Επιβάλλεται έστω και τώρα «στο και πέντε», να γίνει κατανοητό απ’ όλους ότι η σοβαρή απειλή ασφαλείας που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας λόγω του Τουρκικού Αναθεωρητισμού και Ηγεμονισμού πλησιάζει το «σημείο βρασμού» και δεν εξουδετερώνεται με στρουθοκαμηλισμούς και με εικονική πραγματικότητα αλλά ούτε και με διαρκείς αλλαγές Στρατηγικής. Απειλούνται όχι μόνον τα ζωτικά μας συμφέροντα, αλλά και αυτά που σχετίζονται με την εθνική μας επιβίωση. Για να καταλήξουμε σε αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετώπισης της Άγκυρας χρειαζόμαστε πρωτίστως τίμια γλώσσα, ρεαλιστικές διαπιστώσεις και αντιμετώπιση της πραγματικότητας χωρίς εξωραϊστικές υπεκφυγές.
Η Τουρκία βρίσκεται πλέον στην «τελευταία πίστα» της Στρατηγικής Εξαναγκασμού απέναντι στην Ελλάδα, προκειμένου να αποκαταστήσει αυτά που θεωρεί «ιστορικά και γεωγραφικά λάθη». Το κίβδηλο δίλημμα που επιχειρεί να θέσει στην Ελλάδα είναι «συνθηκολόγηση ή σύγκρουση» και για αυτό θέλει διαπραγμάτευση με τους δικούς της όρους για όλα αυτά που ονομάζει Ε/Τ «διαφορές» αλλά στην ουσία είναι αυθαίρετες τουρκικές διεκδικήσεις που ακουμπούν την καρδιά της εθνικής κυριαρχίας.
Αν η Άγκυρα ήθελε ειλικρινά λύση για το θέμα της οριοθέτησης της Υφαλοκρηπίδας, αυτή θα είχε επιτευχθεί. Και είναι κίβδηλο το δίλημμα γιατί επιδιώκει αυτό που επιδιώκει απλά και μόνο με την απειλή στρατιωτικής βίας χωρίς όμως να μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο μικρής ή μεγάλης σύγκρουσης. Με την ευκαιρία, πρέπει να επισημανθεί ότι ο εξυπνακισμός κάποιων προσώπων της δημόσιας μας ζωής «μα τι θέλετε …να κάμουμε πόλεμο» εξυπηρετεί καθαρά και μόνον τον Ψυχολογικό Πόλεμο της Τουρκίας.
Καλώς εμπλέκουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ας προσγειωθούμε επιτέλους στο τι μπορεί να κάνει και αν τελικά έχει την βούληση να σταθεί ουσιαστικά δίπλα σε δύο μέλη της (Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία) που αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα Ασφάλειας. Φαίνεται ότι η κυρίαρχη δύναμη της κατ’ ευφημισμό… Ένωσης δηλαδή η Γερμανία βλέπει για τους δικούς της λόγους που έχουν αναλυθεί πολλές φορές και από πολλούς πιο κοντά από τους εταίρους της την… Τουρκία με τα συμφέροντα της να υπέρκεινται αυτών της ΕΕ.
Ο κατάλογος των κυρώσεων του κ. Μπορέλ έχει γίνει ανέκδοτο. Αλλιώς ξεκινήσαμε στο άτυπο Συμβούλιο ΥΠΕΞ την 28 Αυγούστου και αλλιώς καταλήξαμε στην Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Απλά γιατί έτσι ήθελε η Γερμανία. Οι πλαδαρές διατυπώσεις αλληλεγγύης και οι έωλες προειδοποιήσεις προς την Τουρκία δεν δημιουργούν συνθήκες… ανάσχεσης.
Καλώς δεν αρνηθήκαμε την διαμεσολαβητική προσπάθεια της Γερμανίας αλλά όπως αποδείχτηκε ότι ούτε έντιμος διαμεσολαβητής μπορεί να είναι, ούτε έχει το ειδικό βάρος ενός «Στρατηγικού Παίκτη» αν και διαθέτει τεράστια οικονομική ισχύ. Μέσα σε ένα χρόνο απέτυχαν οι διπλωματικές της πρωτοβουλίες τόσο για την Συρία όσο και για την Λιβύη όπως παλαιότερα για την Ουκρανία και αυτό θα πρέπει να το είχαν λάβει υπόψη τους οι σύμβουλοι του κ. Πρωθυπουργού. Ενώ την τίμησε η Ελλάδα με την εμπιστοσύνη της να διαμεσολαβήσει και να αρχίσουμε διερευνητικές συζητήσεις, το χαϊδεμένο της παιδί η Τουρκία, της καταρράκωσε για μία ακόμα φορά το κύρος της και την ευτέλισε. Άρα δεν μπορούμε πλέον να «ακουμπάμε την πλάτη μας» επάνω της ούτε να κάνουμε όσα απαιτεί για το καλό κλίμα των διερευνητικών όπως πχ να μην απαιτούμε … κυρώσεις.
Σε ότι αφορά στις ΗΠΑ είναι θετική η στάση του Αμερικανικού ΥΠΕΞ απέναντι στα τουρκικά «νταηλίκια», που όμως δεν παραλείπει να επισημάνει το κλισέ περί «αποκλιμάκωσης με αποφυγή προκλητικών ενεργειών και επίλυσης των.. «διαφορών με διάλογο» αλλά και τα λοιπά «περί μείωσης του στρατιωτικού αποτυπώματος» που δημιουργεί άλλου είδους συζητήσεις. Θεωρούμε ότι ουδέποτε θα έπαιρναν σαφώς το μέρος της Ελλάδος απέναντι ακόμα και σε μία επιτιθέμενη Τουρκία.
