Σε ότι αφορά το αποκαλούμενο νταβατζιλίκι, δεν αλλάζει απολύτως τίποτα. Τις άδειες, τις πήραν ισχυροί επιχειρηματίες με μοναδικό κριτήριο την μεγαλύτερη τιμή προσφοράς. Στον διαγωνισμό δεν τέθηκε καμία προϋπόθεση μη διαπλοκής ή ακόμα και τήρησης της δεοντολογίας, της αντικειμενικότητας κ.ο.κ.).
Το συμπέρασμα είναι, πως ένα κεντρικό ζήτημα της νεότερης πολιτικής ζωής (διαπλοκή ΜΜΕ με οικονομική και πολιτική εξουσία), στο οποίο η κυβέρνηση είχε το αντικειμενικό πλεονέκτημα να σπάσει έναν γόρδιο δεσμό, όχι απλά θα παραμείνει ως έχει, αλλά στο τέλος θα λειτουργήσει και ως μπούμερανγκ γι' αυτούς που δεν θέλησαν να το αντιμετωπίσουν αλλά να δημιουργήσουν την δική τους διαπλοκή…
