Του Νίκου Ρίζου
Χαρμολύπη. Εκλογές έκπληξη. Η χαρά της συντήρησης και η λύπη της προόδου! Στον μεσαίωνα θα είχαν ντύσει με πλερέζες τα κλεφτοφάναρα των δημόσιων δρόμων. Στη σύγχρονη Ελλάδα, την πρώτη χώρα με διδακτορικό στην έννοια της δημοκρατίας οι «προοδευτικές» δυνάμεις κρύβουν την θλίψη τους στα κλεφτοφάναρα της ιδεοληπτικής υποκρισίας τους. Οι ρεαλιστικές αλλαγές, ο εφιάλτης των ονείρων τους, γίνεται πράξη σε χρόνους άγνωστους στις δικές τους πρακτικές. Σιγά μην τα καταφέρει ο Κούλης. Το προφέρουν τα όψιμα παπαγαλάκια από τα ανοιχτά μέσα ενημέρωσης αλλά η ροή του λόγου τους κολλάει. Διστάζουν. Διστάζουν ακόμη και σε αυτό που βλέπουν. Με ανοιχτά τα μάτια και με αφρενάριστο μυαλό. Σιγά μην τα καταφέρει ο Κούλης.
Δεν πειράζει. Η αλήθεια είναι ότι μετά από τόσο καιρό σαστισμένης τρομάρας για το που πάμε και πως βαδίζουμε είναι λογικό οι αλλαγές κυρίως στον τρόπο με τον όποιο κοιτάζουμε τα πράγματα, να ξαφνιάζουν. Ιδιαίτερα οι αλλαγές που είναι επαναστατικά θετικές. Ξέρετε, αυτός ο κόσμος έχει χάσει την επαφή του με το ανθρώπινο αίσθημα της αισιοδοξίας. Εάν διέθετες καθαρό και αμόλυντο μυαλό, μακριά από αγκυλώσεις καφενοφοβίας και απουσίας πολιτικής εναντίωσης, έβλεπες ότι το πράγμα δεν οδηγεί πουθενά. Ούτε τώρα οδηγεί υποχρεωτικά κάπου. Μπορεί να βρούμε τον δρόμο μας προς τα κάπου. Μπορεί και να μην τον βρούμε ποτέ. Η διαφορά όμως είναι ότι τώρα αισιοδοξούμε. Βγήκαμε από το καβούκι της μιζέριας. Και ίσως με λίγη τύχη, πολύ δουλειά και καθόλου πολιτικά πισωγυρίσματα. Ίσως τότε βρούμε τον δρόμο της προόδου. Τι είπα; Της προόδου. Συγνώμη. Ήθελα να ψελλίσω της συντηρητικής προόδου.
Αγαπημένοι σύντροφοι. Σας το λέω από καρδιάς. Μετά από τόσα χρόνια δουλέματος με αυτή την κασέτα δηλαδή το προοδευτικός και συντηρητικός, κάποτε πρέπει να έλθετε στα συγκαλά σας. Προοδευτικός ή συντηρητικός δεν είναι αυτός που ενδύεται το κομματικό φόρεμα του αριστερού, του σοσιαλιστή η του δεξιού. Ο προοδευτισμός και ο συντηρητισμός είναι έννοιες απόλυτα συνδεδεμένες με την προσωπικότητα του ανθρώπου. Αυτή η προσωπικότητα σε οδηγεί να κρίνεις έναν συμπολίτη σου εάν είναι συντηρητικός η προοδευτικός. Όχι το κομματικό ένδυμα.Έχω συναντήσει απίστευτα πολλούς «προοδευτικούς» που ζούνε στο σκοτάδι της άγνοιας για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω τους. Το ίδιο και «συντηρητικούς». Αυτού του είδους τα τσιτάτα έχουν καταντήσει γραφικά. Ιδιαίτερα όταν τα χρησιμοποιούν άτομα με μία στοιχειώδη πολιτική εγκυρότητα... Κόφτε τις κομματικές αγκυλώσεις του παρελθόντος. Ζούμε πλέον σε άλλη εποχή. Απίστευτα προοδευτική!
Και για να δείτε την τρέλα του επιχειρήματος θα σας αφηγηθώ κάτι εντελώς προσωπικό. Μέσα στους φίλους – κολλητούς που έχω υπάρχουν και μερικοί αριστεροί. Έντιμα και φυσιολογικά άτομα, με τα οποία μπορείς να ανταλλάξεις απόψεις, όχι πάντα ήρεμα αλλά εκτιμώντας ο ένας τον άλλον... Όταν λοιπόν έθεσα σε μια φίλη αριστερή το ερώτημα εάν πιστεύει ότι εγώ που με γνωρίζει και εκτιμά πολύ είμαι ένα συντηρητικό άτομο ξέρετε τι μου απάντησε;
- Όχι δεν είσαι η κλασσική περίπτωση του συντηρητικού ατόμου. Απλά είσαι αριστερός και δεν το ξέρεις! Την σκοτώνεις ή δεν την σκοτώνεις!
