Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Δεν είναι δυνατόν τα τεχνικά ζητήματα, να μετατρέπονται αμέσως σε πολιτικά. Η εξεύρεση και η υιοθέτηση του τρόπου, με τον οποίο θα ψηφίζουν οι Έλληνες πολίτες που βρίσκονται ή διαμένουν στο εξωτερικό, είναι καθαρά τεχνικό και διαδικαστικό θέμα. Και όπως έχει δείξει η γκάμα των λύσεων που υιοθετείται παγκοσμίως, το ζήτημα αυτό άπτεται της ψηφιακής τεχνολογίας.
Ο προσδιορισμός της διαδικασίας αποκομιδής και διαχείρισης των απορριμμάτων, είναι τεχνικό θέμα, με άξονες από τη μια πλευρά την βέλτιστη εξυπηρέτηση των πολιτών και από τη άλλη πλευρά το μέγιστο όφελος μέσω της επεξεργασίας και ανακύκλωσης. Η θεσμοθέτηση των ορίων ηλικίας για την παρακολούθηση των ταινιών στους κινηματογράφους ή των τηλεοπτικών εκπομπών είναι τεχνικό θέμα, για το οποίο αποφασίζουν ειδικοί επιστήμονες. Το πέρασμα στην πέμπτη γενιά (5G) της κινητής τηλεφωνίας, είναι τεχνικό θέμα που θα αλλάξει ριζικά την ζωή μας. Το θέμα των διαγραφών των αιώνιων φοιτητών από τα Πανεπιστήμια είναι τεχνικό θέμα και αφορά στην λειτουργία των Ανώτατων εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Το ασφαλιστικό ζήτημα είναι κατεξοχήν τεχνικό, διότι οι αναλογιστικές μελέτες και οι διαχείριση των ασφαλιστικών πόρων είναι καθαρά οικονομική. Το θέμα της ορθολογικής λειτουργίας των μέσων μαζικής μεταφοράς, είναι και αυτό τεχνικό θέμα, διότι αφορά στο επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών τους τους πολίτες, στο ζήτημα των εσόδων τους, του εμπλουτισμού του στόλου τους, της διαχείρισης των ανταλλακτικών τους κοκ.
Και όμως. Στην Ελλάδα καταφέρνουμε και μετατρέπουμε όλα τα ζητήματα από τεχνικά σε πολιτικά. Από την αδειοδότηση του Project του Ελληνικού, μέχρι τις δυνατότητες εκπομπής που προσφέρουν οι συχνότητες εκπομπής των τηλεοπτικών σταθμών. Από την άνοδο και την πτώση του χρηματιστηρίου, μέχρι τη διαχείριση των κόκκινων τραπεζικών δανείων. Θυμόμαστε όλοι τις γραφικότητες στο Ελληνικό, τα Ινστιτούτα της Φλωρεντίας, τους πρωτοφανείς τριτοκοσμικούς διαγωνισμούς για τις αδειοδοτήσεις των σταθμών, την πολιτική εκμετάλλευση των κινήσεων της κεφαλαιαγοράς και τις πολιτικές ερμηνείες του προβλήματος των κόκκινων δανείων.
Γιατί όμως αντί να καθόμαστε και να λύνουμε τα τεχνικά θέματα, με ορθολογισμό και ευθυκρισία, επιτρέπουμε στην πολιτική να εισχωρεί και να εμφιλοχωρεί με κάθε τρόπο σε αυτά τα καθαρά ζητήματα; Διότι μόνο μέσω της πολιτικής θεώρησης των πραγμάτων μπορούν να επιβιώσουν οι παρασιτικές ομάδες της χώρας μας. Είναι οι ίδιες ομάδες ανθρώπων που απαιτούσαν πολιτικές λύσεις, όταν δεν έβγαιναν τα νούμερα και όταν αθετούσαν τις δεσμεύσεις τους και τις υπογραφές τους. Είναι οι ίδιες ομάδες ανθρώπων που υπόσχονταν πολιτικές λύσεις όταν οι εμμονές τους, οδηγούσαν τις εξελίξεις σε αδιέξοδα.
