Όταν είδα τα αποτελέσματα στη Γαλλία με τη Λεπέν να πανηγυρίζει στις οθόνες που κατέστησε τον Μακρόν πρόεδρο μειοψηφίας, μου ήρθε στο μυαλό η κουβέντα που είχα κάνει νωρίτερα με δυο αριστερίζοντες συναδέλφους μου. Αφορμή για τη συζήτησή μας ήταν ο διάλογος Τσίπρα-Καπουτζίδη στα παρασκήνια του Athens Pride. Όταν ο Αλέξης είπε στον ηθοποιό πως «έχουμε κάνει μια πρόταση (την ισότητα στον γάμο)» υπονοώντας ότι η ΝΔ δεν θα την υιοθετήσει, οι συνομιλητές μου ξέσπασαν αμέσως: «Εμ βέβαια, σιγά μην την ψηφίσουν τα φασισταριά».
Στην παρατήρησή μου ότι ειδικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποδειχτεί η πιο ανοικτόμυαλη και δεκτική σε τέτοια θέματα ισότητας και δικαιωμάτων, η αντίδρασή τους ήταν από απαξιωτική μέχρι και καταγγελτική. «Άσε ρε τώρα, που θα μας πεις ότι οι δεξιοί είναι ανοικτόμυαλοι, με τόσους ακραίους στους κόλπους τους και με την εκκλησία από κοντά. Για να δούμε, θα ψηφίσουν την ισότητα στον γάμο; Θα δεχτούν την υιοθεσία παιδιών;».
Προσέξτε τώρα πώς λειτουργεί το μυαλό των ακραίων και των μαξιμαλιστών της αριστεράς. Δεν βλέπουν ότι ο Μητσοτάκης ηγείται ενός συντηρητικού πολιτικού χώρου, τον οποίον προσπαθεί (και καταφέρνει σιγά-σιγά) να σπρώξει προς προοδευτικότερες θέσεις (σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα). Τον συγκρίνουν μ’ έναν Τσίπρα που ηγείται ενός κόμματος που τα 'χει λήξει αυτά και απαιτούν από τον Μητσοτάκη να υιοθετήσει το maximum των αιτημάτων αυτών των ομάδων.
Αν δεν το κάνει στο σύνολο των θεμάτων και σε παρόντα χρόνο, απαξιώνουν κάθε απόπειρά του, κάθε προσεκτική μεταρρυθμιστική του κίνηση, κάθε φιλική προς αυτά τα κινήματα προσέγγιση του. Τα ζητούν όλα και τώρα. Διαφορετικά τον τσουβαλιάζουν στην ακροδεξιά και στους σκοταδιστικούς κύκλους της εκκλησίας. Το γεγονός ας πούμε ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι η πρώτη στην ελληνική ιστορία που έχει ομοφυλόφιλους που το 'χουν δηλώσει δημοσίως, δεν το θεωρούν και τίποτα ουσιαστικό.
Απαξιώνουν κάθε σωστό μικρό ή μεγάλο βήμα που γίνεται στο εσωτερικό ενός μεγάλου συντηρητικού κόμματος, απαιτώντας το maximum εδώ και τώρα. Ξέρετε πού οδηγεί αυτή η αντίληψη και αυτή η τακτική; Στην Λεπέν ή στον Όρμπαν. Το «όλα ή τίποτα», το «όλα ή είσαι φασίστας», αν εφαρμοστεί θα οδηγήσει στην ακύρωση των καθημερινών προσεκτικών βημάτων, στην αντισυσπείρωση του βαθέως συντηρητικού κόσμου και στην ανάδειξη ακραίων πολιτικών εκφραστών αυτών των συντηρητικών στρωμάτων.
Και θα έρθει ο καιρός που οι αριστεροί φίλοι μου θα βρεθούν μπροστά σ’ έναν πραγματικά ακροδεξιό ηγέτη που θα προελαύνει μέσα στην ελληνική κοινωνία κι εκεί που τώρα απαιτούν την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια θα βρεθούν ξαφνικά μπροστά σ’ ένα ρατσιστικό θεσμικό και κοινωνικό πισωγύρισμα που θα τους αφήσει κατάπληκτους. Στον δρόμο θα τους κυνηγούν και νόμιμα. Θα δουν μια Ελληνίδα Λεπέν να σκάει μύτη από το πουθενά και να σαρώνει αυτά τα κινήματα και αυτά τα στρώματα. Αλλά θα 'ναι αργά πια.
