Του Δημήτρη Καμπουράκη
Νόμιζα πως η σημαδιακή αυτή φράση εκστομίστηκε μια και μοναδική φορά το 1945 στο Χασάνι από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και έκτοτε κάθε έμμεση ή άμεση επανάληψη της από πολιτικό άνδρα θα ανήκε στην σφαίρα της πολιτικής αυτοκτονίας. Λάθος έκανα. Ο Καμένος το μπουμπούνισε φόρα-παρτίδα στην Ουάσιγκτον δίχως να ιδρώσει ούτε το δικό του αυτάκι, ούτε το αριστερό αυτί των κυβερνητικών συνοδοιπόρων του. Απίστευτο!
Ο Μιτεράν έλεγε ότι πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων. Δίκιο είχε. Τούτοι εδώ που μας κυβερνούν όμως, απέδειξαν ότι υπάρχει και η ανάποδη εκδοχή: Μπορεί κάποιος να κάνει πολιτική όχι διαχειριζόμενος τα σύμβολα, αλλά αλλάζοντας τους την Παναγία. Στο κάτω-κάτω, ο αντιαμερικανισμός δεν ήταν ποτέ σήμα κατατεθέν ούτε της Δεξιάς ούτε του κέντρου, αλλά πρωτίστως της αριστεράς. Τους δικούς τους αριστερούς πολιτικούς και ιδεολογικούς συμβολισμούς καταρρακώνουν κάθε μέρα, με τρόπο τόσο απροκάλυπτο που θα έκανε κάθε παλιότερο σύντροφο τους (που είχε περί πολλού τα σύμβολα του) να ανατριχιάσει.
Δεν θα πουλήσω φθηνό αντιαμερικανισμό. Ίσα-ίσα που αυτή η συστράτευση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ μοιάζει να είναι μια αναπόφευκτη επιλογή για τα συμφέροντα μας, δεδομένων των συνθηκών στην περιοχή μας. Αλλά εξαρτάται –βρε αδερφέ- και πώς το λες, ειδικά όταν είσαι αυτός που είσαι. Διότι και ο Κανελλόπουλος όταν το 1945 είπε στον αμερικανό στρατηγό Τζέιμς Βαν Κλιφ (δείχνοντας του το ελληνικό στρατιωτικό άγημα) το «στρατηγέ ιδού ο στρατός σας» σε πόλεμο ήταν. Οι λέξεις ελάχιστη αξία είχαν, ενώ το αίμα έρεε. Προφανώς η φράση του ήταν συμβολική, πλην καταγράφηκε στην ιστορία ως το συνώνυμο της δουλοπρέπειας, της ενδοτικότητας και του εθνικού εξευτελισμού.
Όταν λοιπόν ο Καμένος λέει επί λέξει τους Αμερικανούς «είναι σημαντικό για την Ελλάδα, οι ΗΠΑ να αναπτύξουν στρατιωτικές δυνάμεις στη χώρα σε μία πιο μόνιμη βάση όχι μόνο στον Κόλπο της Σούδας, αλλά επίσης στον Βόλο, στη Λάρισα και στην Αλεξανδρούπολη», τότε τα πράγματα ξεφεύγουν. Διότι τους πρότεινε και ολοκαίνουρια βάση στην Κάρπαθο. Κι αν δεν ξεφεύγουν στο επίπεδο της ουσίας, ξεφεύγουν εντελώς στο επίπεδο των συμβολισμών. Στο τέλος-τέλος, ο Συριζαίοι ήταν αυτοί που διαδήλωναν κατά των Αμερικανών και είχαν δηλωμένο στόχο την αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Εκτός αν θέλουν να φτιάξουν καινούριες αμερικανικές βάσεις σε κάθε περιφέρεια της χώρας, ώστε να μπορεί μετά να αναπτύσσεται το λαϊκό κίνημα περικυκλώνοντας και καταγγέλλοντας τες. Είναι κι αυτό μια στρατηγική.
Αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι ο «φιλορώσος» Καμένος έκανε δικό του στρατηγικό σχέδιο αμερικανικής περικύκλωσης των Βαλκανίων ώστε να ανασχεθεί η ρωσική διείσδυση, το οποίο μάλιστα υπέβαλε στον Μάτις κόντρα στην επίσημη κυβερνητική θέση που βασίζεται στην συμφωνία των Πρεσπών. Αυτό είναι το πολιτικοστρατηγικό ανέκδοτο της δεκαετίας. Με τον Καμένο τίποτα δεν μας εκπλήσσει. Με τους Συριζαίους συνεχίζω να παθαίνω την πλάκα μου. καθώς διαπιστώνω ότι πρόκειται για την πιο σκληρή, αμοραλιστική και αδυσώπητη εξουσιαστική ομάδα που κυβέρνησε τη χώρα μεταπολιτευτικά. Απορώ τι θα λένε σε κάτι ταλαίπωρους παλιούς δικούς τους εκεί στην Κάρπαθο…
