Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ο Έλληνας, αγαπητοί μου υπουργοί, στα χρόνια της κρίσης δεν χόρτασε μόνο κατραπακιές, χόρτασε και μεγάλα λόγια. Από τον Γιώργο που θα μας έκανε Δανία, μέχρι τον Αντώνη των Ζαππείων και (κυρίως) τον Αλέξη του σκισίματος των μνημονίων, ένα πράγμα μάθαμε: Όπου ακούμε μεγάλες κουβέντες, πανανθρώπινα καθολικά οράματα και θηριώδη projects, να φτύνουμε τον κόρφο μας.
Όλα αυτά τα πελώρια που μας τάισαν οι λογιών-λογιών «οραματιστές», οι «αναμορφωτές» και οι «επαναστάτες», αποδείχτηκαν σκέτος σανός που μας σερβιριζόταν λες και ήμασταν ζώα. Και την ίδια στιγμή που μας μπούκωναν με πελώρια οράματα, τα μικρά-μικρά καθημερινά προβλήματα μας διέλυαν την ζωή. Δεν είχαμε να βάλουμε πετρέλαιο για τον χειμώνα, αλλά η κυβέρνηση μας άλλαζε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Μας έσκιζαν καθημερινά οι εισπρακτικές με τα τηλεφωνήματα τους, αλλά η κυβέρνηση έκανε σώου κλείνοντας επί τριήμερο τους καναλάρχες σ' ένα κλειστό δωμάτιο για να τους εξευτελίσει. Και άλλα αναρίθμητα παρόμοια.
Μπουκώσαμε από μεγάλα που δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα και ψάχνουμε με το φανάρι του Διογένη να βρούμε μικρές καθημερινές βελτιώσεις της ζωής μας που έχουν άμεσο αντίκτυπο στο σπίτι μας. Το δείχνουν και οι τηλεθεάσεις. Βγαίνει ο Πιερρακάκης με το μεταμοντέρνο project του για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους και τον κοιτάζει ο κόσμος με σεβασμό μεν, αλλά και με σχετική αδιαφορία. Βγαίνει ο Χατζηδάκης να πει για το τιμολόγιο της ΔΕΗ και κρέμονται σαν τα σταφύλια στις τηλεοράσεις για να ακούσουν αν θα πληρώσουν ή θα γλυτώσουν τα 2,5 ευρώ τον μήνα.
Στα μικρά λοιπόν υπουργοί μου, στα απλά και στα καθημερινά. Εκεί επικεντρωθείτε. Καλές οι ατζέντες της Νέας Υόρκης, εξαιρετικές οι κατακρημνίσεις των spreads, αλλά η ανακούφιση που ένιωσε ο πολίτης όταν άκουσε ότι επιτέλους μπορεί να δώσει για δίπλωμα οδήγησης δεν συγκρίνεται μ' αυτά. Προφανώς ξέρω ότι οι μεγάλες σημερινές επιλογές είναι που θα φέρουν αύριο τα θετικά αποτελέσματα για την πατρίδα, όμως να έχετε στο μυαλό σας ότι ο κοσμάκης δεν μπορεί να περιμένει. Αν στο καθημερινό σας πρόγραμμα δεν βάλετε και δυο ώρες επίλυσης μικρών ανθρώπινων προβλημάτων που είναι στην αρμοδιότητα σας, τα αποτελέσματα των μεγάλων σας επιλογών θα τα καρπωθούν άλλοι.
Έχει λείψει από τον Έλληνα η προσοχή και η στοργή του κράτους και των λειτουργών του. Μπορεί να σας συναντούν στον δρόμο και να σας χαιρετούν, μπορεί να σας ψήφισαν, μπορεί να σας ζητούν πράγματα, αλλά κατά βάθος σας περιφρονούν κύριοι υπουργοί μου. Πιστεύουν ότι δεν τους δίνετε σημασία, ότι δεν τους σέβεστε. Όχι εσείς προσωπικά, αλλά το σύνολο του πολιτικού προσωπικού. Άρα, χρειάζεται να κερδίσετε την εμπιστοσύνη καθενός απ' αυτούς. Προσοχή, δεν αναφέρομαι σε προσωπικά ρουσφέτια. Αναφέρομαι σε δίκαια ζητήματα που έχουν μικρές ομάδες του πληθυσμού και τα οποία συχνότατα δεν έχουν καν δημοσιονομικό κόστος. Απλώς θέλουν την ενασχόληση του υπεύθυνου και το τρέξιμο από τις υπηρεσίες. Πράγματα που συνήθως απεχθάνονται και οι υπουργοί και οι κρατικοί υπάλληλοι.
Παρακαλώ έχετε τον νου σας. Για να μην βρεθείτε σε λίγα χρόνια στην σημερινή θέση των Συριζαίων που κοιτάνε γύρω τους σαν χάνοι, ανήμποροι να καταλάβουν τι τους συμβαίνει. Όσοι απ' αυτούς είναι βουλευτές…
