Αν κάτι μας έχει εντυπωσιάσει σε όλες τις ιστορίες που θέλουν την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου να συνδέεται με υποθέσεις που χρήζουν κάποιας διερεύνησης είναι το πόσο κακότεχνες είναι οι ανομίες που καταγγέλλονται.
Διαβάζουμε για SMS με αιτήματα ή απειλές που εστάλησαν, δηλαδή για γραπτά τεκμήρια που οι αξιωματούχοι της προηγούμενης κυβέρνησης μοίραζαν δεξιά κι αριστερά ως αυτόγραφα, για συνομιλίες με πρόσωπα που ενώ δεν συνδέονταν με τον κύκλο του πρώην πρωθυπουργού σε βάθος χρόνου, απολάμβαναν της εμπιστοσύνης του σε ακατανόητα μεγάλο βαθμό.
Είδαμε νόμους να είναι τόσο κακοφτιαγμένοι ώστε να πέφτουν πανεύκολα στο ΣτΕ και δικαστικές σκευωρίες να στήνονται με τόσο χονδροειδή τρόπο σε βαθμό που συχνά να αναρωτιόμαστε αν παρακολουθούσαμε κάποιου είδους σάτιρα, μια πλάκα, μια φάρσα που ήταν θέμα χρόνου οι πρωταγωνιστές της να την αποκαλύψουν ως τέτοια για να γελάσουμε όλοι μαζί.
Φυσικά και δεν είναι αστεία όλα όσα η κυβέρνηση Τσίπρα φαντασιώθηκε ότι μπορεί να κάνει σε μια χώρα με ισχυρά βιώματα δημοκρατίας. Σίγουρα όμως κατέληξαν ένα αστείο θέαμα όσες φορές επιχείρησαν να θέσουν υπό έλεγχο τη Δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ, τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας.
Συχνά γράφουμε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και του κ.Τσίπρα προσωπικά ήταν ότι δεν γνώριζε πώς λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος. Αποδεικνύεται ότι ούτε ο υπόκοσμος ήξερε πώς λειτουργεί.
Τι συμβαίνει, τελικά με αυτούς τους ανθρώπους;
Είναι στ’ αλήθεια εντελώς ανίκανοι; Είναι αφελείς; Ή μήπως απλώς δεν είναι και «τα πιο κοφτερά μαχαίρια στην κουζίνα» για να το θέσουμε με τον τρόπο των Βρετανών;
Τίποτα από τα παραπάνω. Το βασικό πρόβλημα του κ. Τσίπρα, πέραν της ελλιπούς εποπτείας του στην πραγματικότητα ήταν και είναι οι συνομιλητές του.
Όλα αυτά τα χρόνια διαβάζαμε πολλά και διάφορα για ένα κύκλο ιστορικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄80 που τον είχαν περιβάλλει. Είναι σίγουρο ότι όλες αυτές οι ιστορίες είχαν μεγάλες δόσεις υπερβολής αλλά είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης ότι στον πυρήνα τους είναι αληθινές.
Αλλά τελικά απ΄ όλα αυτά τα έμπειρα στελέχη του παλαιού ΠΑΣΟΚ δεν βρέθηκε ούτε ένα να του επισημάνει τις αποκοτιές του σε ένα πλήθος ζητημάτων; Κανείς δεν τον ενημέρωσε για τις εξώφθαλμες χοντράδες που φημολογούνταν ότι έκανε ο κ.Νίκος Παππάς στο όνομά του και για τις οποίες βοούσαν κάθε μεσημέρι τα εστιατόρια πέριξ της Πλατείας Συντάγματος; Κανείς από όλους αυτούς τους «μπαρουτοκαπνισμένους» της πολιτικής δεν βρέθηκε να του πει ότι «δεν γίνονται έτσι οι δουλειές;
Τι έλεγαν τα «παλικάρια της Αλλαγής» στον κ. Τσίπρα κάθε φορά που μαζεύονταν στο Μαξίμου να τα πιούν και να αδειάσουν παρέα την αγαπημένη του πουροθήκη;
Τα μυαλά του φούσκωναν. Αυτό έκαναν.Τον διαβεβαίωναν ότι είναι ο νέος Αντρέας που θα κυβερνά κι εκείνος για 30 χρόνια αρκεί να δείξει αυτοπεποίθηση και θράσος και να μην «μασήσει». Θα έκαναν αυθαίρετες και ανιστόρητες αναλογίες με τη δεκαετία του ‘80. Θα έλεγαν ανερυθρίαστα οτιδήποτε ήθελε να ακούσει ένας 40ρης που εκτοξεύθηκε στο αξίωμα του πρωθυπουργού και βρέθηκε να συνομιλεί με τους ισχυρούς του πλανήτη.
Ο κ. Τσίπρας θα τα είχε πάει καλύτερα αν είχε καλύτερους συνομιλητές.
Όλα τα παραπάνω είναι η αρχαιότερη ιστορία του κόσμου. Η ιστορία βρίθει περιπτώσεων ηγετών που μάζευαν γύρω τους αυτούς που ήταν πρόθυμοι να λειτουργήσουν ως αυλή, απαντώντας στις ανθρώπινες ανησυχίες τους ακόμα και τις φοβίες τους κατευναστικά, διαβεβαιώνοντάς τους ότι τα κάνουν όλα σωστά και προτρέποντάς τους να επιδεικνύουν θράσος και όχι σύνεση.
Προχθές το ειδησεογραφικό site Axios αποκάλυψε ότι πριν από μερικές εβδομάδες ο νεοεκλεγείς Τζο Μπάιντεν είχε μια συνάντηση με διακεκριμένους Αμερικανούς ιστορικούς. Έχοντας περπατήσει πολλά χιλιόμετρα και επί πολλές δεκαετίες στην πολιτική, o Αμερικανός πρόεδρος έχει μάθει τη σημασία του να επιλέγεις τους συνομιλητές σου και ειδικά αυτούς με τους οποίους θα πιεις τον πρώτο καφέ της ημέρας. Στην πολιτική ο πρώτος καφές της ημέρας είναι και η περίφημη «πρώτη γραμμή της αφήγησης» αυτή που προλέγει και το τέλος κάθε ιστορίας.
