Του Γιάννη Παντελάκη
Όσοι έλεγαν πως η κυβέρνηση περιμένει σχεδόν λυτρωτικά το Συμβούλιο της Επικρατείας ώστε να βρει ένα ή περισσότερα ψεγάδια στον νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες και να ακυρώσει τον διαγωνισμό, μάλλον έκαναν μια σωστή πρόβλεψη. Ο περίφημος διαγωνισμός μετατρέπεται σ' ένα μπούμερανγκ για τους εμπνευστές του, οι εξελίξεις με την περίπτωση Καλογρίτσα και τα παρεπόμενά της, το επιβεβαιώνουν. Το ΣτΕ ίσως βοηθήσει την κυβέρνηση να απεμπλακεί από το κόλπο που η ίδια έστησε.
Τα πράγματα με τον επίδοξο εργολάβο που ήθελε να γίνει καναλάρχης, δεν είναι καθόλου απλά. Η υπόθεση δεν σταματάει εδώ. Δεν βρήκε έγκαιρα τα χρήματα για την πρώτη δόση, έχασε την άδεια, πάμε για τον επόμενο. Είναι πιο σύνθετα. Πριν συμβούν όλα αυτά, είχε προηγηθεί υποτίθεται ένας ενδελεχής έλεγχος για το πόθεν έσχες στους τέσσερις υπερθεματιστές. Κάποιοι έκριναν, πως και ο συγκεκριμένος (Καλογρίτσας) και οι υπόλοιποι τρεις, έχουν τα χρήματα και μπορούν να δικαιολογήσουν την νόμιμη προέλευσή τους.
Στις 5 Σεπτεμβρίου, ο υπουργός Παππάς, συνάντησε τους τέσσερεις που μετά τον διαγωνισμό κέρδισαν από μια άδεια. Τους έδωσε συγχαρητήρια και με δηλώσεις του μετά μας πληροφόρησε ότι «εκκρεμεί αυστηρός έλεγχος του πόθεν έσχες των κεφαλαίων που προσέφεραν στη δημοπρασία». Ήταν ελαστικός βέβαια απέναντί τους.
Του αρκούσε να διερευνηθεί το πόθεν έσχες για την πρώτη δόση, όχι για το συνολικό ποσό που θα δώσουν! Γιατί πήρε μια τέτοια απόφαση, δεν μας το εξήγησε ποτέ.
Πέντε ημέρες αργότερα, ο γραμματέας επικοινωνίας και ενημέρωσης Λ. Κρέτσος ανακοίνωσε με στόμφο πως ο έλεγχος ολοκληρώθηκε και όλα πήγαν καλά. Το δημόσιο θα εισπράξει 246 εκατ. ευρώ, είπε χαρακτηρίζοντας «επιτυχημένη την διαδικασία». Πόσο επιτυχημένη είναι μια διαδικασία όπου ένας από τους τέσσερεις βάζει βοσκοτόπια ως εγγύηση για μια τηλεοπτική άδεια ή δεν βρίσκει καν τα χρήματα για την πρώτη δόση; Εδώ, οφείλουν απαντήσεις και ο Κρέτσος και, πολύ περισσότερο, ο προϊστάμενός του υπουργός. Και ίσως και κάποιοι άλλοι, σε άλλα επίπεδα.
Η κυβέρνηση, έχει υποστεί ήδη μια ήττα, αλλά αυτό είναι το λιγότερο που πρέπει να μας απασχολεί. Το σημαντικότερο είναι άλλο. Ότι ενώ είχε όλες τις προϋποθέσεις σε ένα ιδιαίτερα ευνοϊκό γι' αυτήν περιβάλλον να βάλει μια στοιχειώδη τάξη στο άναρχο τηλεοπτικό τοπίο, πέταξε την μοναδική αυτή ευκαιρία στα σκουπίδια. Και όλα αυτά γιατί δεν ήθελε να αφήσει ένα ενισχυμένο ανεξάρτητο όργανο να βάλει όρους και προϋποθέσεις για τις άδειες και να κάνει το ίδιο τον διαγωνισμό. Η κυβέρνηση, από την αρχή ήθελε να δημιουργήσει μερικά φιλικά προς αυτήν κανάλια. Να δημιουργήσει την δική της διαπλοκή. Σε αυτό το ξανα-μοίρασμα της τράπουλας χάθηκε το παιχνίδι.
Κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι θα συμβεί την επόμενη ημέρα. Και με τον διάδοχο Καλογρίτσα (τόσο επιδερμικά θα ελέγξει και το δικό του πόθεν έσχες;) αλλά και με όσους παραμένουν αποκλεισμένοι από τις άδειες. Μερικοί από αυτούς, δείχνουν μια περίεργη βεβαιότητα πως θα εκπέμπουν και την επόμενη ημέρα. Ετοιμάζουν νέα προγράμματα, διατυπώνουν τις προθέσεις τους δημόσια.
Ενδεχόμενη ακύρωση του νόμου ή μέρους αυτού, από το Συμβούλιο της Επικρατείας, θα αποτελούσε σίγουρα μια επικοινωνιακή ήττα της κυβέρνησης. Ωστόσο, μάλλον θα την προτιμούσε αν θα έπρεπε να ζυγίσει όσα πρόκειται να ακολουθήσουν με την υπόθεση αυτή. Άλλωστε, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο (ακύρωσης του νόμου), θα χρησιμοποιούσε το επιχείρημα αυτής της εμπλοκής για να πει ότι «είχε καλές προθέσεις αλλά δεν της το επέτρεψαν». Μια παραλλαγή των αυταπατών που επικαλέστηκε ο Τσίπρας…