Χρειαζόμαστε φίλους και συμμάχους για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής. Δεν ψάχνουμε προστάτιδες Δυνάμεις, ούτε νέα «Ναβαρίνα». Όπως πολύ σωστά λένε οι φίλοι μας οι Ισραηλινοί «μην περιμένεις τους άλλους να πολεμήσουν τους δικούς σου πολέμους» και για αυτό στις μέρες μας η λέξη «Συμμαχία» είναι αναντίρρητα πολύ βαρεία διότι σημαίνει «μάχομαι μαζί και για σένα».
Χρειαζόμαστε όμως στήριξη και συμπαράταξη ως συνολική στρατηγική εξισορρόπηση. Και αυτή η στρατηγική εξισορρόπηση κάτω από τις παρούσες γεωπολιτικές συνθήκες μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την Γαλλία. Υπάρχει μεγάλος προβληματισμός γιατί διστάσαμε να προχωρήσουμε σε ισχυρή Αμυντική Συμφωνία με την Γαλλία. Η Γαλλία λόγω σύγκλισης συμφερόντων έχει πλέον ανεπιφύλακτα συμπαραταχθεί με την Ελλάδα και την Κύπρο βλέποντας τις ως χώρες- ανάσχεσης της τουρκική επεκτατικότητας στην ΝΑ Μεσόγειο και όχι μόνο και με σαφή τρόπο δείχνει έμπρακτα ότι στις επιλογές της είναι και στρατιωτικές ενέργειες.
Μην ξεχνάμε ότι είναι Μόνιμο Μέλος του ΣΑ/ΟΗΕ, πυρηνική δύναμη και η ισχυρότερη στρατιωτικά χώρα της ΕΕ με σημαντικές στρατιωτικές δυνατότητες για να δράσει μακράν της χώρας. Δεν περιμένουμε ευθεία στρατιωτική της εμπλοκή αλλά μία στρατιωτική συνδρομή με δυνατότητες που δεν έχουμε (πληροφορίες από δορυφόρους, Ηλεκτρονικό πόλεμο) την χρειαζόμαστε. Όταν η ΕΕ δεν μπορεί να επιβάλει ούτε μισό περιοριστικό μέτρο κατά της Τουρκίας είναι αστείο να λέγεται από κάποιους ότι δεν χρειαζόμαστε την συνδρομή της Γαλλίας γιατί έχουμε το άρθρο … 42.7 της Συνθήκης της ΕΕ (αμοιβαίας συνδρομής). Πρόκειται περί ουτοπίας.
Ας βάλουμε ευδιάκριτα όρια μεταξύ σκληρής πραγματικότητας και ευσεβών πόθων που δυστυχώς αρκετές φορές δημιουργούν μία εικονική πραγματικότητα που μας αποκοιμίζει και μας παρασύρει σε απραξία ή λάθος δράσεις. Με το να επαναλαμβάνεται το μύθευμα περί απομονωμένης και στριμωγμένης Τουρκίας δεν εξαλείφεται η απειλή.
Ναι μεν όλα αρχίζουν και τελειώνουν με την Διπλωματία αλλά για να είναι αυτή αποτελεσματική θα πρέπει πρωτίστως εμείς οι ίδιοι να έχουμε σε πλήρη χρήση τα σωστά «εργαλεία» προκειμένου αυτή να υποστηριχθεί. Και αυτό λέγεται «Αυτοβοήθεια». Και όπως λέμε πολλοί, πρέπει να κερδίσουμε χρόνο για να αυξήσουμε την στρατιωτική μας ισχύ μιας και αυτό είναι το βασικό στοιχείο αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας. Το ένοπλο τμήμα του Ελληνικού λαού είναι το κύριο «εργαλείο» της Κυβέρνησης. Άμεσα μέτρα …χθες, και δυστυχώς αυτό δεν το βλέπουμε ακόμα και δεν θα αναφερθούμε τώρα σε λεπτομέρειες μιας και τα έχουμε ξαναγράψει. Το μήνυμα αποφασιστικότητας και αποτροπής που πρέπει να στείλουμε δεν γίνεται με «ατάκες» και μεγαλοστομίες κενού περιεχομένου αλλά με επίδειξη συγκεκριμένων ενεργειών που θα εκφράζουν την πολιτική βούληση της Χώρας να υπερασπίσει αυτά που οι πρόγονοι μας κέρδισαν με αίμα.
Η Ελλάδα έδειξε όλη την καλή της διάθεση να καθίσει στο «τραπέζι διαπραγματεύσεων» για το μόνο πρόβλημα που υφίσταται και αυτό είναι η οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας / ΑΟΖ κάτι που αποτελεί σταθερή διαχρονική εθνική γραμμή την οποία καμία κυβέρνηση δεν έσπασε και θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτή η γραμμή θα παραμείνει αταλάντευτη.
Από εδώ και πέρα πρέπει να καταστεί σαφές στην Διεθνή Κοινότητα, σε φίλους και εχθρούς ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει την στρατιωτική της ισχύ προκειμένου να διασφαλίσει την εθνική της κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα. Από εκεί και πέρα της ευθύνη την φέρει ο ταραχοποιός Τουρκία και… «γαία πυρί μιχθήτω». Ας καταλάβουν πολύ καλά τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στις Βρυξέλες τι σημαίνει αυτό για την ειρήνη, την ασφάλεια και σταθερότητα της περιοχής, ιδιαίτερα οι «εταίροι» που προσπαθούν να διαφυλάξουν τις μπίζνες τους με την Άγκυρα αλλά και να μειώσουν την έκθεση των τραπεζών τους.
* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής επικεφαλής στο «Παρατηρητήριο Liberal
