Στα νοσοκομεία ετοιμαζόμαστε για αύξηση των νοσηλειών, όχι αποκλιμάκωση, το 3ο κύμα δεν υποχώρησε ποτέ και μεταδίδεται πολύ εύκολα, όταν υπάρχουν απερίσκεπτες συμπεριφορές, λέει στο Liberal ο Στέλιος Λουκίδης για τα κορονοπάρτι, στέλνοντας μήνυμα σε όσους συμμετέχουν ότι κανείς δεν είναι άτρωτος.
«Τις ημέρες αυτές νοσηλεύαμε τρεις 50άρηδες που όταν βγήκαν από την εντατική, είχαν τέτοια μυική αδυναμία που δεν μπορούσαν να κρατήσουν στα χέρια τους ένα ποτήρι νερό, κανείς δεν άτρωτος», αναφέρει ο πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας.
Ερωτηθείς αν τον ανησυχεί η απόφαση για άνοιγμα των εκκλησιών, μιλά για ένα πολιτικό συμβιβασμό, προκειμένου να μην ανοίξει με τους ιεράρχες και δεύτερο «μέτωπο» μετά από εκείνο με τον κορονοιό. Στα θετικά, το γεγονός ότι οι 500-600.000 συνάνθρωποί μας που έχουν νοσήσει, μαζί με τους εμβολιασμένους, δημιουργούν ήδη μια πρώτη ήπια «ανπσία αγέλης», μαζί με το γεγονός ότι από σήμερα ανοίγει η πλατφόρμα ραντεβού για τις ηλικίες 55-59 ετών.
Συνέντευξη στην Αλεξία Σβώλου
Πόσο επικίνδυνο είναι το άνοιγμα των εκκλησιών στην παρουσία επιδημιολογική συγκυρία;
Οι ανοιχτές εκκλησίες είναι μια πολιτική απόφαση και αποτελεί ένα συμβιβασμό για να μην ανοίξουμε και δεύτερο «μέτωπο» με τους Ιεράρχες μετά το ήδη υπάρχον «μέτωπο» του κορονοϊού. Δεν έχει σχέση με την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων ούτε με τα επιδημιολογικά στοιχεία. Το βλέπετε άλλωστε ότι τα επιδημιολογικά στοιχεία δεν παρουσιάζουν κάμψη. Εμείς στα νοσοκομεία δεν ετοιμαζόμαστε για αποκλιμάκωση, για αύξηση ετοιμαζόμαστε. Το αν θα το πούμε νέο κύμα ή ουρά του 3ου κύματος που είναι μάλλον και το πιο σωστό γιατί το κύμα δεν υποχώρησε ποτέ, δεν έχει καμία σημασία. Ο ιός είναι παντού στην κοινωνία και συνεπώς μεταδίδεται όταν δεν τηρούνται τα μέτρα προστασίας κι όταν υπάρχουν απερίσκεπτες συμπεριφορές.
Τι προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει αυτό όσον αφορά την διασπορά σε συνδυασμό και με τα κορονοπάρτι;
Τα κορονοπάρτι και οι συγκεντρώσεις στις πλατείες δεν θα σταματήσουν. Οι άνθρωποι που συνωστίζονται ας πλατείες και πηγαίνουν στα κορονοπάρτι αποτελούν τον πληθυσμό που υπό κανονικές συνθήκες μαζεύεται στα μπαρ. Όσο τα μπαρ μένουν κλειστά ο νεανικός αυτός πληθυσμός θα εξακολουθεί να συνωστίζεται και να πηγαίνει σε πάρτι είτε σε πλατείες είτε σε σπίτια.
Το καλό νέο γι αυτό το «φαινόμενο των καιρών» (τα κορονοπάρτι) είναι ότι οι περισσότεροι ακριβώς επειδή είναι νέοι με γερή κράση, αν κολλήσουν θα περάσουν την λοίμωξη ήπια, στο σπίτι τους και δεν θα κινδυνέψουν οι ίδιοι. Κάποια περιστατικά θα «στραβώσουν» αλλά θα είναι λίγα. Το κακό νέο, τώρα, είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μόνοι τους, συναναστρέφονται στο περιβάλλον με ανθρώπους, γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, συγγενείς στους οποίους ο ιός -εάν φτάσει- δεν χαρίζεται! Το έχουμε δει και το βλέπουμε ξανά και ξανά.
