Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Ίσως κάνουμε λάθος να πιστεύουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να εκφράσει πολιτικά την Κεντροαριστερά, τους Φιλελεύθερους και τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο υιοθετώντας την ατζέντα του και τα αιτήματά του. Το παλαιό, εθνικοπατριωτικό, ανδρεοπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ θέλει να αποκρυσταλλώσει ως πολιτικό πυρήνα παραμένοντας σε θέση να διεκδικεί κάθε φορά με αξιώσεις το κομμάτι του εκλογικού σώματος που ψηφίζει όποιον του τάξει τα περισσότερα, αυτούς που προσέρχονται στις διαδικασίες της δημοκρατίας αποκλειστικά ως «πελάτες» και δεν χάνουν ευκαιρία να δηλώνουν πως νοσταλγούν την εποχή «που έτρωγαν ψωμάκι» χωρίς να διευκρινίζουν αν εννοούν την περίοδο της Επταετίας ή του Αντρέα. Αυτούς θέλει ο κ.Τσίπρας.
Ο προοδευτικός χώρος του Κέντρου είναι για αυτόν μια πρόφαση για να διατηρήσει (χωρίς να εμβαθύνει) τις σχέσεις του με την Ευρώπη την αξία της οποίας αναγνώρισε μόλις την πέμπτη δεκαετία της ζωής του, με τα έξοδα πληρωμένα από εμάς. Γιαυτό και στη ΔΕΘ έκανε όλες αυτές τις θρασείες αναφορές στην «Πράσινη Ατζέντα».
Και τις χαρακτηρίζουμε έτσι, θρασείες, για έχουμε δυσκολία να ονοματίσουμε μεγαλύτερο εχθρό της Οικολογίας από τον κ. Τσίπρα προσωπικά που «για τα ψηφαλάκια» έφτασε στο σημείο να κλείνει προεκλογικά ραντεβουδάκια με τους Κυνηγούς για να τους δώσει τα σχετικά διαπιστευτήρια ενώ την κυβερνητική του θητεία τη χαρακτηρίζει η αποτυχία σε ό,τι είναι ψηλά στην παγκόσμια πράσινη ατζέντα, από τη διαχείριση των σκουπιδιών μέχρι τη χρήση του λιγνίτη. Ακόμα και στο τέλος πλαστικής σακούλας και τη νομοθεσία για τ' αδέσποτα και τα ζώα συντροφιάς τα έκαναν μαντάρα! Αλλά στα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης Τσίπρα στα θέματα περιβάλλοντος θα επανέλθουμε με άλλο σημείωμα.
Η υπεράσπιση της προοδευτικής πράσινης ατζέντας από τον εξευτελισμό, που ο κ. Τσίπρας μοιραία θα την υποβάλλει, είναι μια από τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες για την ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου. Και ο προοδευτικός χώρος για να καταφέρει να υπερασπιστεί την πράσινη ατζέντα από τον «πράσινο Αλέξη Τσίπρα» που ρητορεύει ταυτόχρονα υπέρ της ανάγκης υπεράσπισης του εθνικού μας πλούτου, αναφερόμενος στις γεωτρήσεις για πετρέλαιο, πρέπει να του προκαλέσει πολιτική ασφυξία.
Κι όλα αυτά χωρίς να περιμένει σχετικές πρωτοβουλίες από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη κι αυτό γιατί η θέση του Πρωθυπουργού δεν είναι εύκολη. Από τη μία βλέπει κι εκείνος ότι πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πνιγεί στο πεδίο της πολιτικής αποδομώντας τον στη βάση της ιδεολογίας και της διαχειριστικής του ανεπάρκειας, από την άλλη δέχεται πιέσεις από το κόμμα του να εμπλακεί στη λογική της αντιπαράθεσης των εξεταστικών επιτροπών κάτι που θα τον πάει πολύ πίσω. Και για να είμαστε δίκαιοι, έχουμε μια δυσκολία να κατηγορήσουμε τα κορυφαία στελέχη της ΝΔ που το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιχείρησε να δολοφονήσει πολιτικά επειδή ζητούν να αποδοθούν ευθύνες στους εμπνευστές της σκευωρίας.
Έτσι λοιπόν, με τον τρόπο που γράφαμε ότι είναι δουλειά και υποχρέωση της Νέας Δημοκρατίας να μαζέψει το χώρο στα δεξιά της, ερχόμαστε σήμερα να καλέσουμε τον προοδευτικό κόσμο να αναλάβει τις ευθύνες του, ακόμα κι αυτούς που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και στηρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τον κ.Τσίπρα και τους πραιτωριανούς του πρέπει να τον αποδομήσουν αυτοί στους οποίους κάνει σήμερα «τα γλυκά μάτια». Επιλέγουμε τις λέξεις προσεκτικά. Αντίπαλος του Κέντρου είναι ο κ. Τσίπρας και οι φίλοι του, όχι ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ και δη οι ευρωπαϊστές του.
Ο κ. Τσίπρας ας επικεντρωθεί στο πατριωτικό πελατειακό, «κολοκοτρωνέικο» ΠΑΣΟΚ κι ας αφήσει το Κέντρο και την πράσινη ατζέντα στην ησυχία τους. Έχει αποδείξει ότι περιφρονεί τον πολιτικό φιλελευθερισμό και την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και πάνω απ' όλα την Οικολογία. Ο κ. Τσίπρας δεν είναι ένας από το Κέντρο. Και ούτε πρόκειται να γίνει για πολλούς λόγους με βασικότερο ότι ο εναγκαλισμός με τον ακροδεξιό Π. Καμμένο θα τον στοιχειώνει για πάντα.
