Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Η στήλη για τα νέα της χρηματιστηριακής και τραπεζικής αγοράς ενημερώνεται εδώ και καιρό από τον/την άγνωστο/η, ακόμα και σε εμάς, συνάδελφο που γράφει το Black Box του Liberal γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει πέσει έξω ούτε μια φορά. Δεν ανησυχούμε λοιπόν για τη συμφωνία για την προστασία της α'κατοικίας, διαβάσαμε στο Black Box ότι είναι «ante portas».
Πιστεύουμε όμως ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα μελετηθούν οι τελετουργικές συγκρούσεις ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-δανειστών που ανέβηκαν ως θεατρικές παραστάσεις όλα αυτά τα χρόνια. Οι συγκρούσεις αυτές για αρκετό καιρό έκαναν τους περισσότερους να πιστεύουν ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δρουν πάντα βάσει κάποιου σύνθετου, καλά επεξεργασμένου και πονηρού στρατηγικού σχεδίου. Βέβαια, όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με τη στρατηγική και δη της επικοινωνίας είχαν καταλάβει από την πρώτη μέρα πως η έννοια «στρατηγικός σχεδιασμός» είναι άγνωστη στο κυβερνητικό επιτελείο. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεκόλλησε από το 3% αλλά η κουλτούρα του 3% δεν ξεκόλλησε ποτέ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται πως η λογική της σύγκρουσης είναι καύσιμο για τους ανθρώπους αυτούς που αδυνατούν να λειτουργήσουν σε περιβάλλον κανονικότητας.
Η Πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας Τζασίντα Άρντερν έδειξε ότι έχει καταλάβει το πρόβλημα της Τρομοκρατίας στην ουσία του όταν δήλωσε ότι στο εξής δεν πρόκειται να εκστομίσει ούτε το όνομα του τρομοκράτη που αιματοκύλισε τα δύο τζαμιά στην ήσυχη κωμόπολη Christchurch. Εμείς εδώ ακόμα και στα ρεπορτάζ της ανομίας όπου καταγράφεται η δράση του Ρουβίκωνα δεν παραλείπουμε, ειδικά στα ειδησεογραφικά σάιτ, να κάνουμε copy/paste την «προκήρυξη» που συνοδεύει κάθε νέο χτύπημα, πόσο μάλλον η στάση που έχει κρατήσει ο ελληνικός Τύπος όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στις τρομοκρατικές ενέργειες που είχαν θύματα. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνουμε γιατί γίνεται αυτό. Μήπως και πιστέψουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι κάτι παραπάνω από τραμπούκοι μπαχαλάκηδες;
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ευτυχίας (διαβάστε την ανάλυση του Κ.Μαριόλη για τα στοιχεία που αφορούν την Ελλάδα) και τη δημοσίευση του World Happiness Report του ΟΗΕ που βασίζεται στη σχετική έρευνα κοινής γνώμης που «τρέχει» η εταιρεία Gallup από το 2005, διαβάσαμε στον Economist πως ένα από τα ενδιαφέροντα ευρήματα της έρευνας αυτής είναι ότι ναι μεν η οικονομική κρίση προκαλεί αίσθημα δυσφορίας και δυστυχίας αλλά η άνοδος του ΑΕΠ δεν συνεπάγεται βελτίωση του δείκτη της ευτυχίας ενός λαού. Θυμηθήκαμε τον μεγάλο φιλελεύθερο φιλόσοφο Ισαία Μπερλίν, ο οποίος στο κλασικό για τη φιλελεύθερη σκέψη «Κόντρα στο Ρεύμα», έχει γράψει και το εξής: «Η αδικία, η φτώχεια, η σκλαβιά, η άγνοια, αντιμετωπίζονται με μεταρρυθμίσεις ή με επαναστάσεις. Όμως, οι άνθρωποι δεν ζουν παλεύοντας τα δεινά. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από θετικούς στόχους, ατομικούς και συλλογικούς, στόχους ποικίλους, ελάχιστα προβλέψιμους και πολλές φορές και αλληλοσυγκρουόμενους». Ας ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι «Αξίζουμε Καλύτερα» λοιπόν και βλέπουμε.
