Του Αντώνη Πανούτσου
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην πλατεία Σερφιώτου, του Πειραιά. Οταν επέστρεψα από το εξωτερικό έμεινα στη Νέα Ελβετία, στην αγορά του Βύρωνα, μετακόμισα σε διαμέρισμα στο Γκύζη, μετά σε μονοκατοικία στον Κολωνό και τέλος το 2006 πήγα στην Γαργαρέττα (Ακρόπολη στο κυριλέ, αλλά Γαργαρέττα ακούγεται πιο λαϊκό). Μέχρι το 2008 που άρχισα να πηγαίνω προς τα Βουπού, στον Πειραιά και την Αθήνα έμεινα σε μικροαστικές και λαϊκές γειτονιές. Σε σχέση με τον Τζανακόπουλο, που αμφισβήτησε την ικανότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη να μιλάει για τους ανέργους επειδή ο ίδιος έμεινε δύο χρόνια στο Αιγάλεω, είμαι εργατολόγος.
Πιστεύω όμως ότι το καλό του ανέργου στο Κερατσίνι ή το Αιγάλεω μπορεί να εξυπηρετηθεί καλύτερα από έναν πτυχιούχο του Yale, που όχι δεν ξέρει πού βρίσκονται αλλά που δεν έχει πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα, από έναν που έμεινε 2, 20 ή 50 χρόνια σε λαϊκές γειτονιές. Το ίδιο πιστεύουν και οι κάτοικοι τους, που δεν ψάχνουν γείτονα να πούνε τον πόνο τους ή να τον ρωτήσουν που έχει καλά σουβλάκια στη γειτονιά, αλλά κάποιον που θα δώσει τη λύση στην κρίση. Λύση που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να δώσει παρά τα δύο χρόνια που έζησε ο Τζανακόπουλος στο Αιγάλεω. Ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι ακριβώς το κόμμα με τους πολιτικούς της Δυτικής Οχθης.
Τουλάχιστον όχι ο Γιουκλίντ Τσακαλώτος, που αν τον αμολήσουν στο Κερατσίνι θα χαθεί για πάντα. Ούτε ο Χουλιαράκης που αν τον στείλουν να βρει τον Γιουκλίντ, θα χρειαστεί κάποιος τρίτος να ψάχνει και τους δύο. Στο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να παραμυθιάζονται ότι είναι παιδιά του λαού. Δεν είναι παρά αθηναίοι της Φιλοθέης και του Μετς, που αν περάσει Peugeot 106 Rallye κάγκουρα της Δυτικής Οχθης αντί να ρωτάνε ποιος το πείραξε θα αρχίσουν συζήτηση αν η ιπποδύναμη είναι υποκατάστατο του μεγέθους του πέους.
Δεύτερον, παρά ό,τι νομίζει ο Τζανακόπουλος, η λαϊκότητα δεν καθαγιάζει τον πολιτικό. Ο Ηλίας Παναγιώταρος της Χρυσής Αυγής έχει κατάστημα με στρατιωτικά είδη στον Κολωνό. Ο Γιάννης Λαγός ήταν συμβασιούχος υπάλληλος στο δήμο Περάματος. Ο Νίκος Κούζηλος είναι βέβαιο ότι μπορεί να ξεχωρίσει την πλατεία Νίκαιας από την πλατεία Παλαιάς Στρατώνας. Σύμφωνα με τη λογική του Τζανακόπουλου, από καταγωγή θα είχαν το δικαίωμα να μιλάνε για τα δικαιώματα του ανέργου περισσότερο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, από τον ίδιο και από όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με κάθε άλλη, ο λόγος δεν ορίζεται από την καταγωγή αλλά από την ιδεολογία του ομιλητή.
Στο φινάλε το πού γεννήθηκες μπορεί να είναι συμπτωματικό. Όταν είχαν ρωτήσει τον Λόρδο Ουέλινγκτον αν επειδή είχε γεννηθεί στην Ιρλανδία νοιώθει Ιρλανδός, είχε απαντήσει ότι κάποιος μπορεί να γεννηθεί σε στάβλο αλλά αυτό δεν τον κάνει άλογο. Τα δύο χρόνια του Τζανακόπουλου στο Αιγάλεω δεν τον κάνουν αιγαλεώτη. Ούτε και το όνειρο όσων μεγάλωσαν στο Αιγάλεω ήταν να μείνουν για πάντα αιγαλεώτες.
Μεγάλωσα στον Πειραιά ακούγοντας με τους φίλους στα σουβλατζήδικα και τα σφαιριστήρια Γαβαλά και Ζαγοραίο. Το όνειρό μας δεν ήταν όμως μια ζωή να ακούμε λαϊκά. Έστω και αν τη σπάγαμε στο μαγαζί, ρίχναμε το φράγκο στο τζουκ μποξ να παίξει και κάνα «ξένο». Σκοπός μας δεν ήταν να κάνουμε τους μητσοτάκηδες και τους τζανακόπουλους λαϊκούς αλλά να ακούσουμε και να δούμε πέρα από την γειτονιά. Αυτά όμως για να τα καταλάβεις πρέπει να έχεις ζήσει πολύ περισσότερα από δύο χρόνια στο Αιγάλεω.
