Του Αντώνη Πανούτσου
Τον Σεπτέμβριο του 2014 η κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά είχε ξεκινήσει μια προσπάθεια αξιολόγησης στο δημόσιο. Η Ρένα Δούρου, πολιορκητικός κριός του ΣΥΡΙΖΑ για την άλωση του δημοσίου, είχε αντιδράσει δίνοντας εντολή «σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας Αττικής να μην αποστείλουν κανένα έγγραφο που να αφορά επιμερισμό ποσοστώσεων ή να συμβάλλει καθ'' οιονδήποτε τρόπο σε ένα σύστημα "αξιολόγησης" επιζήμιο για την εύρυθμη λειτουργία του Δημοσίου» και υπενθυμίζοντας την προεκλογικής της υπόσχεση «εμείς θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα». Η φράση ήταν πιασιάρικη. Εκείνη την εποχή είχε παίξει δυνατά στα Μέσα. Αργότερα ξεχάστηκε. Με τις διώξεις των στελεχών της ΝΔ για την Novartis καινούργια νοήματα.
Τον Ιούνιο του 2015 η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε φαγωθεί να καλέσει τον Γιάννη Στουρνάρα για να τον ανακρίνει στην Επιτροπή Θεσμών της Βουλής. Αρχικά τον είχε καλέσει για μια έρευνα που έκανε για τις ΔΕΚΟ. Όταν ο Στουρνάρας αρνήθηκε επικαλούμενος συναντήσεις με τον Ντράγκι, δηλώνοντας ότι μπορεί να είναι στην διάθεση της Επιτροπής μετά τις 6 Ιουλίου, η Ζωή αφού είπε «Το μόνο που όφειλε να κάνει είναι να είναι στην διάθεση της επιτροπής σήμερα και μάλιστα όχι να περίμενε να τον καλέσουμε αλλά να έρθει μόνος του. Αντ'' αυτού αρνείται να έρθει» προειδοποίησε ότι η Επιτροπή «έχει την εξουσία και για βίαιη προσαγωγή». Το δημοψήφισμα του Ιουλίου δεν άφησε την Ζωή να ολοκληρώσει το έργο της. Η ιστορία αργότερα ξεχάστηκε. Με τις διώξεις των στελεχών της ΝΔ για την Novartis αποκτά καινούργια νοήματα.
Η Kontra του Κουρή είχε χθες στο πρωτοσέλιδο τον τίτλο «2 Πρωθυπουργοί και 8 υπουργοί τα άρπαξαν από την Novartis!». Πιο κουλτουρέ η Αυγή έλεγε «Κεραυνός Novartis το παλιό πολιτικό σύστημα». Πρόσθετε από κάτω την κομματική γραμμή «Δύο πρωθυπουργοί και οκτώ υπουργοί φέρονται εμπλεκόμενοι στην υπόθεση». Αλλά κρατούσε τα προσχήματα. Όχι σαν την Kontra που συμπλήρωνε κάτω από τον τίτλο «Να γίνει τώρα συλλαλητήριο για… συμπαράσταση στους εθνοπατριώτες πολιτικούς που λαδώθηκαν με εκατομμύρια από τον πολυεθνικό φαρμακευτικό κολοσσό». Κάνοντας καθαρή την στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ στην δικαιοσύνη, που δεν έχει καμία σχέση με το δίκαιο.
Από τις επαναστατικές τους μέρες στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχει μείνει η λενινιστική αντίληψη περί νόμου. Ο νόμος δεν υπάρχει για να απονέμει δίκαιο αλλά για να χρησιμοποιείται από το κόμμα σαν όπλο όποτε και όταν χρειαστεί. Αν η ΝΔ είχε ψηφίσει τον νόμο περί προστατευμένων μαρτύρων, ώστε να χρησιμοποιηθεί σαν όπλο κατά της τρομοκρατίας, ο ΣΥΡΙΖΑ τον χρησιμοποίησε για να στείλει 10 πολιτικούς του αντιπάλους στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής.
Το δεύτερο στοιχείο της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ταπείνωση του κατηγορουμένου. Όσο πιο ταπεινωμένος εμφανίζεται ο κατηγορούμενος τόσο πιο ένοχος μοιάζει. Αυτό ήθελε η Ζωή Κωνσταντοπούλου όταν σκεφτόταν την βίαιη προσαγωγή του Στουρνάρα. Αυτό θα επιδιώξει ο ΣΥΡΙΖΑ όσο τους το επιτρέπουν οι συνθήκες με την εξεταστική.
Το τρίτο στοιχείο είναι είναι αυτό που φαίνεται στο πρωτοσέλιδο της Kontra. Ξέρει ότι για τον πολύ κόσμο η παραπομπή ισοδυναμεί με ενοχή. «Για να τον παραπέμψανε κάτι θα έχει κάνει». Κάτι προφανές το βοηθάει η δήλωση του Παπαγγελόπουλου «Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους».
Αν η επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ μέσω της δικαιοσύνης στους πολιτικούς του αντιπάλους είχε γίνει στον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής του, όταν η ΝΔ ήταν μουδιασμένη από την ήττα, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική από σήμερα. Με το συλλαλητήριο όμως πρόσφατο, με την κυβέρνηση ζαλισμένη και με την ΝΔ ενωμένη, παρά τις προσπάθειες από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ να την διχάσει, οι κλήσεις για την Novartis θα καταλήξουν μπούμερανγκ στους εμπνευστές τους. Κινήσεις απλοϊκής λενινιστικής τακτικής, που η αστική δικαιοσύνη χρησιμοποιείται εναντίον των ίδιων των αστών, αλλά έγιναν πολύ αργά, πολύ κουτά και με την δυναμική του συλλαλητηρίου να προαναγγέλλει το τέλος.
