Χθες αναφερθήκαμε στον κίνδυνο από τις καθυστερήσεις της μεταβίβασης των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στον καινούργιο ιδιοκτήτη τους. Είναι δε ορατό, το ενδεχόμενο πλήρους ανατροπής τόσο των εξοπλιστικών προγραμμάτων της Εθνικής Άμυνας, που περιλαμβάνουν και τη ναυπήγηση των τριών από τις τέσσερις φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού, όσο και της σχεδιαζόμενης υποστήριξης των ναυπηγοεπισκευαστικών αναγκών τους Ελληνόκτητου εμπορικού στόλου.
Και σκεφτόμαστε, ότι αν όλα εξελιχθούν χωρίς καθυστερήσεις και ανατροπές, πόσο καλό θα κάνει στον τόπο η τεχνογνωσία, που θα αποκτηθεί. Πόσο θετικό αντίκτυπο θα έχει η αύξηση της απασχόλησης σε αυτόν το νευραλγικό τομέα. Πόσες άλλες επιχειρήσεις και πόσες άλλες θέσεις απασχόλησης, θα ενταχθούν μέσα σε αυτό το νέο ναυπηγοεπισκευαστικό οικοσύστημα. Τι μοναδική ευκαιρία ανοίγεται για να διασυνδεθούν οι φοιτητές και οι απόφοιτοι του Πολυτεχνείου με τα ναυπηγεία.
Όμως, η αισιόδοξη διάθεση δεν κρατάει για πολύ. Το μάτι πέφτει πάνω στην ανακοίνωση αριστερών φοιτητικών παρατάξεων του Πανεπιστημίου της Πάτρας, που καταγγέλλει την προγραμματική συμφωνία που υπογράφηκε προ ημερών, ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο και στην Πολεμική Αεροπορία.
Οι φοιτητικές παρατάξεις λένε «Όχι», στο μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών και της 117ης Πτέρυγας Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας, στην αεροπορική βάση της Ανδραβίδας. Οι φοιτητικές παρατάξεις ζητούν παράλληλα να αποσυρθεί άμεσα η συμφωνία που «εμπλέκει περαιτέρω το Πανεπιστήμιο Πατρών με στρατιωτικούς σχεδιασμούς».
Εδώ αξίζει να θυμηθούμε ότι οι φοιτητές Μηχανολόγοι Μηχανικοί και Ναυπηγοί Μηχανικοί, έχουν συμμετάσχει παλαιότερα σε συνεργασίες της σχολής τους με την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) και με τη γαλλική NAVAL GROUP για τον εξοπλισμό γαλλικών φρεγατών με drones.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει άλλος χώρος στον οποίο να μπορούν οι συγκεκριμένοι φοιτητές και απόφοιτοι να έρθουν σε επαφή με το επαγγελματικό τους αντικείμενο. Δεν υπάρχει ιδιωτική αεροναυπηγική βιομηχανία έτσι ώστε οι φοιτητές και οι νέοι πτυχιούχοι, να αποκτήσουν εμπειρία, να δουν στην πράξη και να δοκιμάσουν, όλα όσα έχουν διδαχθεί.
Η μόνη σχετική δραστηριότητα είναι αυτή της ΕΑΒ, της Πολεμικής Αεροπορίας και των συμπράξεων με ξένες αεροναυπηγικές εταιρείες. Επομένως αυτός είναι ο μοναδικός σχετικός επαγγελματικός τομέας. Ο τομέας της Πολεμικής Αεροπορίας και των αμυντικών συστημάτων.
Η επιχειρηματολογία των φοιτητικών παρατάξεων, ότι η συνεργασία ανάμεσα στο πανεπιστήμιο και την αεροπορική βάση «έχει σαν αποτέλεσμα, η ερευνητική δουλειά και ο κόπος των φοιτητών και των ερευνητών να αξιοποιούνται -και μάλιστα σε τιμή ευκαιρίας- για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι», είναι από μόνη της, φαιδρή.
Λες και οι μεγάλες πολυεθνικές αεροναυπηγικές και αεροδιαστημικές εταιρείες, που δαπανούν δισεκατομμύρια στον τομέα της έρευνας και της ανάπτυξης των προγραμμάτων τους, περιμένουν να κερδοσκοπήσουν απέναντι στους φοιτητές της Πάτρας. Ίσα ίσα που οι νέοι μηχανικοί, αλλά και οι τελειόφοιτοι φοιτητές, θα έχουν την ευκαιρία να δείξουν το ταλέντο τους, και να κυνηγήσουν την πρόσληψή τους και την απασχόλησή τους, σε έργα ξένων αεροναυπηγικών εταιρειών.
Αλλά και το επιχείρημα, ότι οι φοιτητές πρέπει «να μην δείξουν εφησυχασμό στις επικίνδυνες εξελίξεις, να καταδικάσουν αυτές τις συμφωνίες, να απαιτήσουν την ακύρωσή τους και να παλέψουν για την απεμπλοκή της χώρας από τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς», δείχνει την παντελή έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Λες και η πρακτική εξάσκηση των φοιτητών ή η συμμετοχή τους σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα, σε ένα πείραμα, θα σημάνει αυτόματα και τη συμμετοχή τους στον «ιμπεριαλιστικό» σχεδιασμό του ΝΑΤΟ.
Όσο πιο γρήγορα αποβάλλουν οι νέοι τις αγκυλώσεις και τις παρωπίδες που έχουν κληρονομήσει από την ένταξή τους στις κομματικές οργανώσεις, τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς. Τόσο το καλύτερο για την επαγγελματική και προσωπική τους ζωή. Διότι αν δεν προσαρμοστούν στις συνθήκες και στις απαιτήσεις του σήμερα, σε λίγα χρόνια θα διαμαρτύρονται, υποστηρίζοντας ότι είναι αδιόριστοι, καθώς το μόνο σωσίβιο που θα τους έχει μείνει, θα είναι το καταφύγιο μιας θέσης στο Δημόσιο.
