Του Αντώνη Πανούτσου
Ο τελικός του κυπέλλου πέρασε στην ιστορία από μία σύμπτωση. Την ύπαρξη μιας αερογέφυρας που συνέδεε το πέταλο των οπαδών του ΠΑΟΚ με το πέταλο των οπαδών της ΑΕΚ. Στα επεισόδια η αερογέφυρα μεταβλήθηκε σε πασαρέλα χουλιγκανισμού. Έτσι οι θεατές μπόρεσαν να απολαύσουν τις τελευταίες μόδες στον χουλιγκανισμό. Από το παραδοσιακό πέταγμα της καρέκλας στο κεφάλι του αντιπάλου, στο εκκεντρικό scull crushing με την αγκράφα ζώνης και το καθοριστικό μαχαίρωμα στον μηρό. Πριν λοιπόν η εντύπωση από τα επεισόδια του τελικού αμβλυνθεί από τον χρόνο, ένας απολογισμός για το τι οδήγησε στην καταστροφή.
Είναι σαφές το υφυπουργείο αθλητισμού αντιλαμβανόταν ότι το Πανθεσαλλικό ήταν ακατάλληλο για την τέλεση του τελικού. Μέχρι την Πέμπτη, δύο μέρες πριν τον τελικό, ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης σκόπευε να αναβάλλει τον τελικό για λόγους ασφαλείας. Η ΕΠΟ όμως και οι ομάδες πίεζαν να γίνει. Ο πρόεδρος της ΕΠΣ Θεσσαλίας Περικλής Λασκαράκης έλεγε ότι το σοβαρότερο θέμα που αφορούσε τα θέματα ασφαλείας λύθηκε, ότι δεν υπάρχει για την προσέλευση των οπαδών των δύο ομάδων και για τη διευκόλυνση των αστυνομικών δυνάμεων» και ότι «το Πανθεσαλλικό μετά τον τελικό θα μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και αγώνα Champions League». Η αστυνομία έδινε το ΟΚ. Και κυρίως στο τελικό υπήρχε ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη.
Ακόμα και αν δεν υπήρχαν απ' ευθείας πιέσεις η ατμόσφαιρα που πέρναγε από το Μαξίμου στον Βασιλειάδη ήταν «αφού δεν υπάρχει σαφές πρόβλημα γιατί να τον αναβάλλεις;». Ο Βασιλειάδης βρισκόταν μπροστά σε δύο επιλογές. Η μία να ακολουθήσει το ένστικτό του που του έλεγε να μην στηριχτεί στις διαβεβαιώσεις και να αναβάλλει τον τελικό, στηριζόμενος στον προσχηματικό λόγο ότι στα εισιτήρια δεν υπήρχε αρίθμηση. Ο άλλος να τον κάνει και ό,τι βγει. Ακολούθησε ένα μέσο δρόμο. Τον έκανε αλλά δεν πήγε να τον παρακολουθήσει. Το αποτέλεσμα, ένα ακριβοπληρωμένο μάθημα. Έμαθε ότι στην καταστροφή κανένας δεν θα βρεθεί να συμπαρασταθεί στην ευθύνη. Αφού μετά τον τελικό ούτε ο Τζανακόπουλος, που στα δύο χρόνια στο Αιγάλεω έζησε την κόλαση του χουλιγκανισμού, δεν βγήκε να βάλει πλάτη. Ενώ όλοι σκίστηκαν να βγάλουν την ουρά τους από το θέμα. Με πρώτη την αστυνομία.
Είναι σαφές ότι η αστυνομία της εποχής του Τόσκα έχει χάσει μεγάλο κομμάτι της μαχητικότητας της. Το να κάθονται όμως οι δύο διμοιρίες των ΜΑΤ στον αγωνιστικό χώρο και να παρακολουθούν ενώ οι χούλιγκαν να σκοτώνονται στην αερογέφυρα ήταν εξοργιστικό. Όχι για τους χούλιγκαν αλλά για το μήνυμα της αδυναμίας που στελνόταν στον κόσμο. Αποσπάσματα από την ανακοίνωση της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης μετά τον τελικό «… δεν δεχόμαστε να είμαστε διαχειριστές βανδαλισμών και βίαιων συμπεριφορών από άτομα τα οποία με το περίβλημα των φιλάθλων, δρουν διαμετρικά αντίθετα από το αθλητικό ιδεώδες» και «Φτάνει πια να μετράμε τραυματίες και νεκρούς λόγω των μπαχαλάκηδων και των αδρανών πολιτικών. Η αδιαφορία τους είναι συνενοχή!» θα ήταν ωραία για ομιλίες στην Βουλή των Εφήβων αλλά όχι για άνδρες των σωμάτων ασφαλείας που έχουν αναλάβει την ασφάλεια των πολιτών.
Το ίδιο έντεχνα έβγαλε έξω την ουρά της και η ΕΠΟ. Εδώ δεν είχαμε οιμωγές για την βία των μπαχαλάκηδων αλλά το αντίθετο. Με την χθεσινή της ανακοίνωση η ΕΠΟ βρήκε τον τελικό επιτυχημένο επειδή ο σκοτωμός έγινε πριν το ματς και όχι στην διάρκειά του και κρατήθηκε σιωπή στο λεπτό της σιγής πριν το ματς. Βέβαια η επιτροπή που διοικεί την ΕΠΟ έπρεπε να βγάλει τον τελικό επιτυχημένο. Ορίσθηκε την εποχή του Σταύρου Κοντονή και έχει για πρόεδρο τον Γιάννη Δρόσο,. Την εποχή που η Ελλάδα ήταν όλη ΠΑΣΟΚ, γενικός διευθυντής Αμυντικής Βιομηχανίας στο ΥΕΘΑ επί Τσοχατζόπουλου. Και την εποχή που έγινε ΣΥΡΙΖΑ, νομικός παραστάτης του Δημοσίου στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες που κρίθηκε αντισυνταγματικός.
Από τον τελικό τα συμπεράσματα είναι δύο. Ότι στα γήπεδα εμφανίζεται μια νέα γενιά χούλιγκαν, πιο επικίνδυνη από την προηγούμενη. Η φωτογραφία με τον χούλιγκαν με το μαχαίρι, με την άνεση που το κρατάει και την κίνηση που το χώνει στον μηρό του αντιπάλου δείχνει ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Το δεύτερο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει ό,τι του πει ο Σαββίδης. Και όχι διακριτικά, αλλά όσο φανερά γίνεται για να περνάει το μήνυμα. Το βιντεάκι με τον Ιβάν Σαββίδη να προσγειώνεται με το ελικόπτερό του στο χορτάρι του αγωνιστικού χώρου του γηπέδου του Βόλου, με την Mercedes να περιμένει μέσα στο γήπεδο για να τον πάει για γεύμα στην Πορταριά με τον Δρόσο και τον Μελισσανίδη, ήταν επίδειξη δύναμης. Το μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν είναι παρά ένα απέραντο ελικοδρόμιο που υπάρχει για να πατάει όπου θέλει ο Σαββίδης.
