Του Δημήτρη Καμπουράκη
Αυτή η ιστορία με τον υπότιτλο του Σύριζα, είναι μια πελώρια μπαρούφα. Τι κι αν θα ονομαστεί Σύριζα – Πράσινη Αριστερά ή Προοδευτική Παράταξη ή Δημοκρατική Παράταξη; Ο κόσμος θα τον λέει Σύριζα, όπως έλεγε Πασόκ και την Ελιά και το Κίνημα Αλλαγής. Δικά τους εσώψυχα πάνε να λύσουν με την διαμάχη τους για τον υπότιτλο. Όσο για το κυνήγι των νέων μελών, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.
Ο Τσίπρας έχει βαλθεί να φάει την παλιά του ηγετική ομάδα. Λογικό. Ξέρει πως δεν γίνεται να ξαναδιεκδικήσει εξουσία με την ίδια φθαρμένη αυλή γύρω του. Είναι που είναι παλιός ο ίδιος, δεν τον παίρνει να παραστήσει τον ολοκαίνουριο δίχως να δείχνει πίσω του ένα επιτελείο με άφθαρτες πολιτικές φάτσες. Κάνει λοιπόν στην άκρη τους κορυφαίους της διακυβέρνησης 2015-19 και φέρνει στο προσκήνιο ανθρώπους που δεν έχουν φθαρεί. Με την ευκαιρία της απομάκρυνσης των παλιών, τους μετατρέπει και σε αποδιοπομπαίους τράγους της παράταξης, που θα πάρουν στην πολιτική τους εξορία μερικές από τις αμαρτίες που έφεραν την ήττα. Λογικά πράγματα μέσα στην σκληρότητα τους.
Αυτή η καινούρια ομάδα υποτίθεται ότι δεν θα ηγηθεί του παλιού Σύριζα της αριστεράς, αλλά του καινούριου που θα είναι κεντρώος, μαζικός, οικολογικός, πιο θεσμικός, καθόλου λαϊκίστικος, προσκολλημένος στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και όλα τα άλλα υπέροχα που σχεδιάζει επί χάρου ο Αλέξης. Βεβαίως τα σχέδια και τα όνειρα των ανθρώπων είναι ελεύθερα και αφορολόγητα. Ο Σύριζα είναι ένα καθαρά προσωποπαγές κόμμα και μόνο αν ο ίδιος ο Τσίπρας αλλάξει εκ βάθρων και γίνει θεσμικός κεντρώος σοσιαλδημοκράτης, θα μεταβληθεί αντιστοίχως και το κόμμα του. Το θεωρείτε πολύ πιθανό; Εγώ διόλου.
Μια πολύ κρίσιμη επίσης παράμετρος είναι η εγγραφή των νέων μελών. Αν έχω καταλάβει καλά, σιγά-σιγά χαμηλώνουν τον πήχη και από 180.000 που έλεγαν κατέβηκαν τώρα στις 100.000. Οσονούπω ανοίγουν οι οργανώσεις και η ηλεκτρονική πλατφόρμα για να υποδεχτούν τα λεφούσια των προθύμων που θέλουν να γίνουν μέλη του Σύριζα. Αλλιώς, όλο αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο για «αντιστοίχηση» με τους ψηφοφόρους τους και την κοινωνία θα μείνει πουκάμισο αδειανό. Δεν θέλω να τους πικράνω, αλλά θα χρησιμοποιήσω μια παλιά Πασοκική έκφραση (αφού έχουν βαλθεί να γίνουν Πασοκ). Είναι νεφελοκαβαλάρηδες. Θα το καταλάβουν όταν περάσουν μερικές βδομάδες και κάνουν την άθροιση των καινούριων μελών.
Για να καταλάβετε μάλιστα πόσο εξαρτημένος είναι ο Αλέξης από το φάντασμα του Ανδρέα, υιοθέτησε και το οργανωτικό σχήμα που είχε εκείνος όταν έφτιαξε το Πασοκ το 1974. Την «αυτοργάνωση». Μαζεύονταν τότε 15-20 άτομα και δίχως να έχουν ρωτήσει κανέναν έφτιαχναν μια τοπική οργάνωση Πασοκ κι έπειτα ενημέρωναν την Χαριλάου Τρικούπη ότι υπάρχουν. Το ίδιο κάνει τώρα και ο Τσίπρας. Επιτρέπει σε κάθε 15 καινούρια μέλη να φτιάξουν οργάνωση του Σύριζα, χωρίς να περάσουν από την ιερά εξέταση των παλιών στελεχών που προΐστανται στις ήδη υπάρχουσες οργανώσεις. Αλλά και πάλι, ούτε τους μισούς δεν θα βρουν, όσο κι αν μαγειρέψουν τα στοιχεία.
Οπότε, να μου το θυμάστε, θα ξαναμπεί μπροστά το σχέδιο για εκλογή του Αλέξη από την βάση με κάλπες. Είναι ο μόνος τρόπος να εγγράψουν πολλά μέλη, άσχετα αν αυτά δεν θα ξαναπατήσουν στις οργανώσεις. Τέλος πάντων, οι οργανωτικές προσπάθειες είναι μια κάποια παρηγοριά, μια κάποια ενασχόληση. Τι άλλο να κάνουν οι άνθρωποι αυτή την περίοδο…
