Οι καταδρομικές μονάδες των ακροαριστερών δεν έχουν σχέση με τους Μελανοχίτωνες ή άλλες οργανωμένες ομάδες της ακροδεξιάς και όποιος λέει το αντίθετο θα υποχρεωθεί να διαβάζει νυχθημερόν την Αυγή για κατήχηση. Το πρόβλημα είναι ότι και οι άλλοι, της ακροδεξιάς, τραμπουκίζουν, επίσης, στο όνομα του λαού. Τα δύο άκρα συναντώνται στους κοινούς τύπους δράσης. Διαφοροποιούνται στο κίνητρο. Δηλαδή, στο γιατί δέρνουν και τρομοκρατούν. Κατά τα λοιπά, αλίμονο σε αυτούς που θα βρεθούν στον δρόμο τους.
Τις τελευταίες ημέρες τα μέλη του Ρουβίκωνα έχουν πάρει σβάρνα τα σπίτια υπουργών. Κι αυτό λέγεται πολιτική δράση! Θα περιμέναμε από όλα τα πολιτικά κόμματα να καταδικάσουν σκληρά αυτούς τους τραμπουκισμούς. Αλλά φαίνεται ότι κάποιοι είναι δέσμιοι της περιόδου που αντί να στείλουν τους ταραχοποιούς στην φυλακή, φώναζαν ταξί για να τους συνοδεύσουν στα σπίτια τους. Είναι καιρός η αντιπολίτευση να απαλλαγεί από το παρελθόν της, όταν σημαντικά στελέχη της έσπευδαν να γνωρίσουν τον «λαϊκό αγωνιστή» Κουφοντίνα. Και να αντιμετωπίσει τα πράγματα όπως ακριβώς θα τα αντιμετώπιζε ένα κανονικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης. Προοδευτική διακυβέρνηση και Ρουβίκωνας δεν συνδυάζονται…
Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του πρέπει να αποφασίσει τι είδους δημοκρατία θέλει. Αισθάνεται κάποιου είδους ικανοποίησης με τις επιθέσεις σε σπίτια υπουργών και άλλων στελεχών της κυβέρνησης και των κοινωνικών της εταίρων; Αν ναι, τότε ο ιός του μίσους έχει μολύνει σοβαρά την ίδια την κοινωνία και δεν μπορούμε να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι για το μέλλον. Αν όχι, αν πράγματι καταδικάζουν αυτές τις αντιδημοκρατικές πρακτικές, ας τις καταδικάσουν. Καθαρά. Χωρίς μισόλογα.
Η κυβέρνηση από την άλλη έχει έναν και μόνο δρόμο: Να κάνει πιο αυστηρούς τους Νόμους, έτσι ώστε να καταστήσει σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται και δεν τρομοκρατείται. Και σε όποιον αρέσει! Εκείνο που δεν μπορεί να συνεχίσει να συμβαίνει είναι να παρακολουθούμε ως θεατές κάποιους να ξεφτιλίζουν καθημερινά τη Δημοκρατία.
Δυστυχώς, η θεωρία των δύο άκρων επιβεβαιώνεται. Το καλό είναι ότι η Νέα Δημοκρατία προλαβαίνει και απομακρύνει τους ακραίους. Ενίοτε τους διαγράφει κιόλας! Αν και η άλλη πλευρά είχε μία ανάλογη στάση, δεν θα φτάναμε στο σημείο να μιλήσουμε για τη θεωρία των δύο άκρων…
Θανάσης Μαυρίδης
