Του Ευθύμη Μαραμή
Για την εισαγωγή μαθήματος «Φορολογικής Συνείδησης» στα σχολεία τον Σεπτέμβριο του 2016 έκανε λόγο σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Αυγή της Κυριακής» ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης.
Ανέφερε ακόμη πως σε συνεργασία με τον υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη προετοιμάζεται «μάθημα Φορολογικής Συνείδησης» που θα εισαχθεί στα σχολεία από τον επόμενο Σεπτέμβριο. Όπως είπε, πρόκειται για «επένδυση», ώστε να πεισθεί η κοινωνία ότι για τα χάλια σε δρόμους, παιδικές χαρές, νοσοκομεία, ευθύνονται αυτοί που κλέβουν φόρους. "Θα πρέπει να δείξουμε ότι δεν βλέπουμε τον πολίτη, τον φορολογούμενο, ως υπήκοο αλλά ως πολίτη, ανέφερε."
Έχουμε ίσως την "κατάλληλη" κυβέρνηση ώστε να εμπεδώσουμε κάποιους από τους σκοτεινούς ρόλους της κρατικής εκπαίδευσης. Ένας από τους βασικούς στόχους της ήταν και είναι να διατηρεί στο σκοτάδι τους ανθρώπους σε σχέση με τα οικονομικά, ανάγοντας τα σε "θετική" επιστήμη εγκεκριμένη από κρατικά επιβεβλημένη και εγκεκριμένη ύλη. Ο δεύτερος και κυριότερος σκοπός της είναι μέσω της πλύσης εγκεφάλου να μετατρέψει όσο περισσότερο κόσμο γίνεται σε πειθήνιο κοπάδι αιγοπροβάτων, ώστε όχι απλά να δικαιολογήσει την απαλλοτρίωση των εισοδημάτων μέσω της φορολογίας, αλλά να την καταστήσει ούτε λίγο ούτε πολύ ως ευεργέτημα. Ο στόχος αυτός είναι απόλυτα συνυφασμένος με την ιδεοληψία του κρατισμού. Πολλά Ευρωπαϊκά κράτη , καθιστούν βίαια ως υποχρεωτική αυτού του είδους την εκπαίδευση-πλύση εγκεφάλου, διατηρώντας το "δικαίωμα" να αρπάζουν κυριολεκτικά τα παιδιά από τους γονείς τους, σε περίπτωση που οι τελευταίοι προσπαθήσουν να επιλέξουν την ύλη η και τον χώρο εκπαίδευσης τους. Η "εκπαίδευση" αυτού του είδους είναι ένας απολυταρχικός ανελεύθερος θεσμός επιβολής του κρατισμού, ανάλογος κάθε άλλης βιαίως επιβεβλημένης ιδεοληψίας παλαιότερων καθεστώτων. Και ευθύς αμέσως γίνομαι πιο συγκεκριμένος ώστε να στοιχειοθετήσω ένα απλό οικονομικό επιχείρημα το οποίο καθιστά την φορολογία ως πράξη αυθαίρετη και απόλυτα εχθρική για μία ελεύθερη οικονομία.
Οι κρατικές δαπάνες προϋποθέτουν ότι οι πόροι για την πραγματοποίηση τους πρέπει να αφαιρεθούν από τον ιδιωτικό τομέα. Όταν οι κρατικές δαπάνες χρηματοδοτούνται με φόρους, τότε τα κεφάλαια αυτά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον ιδιωτικό τομέα . Αν οι δαπάνες χρηματοδοτούνται με δανεισμό, τότε οι επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα παραγκωνίζονται από τον δημόσιο τομέα στο παρόν και στο μέλλον, αφού οι φόροι θα χρησιμοποιηθούν για να αποπληρωθεί ο κρατικός δανεισμός. Ο εξαναγκασμός είναι το μέσο της χρηματοδότησης των κρατικών δαπανών. Τα δικαιώματα ιδιοκτησίας καταπατούνται και περιουσιακά στοιχεία αναδιανέμονται από κάποιους προς κάποιους άλλους. Οι κυβερνητικές δαπάνες γίνονται εις βάρος των ιδιωτικών δαπανών και ο κρατικός δανεισμός γίνεται εις βάρος του ιδιωτικού δανεισμού. Χαρακτηριστικό δε παράδειγμα άχρηστης κατανομής κεφαλαίων και εργασίας χρηματοδοτημένων μέσω φορολογικής απαλλοτρίωσης, αποτελούν τα ολυμπιακά ακίνητα που ρημάζουν, καθώς επίσης και το "μετρό της Θεσσαλονίκης" το οποίο αποτελεί την μεγαλύτερη λακκούβα στον δρόμο, χωρίς κανένα όφελος, πέραν της δήθεν "τόνωσης" της οικονομίας, με κάθε είδους εργασία όπως οραματιζόταν ο Κέϋνς. Επί 20 χρόνια, αυτή η "ανάπτυξη" του μετρό, έχει αντλήσει πραγματικούς πόρους, κόπο και ιδρώτα φορολογούμενων προσφέροντας απολύτως τίποτα, πέρα από αντιπαραγωγική κατανομή εργασίας και κατασπατάληση κεφαλαίων προς συγκεκριμένα συμφέροντα και ειδικές ομάδες.
