Ήμουν απ'' αυτούς, κύριε Πρόεδρε, που από την πρώτη στιγμή είδα με αυξημένη καχυποψία τη διαχείριση του θέματος της ΔΕΗ από τον σύντροφο και συναγωνιστή υπουργό Κωστή Χατζηδάκη. Αν και ο Κωστής είναι ένας από τους αγαπημένους υπουργούς του φιλελεύθερου ακροατηρίου, το ίδιο αυτό ακροατήριο που τον χειροκροτεί δεν μπορεί να του συγχωρέσει εύκολα τη «λύση της Ολυμπιακής». Για την τότε κυβέρνηση Καραμανλή ήταν «λύση», για όλους τους φιλελεύθερους ήταν κάτι σαν τον «Δρόμο με τις λεύκες». Κι όπως είχαμε στη συνέχεια «Δρόμος με τις λεύκες 2», «Δρόμος με τις λεύκες 3» και ούτε το καθεξής, έτσι φοβηθήκαμε ότι θα είχαμε «λύση ΔΕΗ 2», «λύση ΔΕΗ 3» κ.ο.κ. Όταν λοιπόν ακούσαμε ότι θα γίνει και στη ΔΕΗ της Ολυμπιακής, μας έλουσε κρύος ιδρώτας...
Δεν θα ξεχάσω έναν καλό άνθρωπο που μου μαγείρεψε κάτι αστακούς, στο μαγαζί της μητέρας του στη Σαντορίνη. Εξαιρετικοί οι αστακοί, θαυμάσια η μακαρονάδα, ζεστό το περιβάλλον στο μικρό μαγαζί. «Ξέρετε, εγώ είμαι της Ολυμπιακής». Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έγινε αυτή η δήλωση. Αν ο άνθρωπος ντρεπόταν που τον πλήρωνε ο Έλληνας φορολογούμενος για να μαγειρεύει σε έναν τουρίστα ή αν το παρουσίαζε ως έπαθλο από το κράτος δυνάστη. Νομίζω ότι ήταν το πρώτο. Ότι ο άνθρωπος δεν αισθανόταν καλά. Και η αλήθεια είναι ότι η λύση που δόθηκε στην περίπτωση της Ολυμπιακής είναι παράδειγμα προς αποφυγήν.
Χατζηδάκης τότε, Χατζηδάκης και σήμερα. Η αλήθεια όμως είναι ότι ήταν άλλη κυβέρνηση τότε και είναι άλλη σήμερα. Οι υπουργοί βάζουν την προσωπική τους σφραγίδα, αλλά οι τελικές αποφάσεις σε τόσο κρίσιμα θέματα είναι του πρωθυπουργού.
Κρίνοντας πάντως εκ του αποτελέσματος, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στην περίπτωση της ΔΕΗ τα πράγματα εξελίσσονται ικανοποιητικά. Η εταιρεία έχει ξαναμπεί στον χάρτη των διεθνών επενδυτών και η μετοχή της δείχνει αισιοδοξία. Αυτή η εικόνα δεν έχει την παραμικρή σχέση με εκείνη που υπήρχε το καλοκαίρι. Η κυβέρνηση παρέλαβε μία εταιρεία στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Ήταν μία πραγματική ωρολογιακή βόμβα. Δεν το λέμε εμείς αυτό. Το έλεγε με σαφή τρόπο ο ορκωτός λογιστής. Μια ΔΕΗ στον γκρεμό θα καθιστούσε όμηρο την ελληνική οικονομία για πολλά χρόνια. Οι επιπτώσεις θα ήταν όμοιες μ'' εκείνες μιας ατομικής βόμβας σε μια μεγαλούπολη. Η υπόθεση της ΔΕΗ, λοιπόν, ήταν κεφαλαιώδους σημασίας. Για την ίδια τη χώρα.
Δεν ήταν εύκολη η διαχείριση και εξακολουθεί να μην είναι εύκολη. Αυτό που έχει πετύχει ο κ. Χατζηδάκης είναι σημαντικό. Αυτό το πρώτο βήμα που έγινε είναι το ήμισυ του παντός. Για ποια λύση θα μπορούσαμε να μιλάμε στη ΔΕΗ αν η εταιρεία δεν αποκτούσε και πάλι την εμπιστοσύνη των επενδυτών; Ποιος πάει να βάλει λεφτά σε μια εταιρεία που βρίσκεται στο κόκκινο; Και να είστε σίγουροι, όλοι οι επενδυτές γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση και πριν επενδύσουν διαβάζουν τις εκθέσεις των διεθνών οίκων και τις παρατηρήσεις των λογιστών.
Όσο ανεβαίνει η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ τόσο περισσότερες επιλογές έχει η κυβέρνηση για τη συνέχεια. Άλλα χρήματα ζητάει κανείς όταν η εταιρεία έχει κεφαλαιοποίηση 100 ευρώ και άλλα όταν έχει 500.
Ο κ. Χατζηδάκης κάνει και κάτι άλλο. Παρουσιάζει ένα συνολικό πρόγραμμα για τη ΔΕΗ, το οποίο περιλαμβάνει και μείωση του προσωπικού κατά 4.000 εργαζομένους. Και την ίδια ώρα η κυβέρνηση λαμβάνει μια γενναία απόφαση να αφήσει πίσω μας την εποχή του λιγνίτη. Ιδιαίτερα αυτό το τελευταίο είναι κάτι που δεν τόλμησε κάποιος άλλος στο παρελθόν, επειδή ολόκληρες πόλεις ζουν από τον λιγνίτη. Ή, καλύτερα, από τα χρήματα που τους δίνει η ΔΕΗ για να ανέχονται την παραγωγή του λιγνίτη...
Δεν ξέρω αν ο κ. Χατζηδάκης θα τα καταφέρει μέχρι τέλους, κύριε Πρόεδρε. Αλλά θα πρέπει να πω ότι ήμουν ήδη αυστηρός μαζί του. Και αν θέλω η κριτική μου να είναι εποικοδομητική, θα πρέπει να έχω το θάρρος να αναγνωρίζω και τα δικά μου λάθη. Και όχι μόνο της κυβέρνησης.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το θέμα της ΔΕΗ. Το πώς εξελίσσεται. Η καλή αρχή έγινε, αλλά πρέπει αυτή να επιβεβαιώνεται κάθε μέρα. Το ζητούμενο είναι να έχουμε μία ισχυρή ΔΕΗ, που θα είναι και πάλι ένας από τους πυλώνες της ανάπτυξης και όχι μία ΔΕΗ που θα αποτελεί απειλή για την ελληνική Οικονομία. Αυτή είναι η αποστολή του Κωστή Χατζηδάκη!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
