Δεν παραιτούνται επειδή ξέρουν ότι αυτή είναι άμεση παραδοχή της ευθύνης τους για τα όσα συνέβησαν ή καλύτερα για τα όσα δεν συνέβησαν τις κρίσιμες ώρες της φονικής πυρκαγιάς. Ξέρουν ότι οι προσφυγές των πολιτών στην Δικαιοσύνη θα τους οδηγήσουν αργά ή γρήγορα στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Η Δικαιοσύνη θα τους κρίνει. Κι αυτό είναι που θέλουν να αποφύγουν πάση θυσία.
Ελέγχονται για την πλήρη ανικανότητα του κράτους να προστατεύσει τους πολίτες του. Για τα τραγικά λάθη που έκαναν οι αρμόδιες υπηρεσίες που οι ίδιοι διοικούν. Για την επιχείρηση συγκάλυψης που ακολούθησε. Προφανώς κι έχουν την πολιτική ευθύνη για τα όσα συνέβησαν. Με αυτό όμως δεν «καθαρίζουν». Η Δικαιοσύνη θα αποφασίσει σχετικά, όπως θα αποφάσιζε για τον κάθε έναν από εμάς. Δεν θα αποφύγουν τις συνέπειες επειδή είναι υπουργοί. Επειδή έχουν αυτή την στιγμή την εξουσία.
Έπειτα από την μεγάλη πίεση του Τύπου (την οποία κι αυτή προσπάθησαν από την πρώτη στιγμή να κάμψουν) αναγκάζονται πλέον να παραδεχτούν ότι γνώριζαν για νεκρούς την ώρα που ο κ. Τσίπρας έδιδε το γνωστό του σόου στα κανάλια. Την ώρα που ρωτούσε «αθώα» - «αθώα» πότε θα πετάξουν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα. Κι είναι βέβαιο ότι ακόμη δεν λένε όλη την αλήθεια. Ο κ. Τσίπρας περιέπεσε σε ατόπημα «ξεχνώντας» να ρωτήσει για τους νεκρούς. Αρχικά έκαναν σαν να μην γνώριζε ο κ. Τσίπρας ότι υπάρχουν νεκροί. Τώρα μιλάνε για «έναν – δύο». Κάθε μέρα κάνουν κι ένα βήμα πίσω, αποδεικνύοντας πόσο υποκριτές είναι, πόσο ψεύτες, πόσο αδίστακτοι. Να είναι απολύτως βέβαιοι ότι θα κάνουν τόσα βήματα πίσω όσα θα χρειαστεί για να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια. Η εκατόμβη των νεκρών δεν επιτρέπει φθηνά επικοινωνιακά τεχνάσματα και απειλές.
Αυτή η ιστορία δεν πρόκειται να λήξει έτσι απλά. Ούτε με μία – δύο παραιτήσεις, ούτε με έναν ανασχηματισμό. Θα αναγκαστούν όλοι τους να πουν την αλήθεια. Όλη την αλήθεια.
Δεν κυβερνούν έξι μήνες ή έναν χρόνο. Βρίσκονται στην κυβέρνηση 3,5 χρόνια. Είχαν τον χρόνο να δουλέψουν. Να φροντίσουν για την επάρκεια των εναέριων μέσων πυρόσβεσης, για τον βαθμό ετοιμότητας του προσωπικού, για τον σωστό σχεδιασμό των επιχειρήσεων.
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Κι ίσως με μεγαλύτερη ένταση στο μέλλον. Η πολιτική ηγεσία δεν ελέγχεται γι αυτό. Αλλά για την κρατική μηχανή που διοικεί. Για τις στρατηγικές της επιλογές. Η κυβέρνηση αποφασίζει, για παράδειγμα, αν θα διαθέσει πόρους για αεροπλάνα 50 ετών (!!!) ή για τον απαραίτητο εξοπλισμό που θα επιτρέψει στην Πυροσβεστική να αντιμετωπίσει καλύτερα τις πυρκαγιές. Η κυβέρνηση αποφασίζει αν θα δαπανήσουμε πόρους για την δημιουργία film office πριν εγκαταστήσουμε ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης των πολιτών από την υπηρεσία πολιτικής προστασίας.
Ας σταματήσουν, λοιπόν, τα κόλπα και τις υπεκφυγές. Κι ας κάνουν αυτό που έπρεπε να κάνουν από την πρώτη στιγμή: Να πουν όλη την αλήθεια, να ζητήσουν μία ειλικρινή συγνώμη από τον ελληνικό λαό και να ζητήσουν οι ίδιοι την απόδοση ευθυνών. Η κάθαρση είναι αναγκαία συνθήκη για να μπορέσουμε να συζητήσουμε για οτιδήποτε άλλο. Αυτή η τραγωδία δεν θα ξεχαστεί έτσι απλά!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