Διότι εκτιμούν πως η ανεπάρκεια τους και ο ανορθολογισμός τους, μπορούν να βρουν καταφύγιο μόνο μέσα στα δαιδαλώδη και απροσδιόριστα τούνελ της πολιτικής. Διότι έχουν συνδυάσει στο μυαλό τους, την πολιτική με την αριστερή προπαγάνδα και όχι με την απόφαση. Με την παρατεταμένη απαρίθμηση “προοδευτικών” και εθνολαϊκίστικων στερεότυπων, την διαρκή αναδρομή στο συγκρουσιακό παρελθόν και όχι με την επείγουσα εξεύρεση λύσης και προοπτικής. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν απόψεις. Δεν πιστεύουν σε ιδέες. Πιστεύουν στην δημιουργία προβλημάτων και χαοτικών καταστάσεων, με σκοπό να καταλάβουν τους κυβερνητικούς θώκους.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που βλέπουν πως τώρα η πολιτική σημαίνει απόφαση, αποτελεσματικότητα και πράξη. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που συνειδητοποιούν, πως βρίσκονται όχι μόνο, εκτός του αγωνιστικού χώρου. Βρίσκονται εκτός γηπέδου. Βρίσκονται στην χωμάτινη αλάνα και κλωτσάνε τενεκεδάκια, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση και η κοινωνία στρώνουν την μπάλα στο γρασίδι και επιχειρούν μεγάλα βήματα.
Επιμένουν να χαρακτηρίζουν όλα τα ζητήματα πολιτικά και κοινωνικά και ταξικά, από τα πιο απλά τεχνικά μέχρι τα πιο σύνθετα οικονομικά. Διότι μέσω του φίλτρου της πολιτικής, μπορούν να ταξιδεύουν με τον στοχασμό τους στο παρελθόν, σε ανεπίκαιρα σημεία αναφοράς, να ακυρώνουν το σήμερα και τις ανάγκες του, για να αντλήσουν όπως λένε συμπεράσματα από το παρελθόν. Η Αριστερά χωρίς το όπλο της πολιτικής, απλά δεν υπάρχει. Γι' αυτό και μισεί τους κανόνες της οικονομίας, την ψηφιακή τεχνολογία και τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Αρνείται την ψηφιακή ψήφο. Αρνείται την πραγματικότητα των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Αρνείται τις τεχνολογικές εξελίξεις. Αρνείται κάθε τι, που οδηγεί στη ευημερία και στην επιτυχία των πολιτών. Έχει ως αυτοσκοπό τον διαρκή δήθεν προοδευτικό πολιτικό προβληματισμό, τον εγκλωβισμό σε αδιέξοδα, την μιζέρια των πολιτών, την επίμονη ομφαλοσκόπηση και τη διαρκή διέγερση του θυμικού εναντίον της λογικής. Όσο ο Σύριζα θέλει να μας σέρνει μέσω της πολιτικής πτυχής των πάντων, πίσω στο παρελθόν και στο διχασμό, τόσο εμείς πρέπει να έχουμε προτάσεις, λύσεις και διεξόδους για το αύριο.
Είδαμε τις τελευταίες ημέρες να γαντζώνεται η Αριστερά από μια ταινία του Χόλιγουντ και να ονειρεύεται την τροφοδότηση κινημάτων εξέγερσης, μέσα από αυτό το εικονικό δυστοπικό περιβάλλον. Και είδαμε τον Τζόκερ να εντάσσεται στο σύγχρονο Πάνθεον της Αριστεράς, μαζί με τον Μαδούρο και τον Μοράλες.
Οι συνδικαλιστικές πορείες των τελευταίων ημερών και οι συγκρούσεις των φοιτητοπατέρων με τις δυνάμεις της τάξης, πιστοποιούν πως αυτού του είδους η “πολιτική”, αργοπεθαίνει. Οι πολίτες έχουν ανάγκη από λύσεις. Τα περισσότερα θέματα που έχουμε μπροστά μας είναι τεχνικά και όχι πολιτικά. Άλλωστε, η διακυβέρνηση των Σύριζα – Καμένου το απέδειξε πανηγυρικά. Οι άνθρωποι αυτοί είναι καλοί για να μιλάνε για πολιτική στα καφενεία. Στην πράξη είναι νούλες, δηλαδή μηδενικά, όπως έλεγε και η Κεφαλλονίτισσα νόνα μου.
* * *
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
