Όποια κι αν είναι η μοίρα που περιμένει τον Βολοντιμίρ Ζελένσκι στο τελείωμα αυτού του πολέμου, οι κατακτημένες κορυφές του, θα γεννούν ζήλια σε πολλούς «φτασμένους» ηγέτες και αμηχανία σε ηγετίσκους που θα άλλαζαν την Ευρώπη με τα νταούλια, τις συμμαχίες και τον βολονταρισμό τους.
Νεκρός ή ζωντανός, καθαιρεθείς ή παραιτηθείς ο Ουκρανός πρόεδρος θα εγγραφεί στις σελίδες της Ευρωπαϊκής ιστορίας ως ο ηγέτης που τα έβαλε με τον Πούτιν και τον χειροκρότησαν θερμά μέχρι και τα μέλη της Βουλής των Λόρδων.
Για πρώτη φορά στη μακραίωνη κοινοβουλευτική ιστορία της Βρετανίας δόθηκε το δικαίωμα, σε κάποιον ξένο να απευθυνθεί στη Βουλή των Κοινοτήτων. Ούτε καν με αυτοπρόσωπη παρουσία που θα άρμοζε στο βρετανικό κοινοβουλευτικό μεγαλείο. Ο Ζελένκσι μίλησε μέσω βιντεοκλήσης στο Βρετανικό Κοινοβούλιο εισπράττοντας, παρατεταμένα χειροκροτήματα από τους βουλευτές τα μέλη της Βουλής των Λόρδων
Η τεθλασμένη γραμμή της μοίρας του, έφερε αυτόν, έναν μέτριο ηθοποιό και νυν ήρωα για τον λαό του, ενώπιον των Λόρδων της Βρετανίας! Του νομοθετικού σώματος της Αγγλίας που δημιουργήθηκε τον 14ο αιώνα και ουδέποτε – με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα – ανεστάλη η λειτουργία του.
Τι είδαν οι Λόρδοι της Βρετανίας στο πρόσωπο του ουκρανού προέδρου; Υποθέτω ότι και ο υπόλοιπος κόσμος. Έναν άνθρωπο που η ιστορική στιγμή τον εξυψώνει από το επίπεδο του αλεξιπτωτιστή της πολιτικής στο επίπεδο του ηγέτη και του εθνικού ήρωα. Έναν ήρωα τόσο αναγκαίο στον λαό του και τόσο χρήσιμο στην Ευρώπη και τον κόσμο. Ένα σύμβολο αντίστασης στη βαρβαρότητα του Πουτινικού τσαρισμού.
Ο Ζελένσκι προφανώς κολάκεψε την εθνική υπερηφάνεια των Βρετανών για όσα είχαν προσφέρει στην Ευρώπη ενάντια στο απόλυτο κακό, επαναλαμβάνοντας την επική δέσμευση του Ουίνστον Τσώρτσιλ: «θα πολεμήσουμε στη στεριά, στη θάλασσα, στις παραλίες, στα δάση, δεν θα παραδοθούμε ποτέ».
Η μοίρα όμως δεν προβλέπεται να είναι τόσο γενναιόδωρη μαζί του. Αλλά εκείνος συνεχίζει να την προκαλεί με ηρωισμό, όπως έκανε προχθές στο τελευταίο μήνυμα του. «Τώρα θα πω ένα πράγμα: Μένω εδώ. Μένω στο Κίεβο. Στην οδό Μπάνοβα. Δεν κρύβομαι. Και δεν φοβάμαι κανέναν. Όσο χρειάζεται για να κερδίσεις αυτόν τον πόλεμο!»
Ο Βολοντιμίρ Ζελένκσι είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος. Έστω κι αν ηττηθεί.