Έχουμε όπως αντιλαμβάνεστε ένα ξεκάθαρο αμφιλεγόμενο οικονομικό φαινόμενο (φορολογία) το οποίο αποτελεί πεδίο διαμάχης οικονομικών και πολιτικών σχολών ασχέτως αν κάποιος συμφωνεί η διαφωνεί.
Υπάρχει όμως και ξεκάθαρη πολιτική και ηθική υπόσταση στο θέμα. Η φορολογία ως επιβαλλόμενη δια της βίας του νομοθέτη, χάνει αρχικά και κύρια κάθε ηθικό υπόβαθρο καθώς αποκλείει εξ αρχής την εθελοντική συμμετοχή. Αυτό αποτελεί καταπάτηση της ελευθερίας , ενώ κάνει εμφανές πως η ορθότητα της (φορολογίας) είναι αμφίβολη. Αν δεν ήταν δεν θα χρειαζόταν την βίαιη επιβολή. Η λέξη "συνεπής φορολογούμενος" ως εκ τούτου δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για κάτι το οποίο επιβάλλεται δια της βίας. Συνέπεια αποτελεί η τήρηση μιας αμοιβαίας συμφωνίας και όχι η αποδοχή μιας βίαιης - μονομερώς επιβεβλημένης ενέργειας. Θα ταίριαζε καλύτερα η "συμμόρφωση" , η "υπακοή" κ.ο.κ. Όχι η "συνέπεια".
Στην περίπτωση δε της Ελλάδας, ο "συνεπής φορολογούμενος" θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως πρόβατο επί σφαγή. Οι φόροι που επιβάλλονται δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα, καμία σχέση με τα εισοδήματα και βασισμένοι σε αυθαίρετα - επίπλαστα "τεκμαρτά" κριτήρια, στοχεύουν ξεκάθαρα στην απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας, της εργασίας και τέλος, της ίδιας της ζωής. Ο "συνεπής φορολογούμενος" ως έννοια αποτελεί μια φάρσα.
''Έρχεται λοιπόν σήμερα ο κρατικός μηχανισμός προπαγάνδας να επιβάλλει την άποψη του υπέρ της "ορθότητας" της φορολογίας και ως "συνείδηση" σε νεαρά άτομα και μαθητές. Επιπρόσθετα εγείρεται το ερώτημα. Πόσο συνετό και παραδειγματικό αποτελεί το να επιβληθεί ως "συνείδηση" και "συνέπεια" η ανηθικότητα, η παρανομία και η αντισυνταγματικότητα όλης αυτής της φορολογικής λαίλαπας των τελευταίων πέντε ετών; Κάποτε στα σχολεία μας δίδασκαν την αξία της αποταμίευσης. Τώρα θα διδάσκουν "φορολογική συνείδηση". Να πληρώνουμε δηλαδή εισφορές και φόρους επί δεκαετίες για να τα κλέβει το κράτος και να σκάβει τρύπες στους δρόμους, να χτίζει παλάτια στην άμμο και να μας "διασώζει" με bailouts τραπεζών , κρατικών ζημιογόνων συντελεστών και PSI.
Θα δίδεται μήπως κατά την αποφοίτηση και κάποιο πιστοποιητικό φορολογικών φρονημάτων, ώστε να κρίνεται η όχι "κατάλληλος για εργασία" ο εξεταζόμενος, σύμφωνα με τα συνειδησιακά κριτήρια του κράτους;
*Ο κ. Μαραμής Ευθύμης είναι επιχειρηματίας - ανεξάρτητος αναλυτής της Αυστριακής οικονομικής σχολής
