Του Τάσου Ευαγγελίου
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κόβει πια… εισιτήρια, έχει κουράσει και οι θεατές δεν είναι διατεθειμένοι να παρακολουθήσουν το έργο που επαναλαμβάνεται κάθε φορά προκειμένου να καλύψει τις αδυναμίες και κυρίως τις πράξεις και τις παραλείψεις που έχουν οδηγήσει τη χώρα στη σημερινή κατάσταση. Οι πολίτες γυρνούν την πλάτη σε έναν πρωθυπουργό που τους υποτίμησε θεωρώντας ότι η χειραγώγησή τους είναι εύκολη υπόθεση.
Οι πρόθυμοι που περιτριγυρίζουν το Μαξίμου αναμένοντας ή έχοντας λάβει ανταλλάγματα μετρώνται στα δάχτυλα των χεριών και είναι βέβαιο πως δεν εκπροσωπούν κανέναν. Άλλωστε αυτοί που τους ψήφισαν δεν τους έδωσαν εντολή να συστρατευθούν στο άρμα του Αλέξη Τσίπρα και να του δώσουν λευκή επιταγή με τη ψήφο τους ως υπογραφή.
Ο πρωθυπουργός που θα άλλαζε την Ευρώπη μετατράπηκε στον καλύτερο φίλο των ξένων και κακών δανειστών ενώ εντός της Ελλάδος η στήριξή του από την κρατικοδίαιτη Ελίτ που είδε στο πρόσωπο του τον άνθρωπο που θα τους έδινε πίσω τη χαμένη τους αίγλη είναι εμφανής. Όπως και ο εμπαιγμός προς την πλειοψηφία.
Προς έναν λαό που έχει υποτιμήσει από την αρχή παρά το γεγονός ότι του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία μετά το δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015. Μια ευκαιρία που πέταξε ειδικά στην περίπτωση της συμφωνίας των Πρεσπών αδιαφορώντας για το φρόνημα και το συναίσθημα του 70% των Ελλήνων και επιλέγοντας να τους διχάσει.
Την ίδια στιγμή η κατάσταση στην οικονομία βαίνει από το κακό στο χειρότερο και το «ατού» του Αλέξη Τσίρπα μετατρέπεται σε βρόγχο για την κοινωνία και την πραγματική οικονομία. Η κατάσταση χαρακτηρίζεται άρρωστη και το 2019 τείνει να αποτελέσει μια ακόμη χαμένη χρονιά.
Η δήθεν έξοδος από τα μνημόνια με την τρόικα να βρίσκεται εδώ και να αναμένει και πάλι προαπαιτούμενα προειδοποιώντας για τις μεταρρυθμίσεις επιβεβαιώνει απλά αυτό που οι πολίτες βιώνουν καθημερινά.
Όπως το ίδιο επιβεβαιώνει και ο Γιάννης Δραγασάκης που χτυπά το καμπανάκι για τις τράπεζες και τα κόκκινα δάνεια προειδοποιώντας πως την κατάσταση στην οικονομία θα την πληρώσουν εκ νέου οι φορολογούμενοι μέσα από νέα αναγκαστική ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Σήμερα τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη κυβέρνησή του ο Αλέξης Τσίπρας είναι μόνος του. Τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων, αυτά που χαρακτηρίζονται ως ποιοτικά το επιβεβαιώνουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο: Έχει χάσει το κύμα.
Αυτό το κύμα που τον έφερε στο Μαξίμου τον έχει ξεπεράσει. Οι προσπάθειες του να ανέβει και πάλι σε αυτό με κάποιες μονομερείς αλλά με την ανοχή των νέων του φίλων στην Ευρώπη ενέργειες όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού, δεν πείθουν τους πολίτες, παρά μόνο αυτούς που θέλουν να πειστούν. Είναι ορισμένοι από τους συντρόφους που κατάφεραν να βολευτούν μέσα από τη διακυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά είτε στο δημόσιο είτε με δουλειές του δημοσίου.
Αυτό που συμβαίνει με τις δημοτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ενδεικτικό. Όπου έχει επιλέξει να στηρίξει πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ αυτά βρίσκονται τελευταία στις προτιμήσεις των πολιτών. Ακόμη και αυτοδιοικητικά στελέχη προερχόμενα από το ΚΙΝΑΛ επανεξετάζουν όπως αναφέρουν πληροφορίες την αποδοχή της στήριξης από τον ΣΥΡΙΖΑ φοβούμενα ότι θα υποστούν εκλογική ζημιά.
Η περίπτωση του Δήμου Αθηναίων. Αυτά γνωστά πρόσωπα έκλεισαν την πόρτα στον Αλέξη Τσίπρα αρνούμενα να ταυτιστούν μαζί του με αποτέλεσμα να καταλήξει σε ένα πρόσωπο αποκλειστικά προερχόμενο από τον κομματικό σωλήνα του ΣΥΡΙΖΑ, που όπως πολλά άλλα όπως για παράδειγμα η νυν υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου ή η υφυπουργός Μακεδονίας Θράκης βρέθηκαν ξαφνικά σε υπουργικές καρέκλες.
Το χειρότερο, αυτό που επιβεβαιώνει και την αποτυχία στη προσπάθεια να στρίψει το καράβι προς την κεντροαριστερά αναζητώντας ένα νέο κοινό, είναι ότι δεν βρίσκει πρόσωπα προκειμένου να ενταχθούν στις λίστες των υποψηφίων βουλευτών.
Όχι για να συμπληρώσει απλά τις λίστες σε κάθε περιφέρεια, αλλά για να σηματοδοτήσει είτε το υποτιθέμενο άνοιγμα στην κεντροαριστέρα είτε ένας είδος απήχησης στην κοινωνία και σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Στον ΣΥΡΙΖΑ η κατάρτιση των λιστών με τους υποψηφίους έχει μετατραπεί σε μαρτύριο. Κινδυνεύουν να βρεθούν με… κομματικές σημαίες τύπου Μεγαλοοικονόμου.
Το χειρότερο όμως που αντιμετωπίζει ο Αλέξης Τσίπρας αλλά και συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η χλεύη. Είθισται ο ελληνικός λαός να αντιμετωπίζει επιθεωρησιακά την εκάστοτε εξουσία. Μόνο που στην περίπτωση της σημερινής κυβέρνησης η επιθεώρηση έδωσε τη θέση της στην ειρωνεία και την απόλυτη απαξίωση.
Ειδικά μετά τις παραστάσεις που δόθηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα, τον Πάνο Καμμένο και τους περιφερόμενους βουλευτές της κυβέρνησης κουρελού, η κατάσταση έχει σχεδόν ξεφύγει. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να παρακολουθήσει όσα γίνονται.
Οι πολίτες αποστρέφουν το πρόσωπο και γυρνούν την πλάτη σε έναν πρωθυπουργό και μιας κυβέρνηση που τους κορόιδεψε κατ επανάληψη και τώρα επιχειρεί να τους προσεγγίσει μοιράζοντας δωράκια και τάζοντας χιλιάδες προσλήψεις.
Δεν κόβονται εισιτήρια. Και οι παραστάσεις όταν δεν κόβουν εισιτήρια κατεβαίνουν…