Τι μήνυμα μπορούμε να στείλουμε σε αυτούς τους ανθρώπους, είτε είναι απλώς απερίσκεπτοι είτε «αρνητές» (της πανδημίας);
Ένα μήνυμα που θέλω να στείλω σε αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι στο νοσοκομείο «Αττικόν» τις ημέρες αυτές νοσηλεύαμε τρεις 50άρηδες που όταν βγήκαν από την εντατική, είχαν τέτοια μυική αδυναμία που δεν μπορούσαν να κρατήσουν στα χέρια τους ένα ποτήρι νερό. Για να πιούν νερό κάποιος πρέπει να τους κρατάει το ποτήρι και δεν είναι ούτε ηλικιωμένοι ούτε είχαν υποκείμενα νοσήματα. Πενηντάρηδες είναι στην ακμή τους. Κι ας θα ας πάρει πολύ καιρό να επανέλθουν. Κανείς λοιπόν δεν είναι άτρωτος. Κι ακριβώς επειδή δεν ζούμε μόνοι μας και συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους είναι αδύνατο να αγνοήσουμε τον κίνδυνο.
Η πασχαλινή έξοδος φαίνεται ότι απομακρύνεται. Αλλά τι νόημα έχει να αποκλείει κανείς τα διόδια και να επιτρέψει να γεμίσουν οι αυλές των σπιτιών στην πρωτεύουσα; Δεν θα ήταν καλύτερα με self test τεστ να επιτραπεί η έξοδος στα χωριά, προκειμένου να μην παραμείνουν εγκλωβισμένοι οι κάτοικοι στο Λεκανοπέδιο;
Σε ότι αφορά το δίλημμα Πάσχα στην πόλη ή Πάσχα στο χωριό δεν υπάρχει επιλογή που να υπερτερεί σε ότι αφορά την προστασία από την διασπορά του κορονοϊού. Και στις δύο επιλογές υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Και ας δύο περιπτώσεις θα υπάρξει συγχρωτισμός είτε μείνουμε στην πόλη είτε πάμε στο χωριό, με την μόνη διαφορά ότι στο χωριό με τις συγκεντρώσεις στις αυλές μπορεί να διασπείρουμε τον ιό εκεί που δεν υπήρχε. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα κάνουν Πάσχα με τουλάχιστον δυο-τρεις οικογένειες στην καλύτερη των περιπτώσεων, ας μην κοροϊδευόμαστε. Θα κάνει κανείς Πάσχα μόνος του; Το πιστεύει κανείς αυτό; Οπότε, ζυγίζεις τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, αλλά στο τέλος η απόφαση που λαμβάνεται είναι πολιτική.
Δεν ευνοούνται έτσι οι συνωστισμοί και τα κορονοπάρτι;
Το είπαμε και πριν ό,τι και να κάνουμε συνωστισμοί θα υπάρχουν, πάρτι θα γίνουν. Ας δούμε όμως και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό. Ακριβώς επειδή υπάρχει μεγάλη διασπορά του κορονοϊού στην κοινωνία, έχει νοσήσει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων. Αν με μια πρόχειρη εκτίμηση έχουν νοσήσει 500.000- 600.000 συνάνθρωποί μας, έχουμε ένα μεγάλο ποσοστό φυσικής ανοσίας στην κοινότητα, μεγαλύτερο του 10% που το υπολογίζαμε αρχικά. Πολύ μεγαλύτερο.
Το ποσοστό αυτό ισοδυναμεί με μια ήπια «ανοσία αγέλης» που προστίθεται στους εμβολιασμένους. Κι εδώ, σε ότι αφορά τον εμβολιασμό έχουμε ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο: Ανοίγει (επιτέλους) η πλατφόρμα για τις ηλικίες 50 έως 59 ετών (σήμερα 21/4 για τις ηλικίες 55-59 ετών και στις 24/4 για τις ηλικίες 50-54 ετών). Αυτή είναι η πιο ενεργή κοινωνική ομάδα, είναι η κοινωνική ομάδα που πρέπει να εμβολιαστεί οπωσδήποτε γιατί αφορά τους ανθρώπους της παραγωγικής ηλικίας που είναι εκεί έξω, εργάζονται και κυκλοφορούν.
Για το τέλος, ένα σχόλιο για τα εμβόλια, μια και είχαμε πριν λίγες ώρες και την απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων για το εμβόλιο της Johnson and Johnson;
Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ επιστήμονας, ότι υπήρξε ποτέ γιατρός που δεν περίμενε μια τέτοια εξέλιξη, ότι δηλαδή θα υπάρξουν σπάνια περιστατικά παρενεργειών. Όταν δοκιμάζεις ένα εμβόλιο ή ένα φάρμακο σε 40.000 ανθρώπους -τους συμμετέχοντες μιας μελέτης- είναι αδύνατον να μην περάσει από το μυαλό σου πως όταν δοκιμαστεί σε 30 εκατ. ή σε 40 εκατ. ανθρώπους δεν θα βγάλει κάποιες πολύ σπάνιες παρενέργειες. Είναι αδύνατον να μην συμβεί αυτό, όταν εμβόλια και φάρμακα χορηγούνται σε τόσο μεγάλους πληθυσμούς. Το ξέραμε και το περιμέναμε.
