Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Όσοι παρακολουθούμε την ειδησεογραφία καθημερινά, ανθολογώντας τις σημαντικότερες ειδήσεις και δηλώσεις των πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής, γνωρίζουμε ότι την έκφραση «ξαναζεσταμένο φαγητό» ο Πρωθυπουργός την χρησιμοποιεί όταν θέλει να αποδομήσει ή να απαξιώσει κριτική που έχει στόχο να αποδείξει ότι είναι ανίκανος να διοικήσει τη χώρα αν όχι επικίνδυνος. Την ίδια φράση χρησιμοποιούσε στην προεκλογική εκστρατεία των βουλευτικών εκλογών του Ιανουαρίου 2015 κάθε φορά που τον ρωτούσαν αν θα προχωρήσει σε Grexit.
Μόνο που έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε, έχει βελτιώσει και τα Ελληνικά του και τα αντανακλαστικά του και δεν μπορεί να εκλογικευθεί η χρήση της φράσης «ξαναζεσταμένο φαγητό» για την πολύνεκρη πυρκαγιά στο Μάτι. Αν του ξέφυγε, έπρεπε να το «μαζέψει». Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ: δεν ζητάει ποτέ και για κανένα λόγο συγγνώμη.
Χαριτωμένο και αναμενόμενο το ρεσιτάλ του «ισαποστακισμού» από τους ιδεολογικά και πολιτικά αμήχανους πολιτικούς μας αδελφούς και συγγενείς στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Γράφαμε τη Δευτέρα ότι στη Βουλή περιμέναμε να ακούσουμε ακριβώς ό,τι είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης: είχαμε την ανάγκη ως πολίτες να απαντηθούν οι προσβολές που έχουν εκστομιστεί σε αυτή τη χώρα κατά ζωντανών και νεκρών, κατά πολιτικών διαφωνούντων και θυμάτων κακοδιοίκησης. Στο σύμπαν των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όσοι δεν ομονοούν είτε πρέπει να γίνουν υποτελείς τους είτε να χαρακτηριστούν εχθροί οπότε κάποιος έπρεπε να βάλει τον κ.Τσίπρα στη θέση του, θεσμικά, επίσημα, μέσα στη Βουλή.
Η οργή που προκαλεί μια προσβλητική διακυβέρνηση δεν αρκεί να εξαντλείται εντός του facebook. Η φωνή μας όφειλε να ακουστεί και να καταγραφεί στα πρακτικά της Βουλής, να γίνουν μαρτυρία, υλικό μελέτης για τους ιστορικούς του μέλλοντος.
Επίκαιρα τα λόγια του αείμνηστου καθηγητή Σταύρου Τσακυράκη: «Όποιος λοιπόν, όπως ο Καρλ Σμιτ, μας καλεί να δούμε την κοινωνία ως το πεδίο μάχης μεταξύ εχθρών και φίλων, στην πραγματικότητα μας καλεί να αποβάλουμε το πιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ιδιότητάς μας, την ικανότητάς μας να αναγνωρίζουμε τη δικαιοσύνη».
Αυτά και τίποτε άλλο.
