Του Χρήστου Σπηλιόπουλου*
Η χώρα μας μετά από μια χαμένη τετραετία εισέρχεται γρήγορα στον χώρο της ψηφιακής τεχνολογίας και της νεοφυούς επιχειρηματικότητας. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει ήδη πετύχει σημαντικά βήματα στον τομέα αυτό, με τον Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη να προβαίνει σε σχετικές συμφωνίες με την Κίνα αλλά και όλους τους αρμόδιους υπουργούς να στηρίζουν έμπρακτα την κατεύθυνση αυτή, με πιο πρόσφατη την εξαγγελία του υφυπουργού Έρευνας και Τεχνολογίας κ. Χρίστου Δήμα για την ίδρυση Κέντρου Καινοτομίας στην Αθήνα.
Ενώ όμως όλες αυτές οι κινήσεις προφανώς είναι πολύ σημαντικές και οδηγούν την Ελλάδα σε μια νέα εποχή και μια νέα οικονομική πραγματικότητα, εντούτοις η επιλογή της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης για την δημιουργία τέτοιων κέντρων καταδεικνύει ένα βαθύτερο πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσει (και αυτό) η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Η ελληνική επαρχία αργοπεθαίνει. Ιδιαίτερα δε τα νησιά του Βορειανατολικού Αιγαίου, με την τεράστια ζημία που έχουν υποστεί τόσο από τη προσφυγική-μεταναστευτική κρίση όσο και από τα παρωχημένα μοντέλα οικονομικής δραστηριότητας και τουριστικής ανάπτυξης που ακολουθούνται εδώ και χρόνια στη χώρα μας, αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα. Πρόκειται για κοινωνίες που έχουν επωμιστεί τεράστιο βάρος από την μεταναστευτική κρίση, με αποτέλεσμα την τουριστική καταστροφή τους.
Οι περιοχές αυτές ταυτόχρονα βλέπουν τον πληθυσμό τους να φυλλορροεί καθώς οι νέοι στην πρώτη ευκαιρία φεύγουν προς περιοχές που τους δίνουν πραγματικές ευκαιρίες και δεν περιορίζονται στα στεγανά ενός νησιού και μιας μικρής κοινωνίας με περιορισμένη δυνατότητα οικονομικής και κοινωνικής ανέλιξης.
Πρέπει λοιπόν η πολιτεία υλοποιήσει επιτέλους αυτή την περίφημη ρήτρα νησιωτικότητας, με την οποία αναγνωρίζονται έμπρακτα οι ιδιαιτερότητες των νησιωτικών περιοχών και ενεργοποιείται ένα πλαίσιο ιδιαίτερης αντιμετώπισης τους.
Η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη αλλά και άλλες μεγάλες πόλεις της Ηπειρωτικής Ελλάδας βρίθουν ευκαιριών για τους νέους, τόσο σε επίπεδο εκπαίδευσης (ισχυρά πανεπιστημιακά ιδρύματα, σεμινάρια, διαλέξεις, ημερίδες) όσο και σε επίπεδο χρηματοδότησης, με τη δραστηριοποίηση εκεί του μεγαλύτερου μέρους των επιχειρήσεων. Εκτός αυτών, διαθέτουν την δυναμική να προσελκύσουν από μόνες τους χρηματοδοτήσεις, επενδύσεις κλπ.
Το πραγματικό στοίχημα της σημερινής κυβέρνησης είναι να αναπτυχθούν περιοχές όπως τα νησιά του Αιγαίου, απομακρυσμένες δηλαδή περιοχές οι οποίες μπορούν να αναγεννηθούν από μια τέτοια στρατηγική και να αναπτυχθούν με ένα νέο και σύγχρονο μοντέλο. Η ανάπτυξη αυτή θα δοθεί μόνο με την παροχή κινήτρων σε επιχειρήσεις, είτε ελληνικές είτε ξένες, ώστε να προβούν σε επενδύσεις στις περιοχές αυτές.
Για παράδειγμα η δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών, με την θεσμοθέτηση ειδικών φορολογικών συντελεστών και προνομίων αρχής γενομένης από τη συγκεκριμένη περιοχή, με έμφαση στην υψηλή τεχνολογία και στη νεοφυή επιχειρηματικότητα θα αναζωογονούσε την ελληνική επαρχία και θα αποτελούσε πόλο έλξης για επενδύσεις και ανάπτυξη.
Με τον τρόπο αυτό θα ενισχυθούν τα περιφερειακά Πανεπιστημιακά ιδρύματα, θα ενισχυθεί η τοπική οικονομία και ταυτόχρονα θα δοθεί μια βιώσιμη απάντηση στην δημογραφική συρρίκνωση των ακριτικών περιοχών της χώρας μας.
Στόχος πρέπει να είναι η αποκέντρωση από τα μεγάλα αστικά κέντρα, η αναζωογόνηση της περιφέρειας και το σημαντικότερο, η αναγέννηση της ελπίδας στον τοπικό πληθυσμό, στον οποίο ανοίγεται μια καινούρια προοπτική, μακριά από καθιερωμένες και παρωχημένες οικονομικές διεξόδους.
*Ο κ. Χρήστος Σπηλιόπουλος είναι Δικηγόρος (MSc) και Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής στη Χίο, μέλος του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών της Νέας Δημοκρατίας.
