Του Αντώνη Πανούτσου
Εάν ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ελληνοαμερικάνος δύο περιπτώσεις υπήρχαν να έχει επιβιώσει. Η μία να είναι ο good for nothing της κοινότητας. Κάπου στην άκρη του τραπεζιού των μονίμων κατοίκων θα καθόταν κάποιος θα του έδινε δουλειές του ποδαριού για να μην ξεφτιλιζόταν η κοινότητα στα μάτια των Αμερικάνων. Η δεύτερη να προσαρμοζόταν στον τρόπο ζωής. Στην λογική μιας κοινωνίας, που πιστεύει ότι ακόμα και όταν έχει δώσει το δολάριο του φόρου είναι δικό της και έχει το δικαίωμα να ξέρει τι έκανε το κράτος με το hard earned buck του πολίτη. Οι ελληνοαμερικάνοι μπορεί να είναι blunt αλλά έχουν μάθει να μιλούν με στοιχεία. Είναι βέβαιο αυτοί που άκουσαν την ομιλία του Τσίπρα γούρλωσαν τα μάτια και έκλεισαν το πορτοφόλι. Η ομιλία του Τσίπρα στο Σικάγο δεν ήταν τίποτα περισσότερο από επαναλήψεις, είτε γενικότητες.
Αφού δεν είναι δυνατόν να ρωτάνε αμερικάνοι επιχειρηματίες τον Τσίπρα τι θα κάνει με την γραφειοκρατία, την πολυνομία και τα κάθε λογής εμπόδια σε επενδύσεις στην Ελλάδα και να απαντάει «Η Ελλάδα δεν αφήνει πίσω της μόνο την κρίση αλλά και το μοντέλο που οδήγησε σε αυτήν». Η ερώτηση ήταν τι σκοπεύει να κάνει και η απάντηση καλή για κομματικό συνέδρια ή συνέντευξη στην ΕΡΤ. Όχι όμως για επιχειρηματίες. Ιδιαίτερα όταν δεν είναι μια ερώτηση που τους ήρθε και την κάνανε αλλά επειδή η Ελλάδα ήταν εφιαλτική για να κάνει κάποιος επιχειρήσεις. Ούτε ο Τσίπρας θα μπορούσε να καθησυχάσει τους επιχειρηματίες λέγοντας ότι υπάρχει «πρόβλεψη στον αναπτυξιακό νόμο για 12 χρόνια σταθερού φορολογικού πλαισίου για τις μεγάλες επενδύσεις». Το ίδιο ακριβώς είχε πει πριν δύο χρόνια στην συνέντευξη που είχε δώσει στον Μπιλ Κλίντον.
Η επίσκεψη του Τσίπρα στην Αμερική είχε στόχο περισσότερο από την αναζήτηση επενδύσεων την εύρεση ενός νέου σλόγκαν. Ήταν το Greek comeback. Στο τηλεγράφημα του ΑΠΕ-ΜΠΕ αναφέρεται μία φορά σαν φράση που «χρησιμοποίησαν αρκετοί συμμετέχοντες, και την οποία χρησιμοποίησε στο τέλος της συζήτησης και ο πρωθυπουργός». Και άλλη μία φορά να το λένε οι ξένοι σαν «greek comeback», μιας επιστροφής της ελληνικής οικονομίας» αφού επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως. Οι ίδιοι ξένοι σύμφωνα με το πρακτορείο «ζήτησαν να έχουν τακτική επαφή (να υπάρξει follow up) και δήλωσαν έτοιμοι να αρχίσουν αμέσως μια «συμμαχία» με την κυβέρνηση» πιθανόν για να κάνουν το ΣΥ.ΞΕ.ΕΠ και να κοντράρουν το ΔΗ.ΣΥ.
Κάτι εντελώς νέο ήταν ότι ο Αλέξης Τσίπρας πληροφόρησε τους αμερικάνους επενδυτές ότι «στις ξένες άμεσες επενδύσεις το 2016 η Ελλάδα έκλεισε με θετικό ρεκόρ δεκαετίας». Τώρα ότι στο invest in Greece ο πίνακας δείχνει ότι το 2016 είχαμε περίπου το 50% των ξένων επενδύσεων του 2006 και οι αριθμοί είναι ίδιοι με του 2013 μπορεί να είναι λάθος στην ανάγνωση ή πιθανότερο προπόνηση στο παραμύθι του πρωθυπουργού πριν επιστρέψει στην Ελλάδα.
Το πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα είναι το DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Στο οποίο έχει καταγραφεί το κέρδος σαν θανάσιμο αμάρτημα. Ο Τσίπρας και οι συριζαίοι θα ανακαλύπτουν σλόγκαν όπως το Greek comeback, ευφημισμούς όπως τα αντίμετρα, νεολογισμούς όπως η κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη για να κρύβουν από τους ξένους το μίσος τους για κάθε τι το ιδιωτικό. Και ότι ο επαναστάτης μπορεί να αντέξει πολλά εκτός από την κρυφή γοητεία του πρωθυπουργικού τζετ.
