Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Το να κατονομαστεί ο υπουργός που κρύβεται πίσω από το παρατσούκλι “Ρασπούτιν” είναι το εύκολο στην πρωτοφανή σκευωρία «Novartis», που κατέλυσε τη διάκριση των εξουσιών, δηλαδή το ίδιο το πολίτευμα και βάθυνε το ψυχολογικό χάσμα που υπάρχει εδώ και χρόνια ανάμεσα στους πολίτες και τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης.
Αλλού είναι τα δύσκολα.
Στο Υπουργείο Δικαιοσύνης οι πολιτικοί προϊστάμενοι είναι δύο: ο κ. Μιχάλης Καλογήρου και ο κ. Δημήτρης Παπαγγελόπουλος. Αν ο «Ρασπούτιν» είναι ο κ. Καλογήρου, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ από παλιά, τοτε στο επίπεδο της πολιτικής τα πράγματα θα είναι απλά για την αντιπολίτευση, δεδομένου ότι πρόκειται για πολιτικό αντίπαλο και κανείς δεν θα φέρει αντιρρήσεις σε τυχόν δίωξή του.
Τι θα συμβεί όμως αν αποδειχθεί ότι ο Ρασπούτιν είναι ο κ. Παπαγγελόπουλος, που ήταν ο θεσμικά «εξ απορρήτων» της κυβέρνησης Καραμανλή ως διοικητής της ΚΥΠ;
Βλέπετε, το έχουμε «ξαναδεί το έργο», με την υπόθεση Ανδρέα Γεωργίου, θύμα πρωτοφανούς μεθόδευσης κι αυτός, για τον οποίο η Νέα Δημοκρατία σώπασε για τους γνωστούς λόγους. Κάποιοι θα μας πουν ότι ήταν υποχρέωση του ΚΙΝΑΛ να υπερασπιστεί τον κ. Γεωργίου. Αστεία πράγματα, δεδομένου ότι η Νέα Δημοκρατία ό,τι και να ψήφισε έκτοτε στα στοιχεία του Γεωργίου βασίστηκε.
Μιλώντας πάντα πολιτικά, η σιωπή στην υπόθεση Γεωργίου έχει στοιχίσει στην αξιοπιστία της Ν.Δ., γιατί οι πολίτες την εισέπραξαν περισσότερο ως ομερτά παρά ως ένοχη σιγή. Βέβαια ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας πάντα πολιτικά, έχει πάρει σαφή θέση σε όλα αυτά αρνούμενος να ψηφίσει τον Προκόπη Παυλόπουλο για ΠτΔ, αλλά το κόμμα είχε μια δυσκολία να κάνει αυτές τις σοβαρές παραδοχές. Πιθανώς και να μην γινόταν αλλιώς.
Έτσι λοιπόν δεν είναι και εντελώς αβάσιμη η ελαφρά ανησυχία που αισθανόμαστε για το πώς η Ν.Δ. θα διαχειριστεί την υπόθεση Ρασπούτιν, αν και ο κ. Μητσοτάκης μιλώντας στο Open Channel χθες το πρωί έσπευσε να δηλώσει κατηγορηματικά πως το θέμα θα πάει στη Βουλή για να διερευνηθεί. Επιβάλλεται.
Χθες, ο Θανάσης Μαυρίδης έγραψε ένα άρθρο, το οποίο μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους. Πράγματι, θα πρέπει να εμπεδώσουμε την ιδέα ότι ο κ.Τσίπρας θα είναι παρών στα πολιτικά πράγματα της χώρας και μετά τις εκλογές και μια υπεύθυνη κυβέρνηση θα έχει την υποχρέωση να αντιμετωπίζει θεσμικά την αντιπολίτευση. Για τον Ρασπούτιν και τους φίλους, όμως, σε όποιο κόμμα κι αν βρίσκονται αυτοί (ευχόμαστε να είναι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ), δεν πρέπει να υπάρξει καμία ανοχή και επιείκεια. Ήρθε και η δική τους η σειρά να πληρώσουν.
