Στην Ελλάδα έχουμε 3.000.000 αδέσποτα. Δεν γνωρίζουμε άλλη δυτική χώρα που να αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα.
Πώς μπορεί, λοιπόν, να λυθεί το πρόβλημα των αδέσποτων;
Μια απλή περιήγηση στις σελίδες των φιλοζωικών οργανώσεων στα σόσιαλ μήντια είναι αρκετή για να πληροφορηθούμε ότι οι οργανώσεις ανά την επικράτεια, καθημερινά συλλέγουν δεκάδες, ναι δεκάδες, νεογέννητα σκυλιά και γατιά.
Άλλα προέρχονται από αδέσποτα που αναπαράγονται χωρίς έλεγχο, αφού οι Δήμοι εφαρμόζουν πλημμελώς προγράμματα στειρώσεων, άλλα προέρχονται από τη συνεύρεση δεσποζόμενων αρσενικών σκύλων οι ιδιοκτήτες των οποίων τους αφήνουν να ζευγαρώνουν με θηλυκά αδέσποτα γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι τα ζώα ζευγαρώνουν αποκλειστικά και μόνο για να αναπαραχθούν και όχι γιατί «κάνουν σεξ» όπως οι άνθρωποι, για την ευχαρίστησή τους. Αρκετά από αυτά, 1 στα 4 είναι σκυλιά ράτσας που οι ιδιοκτήτες τους απλώς τα βαρέθηκαν ή δεν άντεξαν την υποχρέωση διατήρησής τους και τα άφησαν στο δρόμο.
Το γεγονός ότι τα ζώα γεννούν χωρίς έλεγχο έχει οδηγήσει σε αυτό τον αδιανόητα μεγάλο αριθμό αδέσποτων. Κι αυτό είναι ένα από τα βασικά προβλήματα που προσπαθεί να επιλύσει το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για τα ζώα συντροφιάς.
Η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει έμφαση στις ανάγκες των δεσποζόμενων ζώων τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως ανάγκη να αναπαραχθούν. Έτσι λοιπόν επιβάλλει την υποχρεωτική τους στείρωση.
Είναι προβληματικό μια κυβέρνηση να επιβάλλει σε ένα ιδιοκτήτη ζώου να το στειρώσει;
Σαφέστατα ναι. Η απαγόρευση αυτή όμως δεν αφορά το ζώο και την ευημερία του αλλά τον ιδιοκτήτη του που συνήθως από αδιαφορία, λιγότερες φορές συνειδητά, αφήνει το δεσποζόμενο ζώο του για το οποίο φέρει και την ευθύνη να αναπαραχθεί.
Αν ο νόμος ψηφιστεί τότε η Ελλάδα θα είναι η μοναδική χώρα στην οποία θα ισχύει αυτή η απαγόρευση. Μόνο που είναι και η μοναδική χώρα στον πλανήτη που έχει 3.000.000 αδέσποτα.
Στη Βρετανία η στείρωση δεν είναι υποχρεωτική. Και γιατί να είναι, όταν το 80% των δεσποζόμενων σκυλιών και γατιών είναι στειρωμένα από τους ιδιοκτήτες τους;
Ούτε στις ΗΠΑ είναι υποχρεωτική η στείρωση. Και γιατί να είναι όταν το 77% των ζώων συντροφιάς είναι στειρωμένα;
Η μόνη ένστασή μας στην υποχρεωτική στείρωση είναι ότι το νομοσχέδιο δεν επιβάλλει στην ίδια την Πολιτεία, στους Δήμους καλύτερα, να σχεδιάζουν και να τρέχουν καμπάνιες ενημέρωσης για την ανάγκη στείρωσης των ζώων και κυρίως για τα οφέλη που έχει η στείρωση στην υγεία τους (εκτός αν κάποιος ιατρικός λόγος επιβάλλει το αντίθετο).
Είναι σκληρό λοιπόν το νομοσχέδιο ως προς αυτό αλλά είναι απολύτως αναγκαίο η κυβέρνηση να κλείσει τα αυτιά της και να προχωρήσει στη νομοθέτηση του μέτρου.
Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αντιδράσεις αλλά έτσι συμβαίνει στις δημοκρατίες, οι αντιδράσεις ποτέ δεν μας έχουν ενοχλήσει.
Μετά το χθεσινό μας άρθρο, έπεσε στην αντίληψή μας και ένα ακόμα σημείο του νομοσχεδίου που προκαλεί αντιρρήσεις. Το θέμα αφορά τα ιπποειδή. Το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης δεν αναγνωρίζει τα ιπποειδή ως ζώα συντροφιάς ενώ αρκετοί συμπολίτες μας τα έχουν υιοθετήσει ως τέτοια από φιλοζωικές οργανώσεις που διασώζουν παρατημένα ή κακοποιημένα άλογα.
Υπεύθυνοι των οργανώσεων αυτών μας επεσήμαναν ότι αν τα άλογα δεν αναγνωριστούν κι αυτά ως ζώα συντροφιάς, τότε όσοι τα υιοθέτησαν ως κατοικίδια θα πρέπει να τα επιστρέψουν.
Το ίδιο ισχύει και για τα ζώα θεραπείας, είναι γνωστό ότι τα άλογα χρησιμοποιούνται κατεξοχήν ως ζώα θεραπείας και μάλιστα το νομοσχέδιο αναγνωρίζει την ύπαρξη τέτοιων ζώων και ενισχύει τον θεσμό. Βλέπουμε μια αντίφαση στο νομοσχέδιο σε αυτό το σημείο.
Οι φιλοζωικές οργανώσεις που προστατεύουν ιπποειδή ζητούν ακόμα την απαγόρευση της εξαγωγής τους ώστε να μην δίνονται για σφαγή. Θεωρούν ότι το σχέδιο καλύπτει τις ανάγκες της υιοθεσίας σκύλων από το εξωτερικό μέσω των traces γι αυτό και πρέπει να υπάρξει η απαγόρευση της εξαγωγής ζώων.
Ίσως λοιπόν η κυβέρνηση να πρέπει να επανεξετάσει τις διατάξεις που αφορούν τα ιπποειδή ως ζώα συντροφιάς.
Θα αποφύγουμε να κλείσουμε το άρθρο με την υπόμνηση ότι το θέμα των ζωων είναι δηλωτικό του πολιτισμικού μας επιπέδου. Αντί της κοινότοπης αυτής διαπίστωσης θα περιοριστούμε στο να ευχηθούμε να επικρατήσει η νηφαλιότητα και η ψυχραιμία ώστε όλοι να ιεραρχήσουμε υψηλότερα από τον εγωισμό μας το όφελος των ζώων που αποφασίζουμε να αναλάβουμε, αφήνοντας κατά μέρος αντιλήψεις που απέχουν από την πραγματικότητα της φύσης.
