Του Αντώνη Πανούτσου
Η Βουλή σήμερα ψηφίζει ένα νομοσχέδιο που όπως μου έλεγε ένας φίλος από μέσα «είναι εξαιρετικά δυσνόητο, έχει πάρα πολλές παραπομπές και ακόμα περισσότερες καταργούμενες και τροποποιούμενες διατάξεις». «Από τους 300 πατέρες του Έθνους ζήτημα να το έχουν καταλάβει 10» πρόσθεσε.
«Ένας είναι ο Χρήστος Σταϊκούρας, ο δεύτερος που το προσπάθησε είναι ο Γιώργος Μαυρωτάς του Ποταμιού που πάλεψε να το διαβάσει πριν τον γονατίσουν οι ατελείωτες παραπομπές. Αν υπάρχει τρίτος θα είναι κάποιος ακούραστος σταχανοβίτης του ΚΚΕ ή κάποιος φίλος του Δραγασάκη. Τους υπόλοιπους τους αφήνω στην φαντασία σου. Βέβαια υπάρχει και η αιτιολογική έκθεση. «Η αιτιολογική έκθεση το εξηγεί κάπως. Αμφιβάλλω όμως αν βουλευτές όπως ο Δημήτρης Καβαδέλλας της Ένωσης Κεντρώων, με το γυαλί το μύγα, μπορούν να την διαβάσουν». Πρόσθεσε ο ίδιος φίλος. Δίνοντας ένα teaser μιας συνεδρίασης που 10 βουλευτές θα ξέρουν ακριβώς τι ψηφίζουν, 30 θα το καταλαβαίνουν στο περίπου και οι υπόλοιποι 260 θα έχουν μια αμυδρή ιδέα για τα άρθρα του χωρίς να καταλαβαίνουν το 90%. Θα αντιλαμβάνονται όμως κάτι το βασικό. Την σημασία της συνεδρίασης της Πέμπτης που μαζί με το τέταρτο μνημόνιο ψηφίζεται το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Τουλάχιστον όπως τον ξέρουμε μέχρι σήμερα.
Κάθε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να κάνει το μικρό του spiel. Άλλος θα μπαίνει κάτω από το έδρανο πριν πει το ΝΑΙ. Άλλη θα κλαίει και θα μαδάει τα μαλλιά της και άλλος θα φοράει πλαστική σακούλα στο κεφάλι, όταν του φωνάξει το προεδρείο τι ψηφίζει να μοιάζει ότι αυτοκτονεί. Το γεγονός όμως θα παραμένει. Κομματικά ο ΣΥΡΙΖΑ και μετά την συνεδρίαση της Πέμπτης θα παραμένει ζωντανός. Πολιτικά όμως θα είναι νεκρός. Τουλάχιστον σαν το κόμμα της αντίρρησης και της ανατροπής, του Μηλιού και του Λαπαβίτσα που οριστικά θα ξεχαστεί έχοντας αντικατασταθεί από ένα ζόμπι ΠΑΣΟΚ του Σπίρτζη και του Κουρουμπλή. Και η αντιπολίτευση δεν θα έχει παρά να ψάλει την νεκρώσιμη πολιτική ακολουθία. Live, στην αίθουσα της Βουλής και με όλη την Ελλάδα να παρακολουθεί.
Μια αποχώρηση της ΝΔ από την αίθουσα της Βουλής στην ψηφοφορία για το τέταρτο μνημόνιο θα είχε το αποτέλεσμα τα ΝΑΙ των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ να ακούγονται πιο καθαρά. Τα πλεονεκτήματα όμως θα σταματούσαν σε αυτό ενώ θα υπήρχαν δύο αρνητικά σημεία. Πρώτον με την απουσία αντιπολίτευσης έστω και στην ψηφοφορία θα διευκολυνόταν η θέση του ΣΥΡΙΖΑ την στιγμή που είναι κολλημένος στον τοίχο. Δεύτερον θα ήταν μια ενέργεια που δεν θα δικαιολογείτο κοινοβουλευτικά.
Το ΟΧΙ στην ψηφοφορία είναι αρκετό για μια αντιπολίτευση που διαφωνεί με ένα νομοσχέδιο. Η αποχώρηση όμως δεν σημαίνει ότι διαφωνεί με το νομοσχέδιο αλλά διαμαρτύρεται επειδή παραβιάζονται οι δημοκρατικές διαδικασίες. Πριν δύο χρόνια όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με Λαφαζάνη και Βαρουφάκη έκανε τα σχέδια με τα νομισματοκοπεία και την δραχμή μια αποχώρηση θα ήταν δικαιολογημένη. Τώρα με την ψήφιση του τετάρτου μνημονίου το μόνο που παραβιάζεται είναι η συμφωνία με το 36% στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2016. Το οποίο στις συζητήσεις αλλά και στην ψηφοφορία ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να το δικαιολογεί. Μια μικρή ικανοποίηση για δύο κόμματα που διασύρθηκαν όσο ήταν κυβέρνηση αλλά και ένα τέλος σε μια θλιμμένη ιστορία που ακόμα και ο πιο πονόψυχος βουλευτής της αντιπολίτευσης δεν θα ήθελε να χάσει.
