Η απόφαση είναι ειλημμένη. Τα τιμολόγια του φυσικού αερίου θα πληρώνονται, από σήμερα 1η Απριλίου, σε ρούβλια μέσω του ρωσικού τραπεζικού συστήματος. Όπως δήλωσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν όποια χώρα δε συμμορφώνεται, δεν θα αγοράζει το εμπόρευμα. Η ΕΕ καλείται να λάβει μια ιστορική απόφαση. Ή θα επιμείνει στην τήρηση των όρων των σχετικών συμβολαίων ή θα αποδεχθεί αυτό που ζητά ο Πούτιν.
Στην πρώτη περίπτωση τα κράτη της ΕΕ θα στερηθούν του ρωσικού φυσικού αερίου με ό,τι σημαίνει αυτό για τις οικονομίες τους και τους πολίτες τους. Προφανώς, θα γίνουν προσπάθειες να καλυφθεί άμεσα ένα μέρος του ρωσικού φυσικού αερίου από άλλους παραγωγούς, ενώ είναι λογικό να ενεργοποιηθούν και τα αποθέματα που έχει κάθε χώρα.
Στην Ελλάδα, στη Ρεβυθούσα όπου αεριοποιείται το υγροποιημένο φυσικό αέριο για να μπει στο σύστημα, υπάρχει επάρκεια, όπως διαβεβαιώνουν κυβερνητικοί παράγοντες και στελέχη της αγοράς. Υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές και έτσι δεν υπάρχει ανησυχία πως θα μείνει η χώρα χωρίς φυσικό αέριο.
Όλα τα κράτη της ΕΕ έχουν κινηθεί με παρόμοιο τρόπο, γι΄αυτό και η αποφασιστικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν την απαίτηση του Πούτιν για πληρωμή σε ρούβλια.
Άλλωστε, έχουν τη δυνατότητα να προσφύγουν στη διαιτησία για μονομερή αλλαγή των όρων της σύμβασης. Βέβαια, τον Βλαντιμίρ Πούτιν ουδόλως πλέον τον ενδιαφέρουν οι αποφάσεις των θεσμικών οργάνων της διεθνούς κοινότητας. Από τη στιγμή που εισέβαλε σε μια κυρίαρχη χώρα, έκανε τις επιλογές του. Κινείται έξω από τα όρια της διεθνούς νομιμότητας.
Αν τώρα μερικά κράτη της ΕΕ υποκύψουν στον εκβιασμό, η επιτυχία του Ρώσου ηγέτη θα είναι διπλή. Και θα έχει σπάσει το μέτωπο των χωρών της ΕΕ και θα εισπράττει το τίμημα σε ρούβλια, στηρίζοντας έτσι το ρωσικό νόμισμα. Θα κερδίσει μια σημαντική πολιτική μάχη.
Μπορεί κάποιες χώρες να ενδώσουν στην απαίτηση του Βλαντιμίρ Πούτιν; Τίποτα δεν αποκλείεται. Δεν γνωρίζω αν οι γερμανικές ελίτ που επί τόσο χρόνια θώπευαν τον Ρώσο ηγέτη, έχουν καταλάβει τι έκαναν και τι θα πρέπει να κάνουν σήμερα. Δεν γνωρίζω αν ο καγκελάριος Σολτς αντιμετωπίζει το πρόβλημα με οικονομικά ή με πολιτικά κριτήρια. Στην πρώτη περίπτωση ενδεχομένως να επιδιώξει έναν συμβιβασμό με τη Ρωσία, σέρνοντας προς αυτήν τη λύση και τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ.
Εννοείται πως αν η ΕΕ δεν υποκύψει στον εκβιασμό, το πρόβλημα μεταφέρεται στον Πούτιν, ο οποίος θα χάσει τον καλύτερο πελάτη και με κομμένα τα φτερά θα προστρέξει ικέτης στην Κίνα του Σι Τζινπίνγκ.
Η ηγεσία της ΕΕ, έστω με μεγάλη καθυστέρηση, θα πρέπει να αντιληφθεί πως έχει απέναντι της ένα αδίστακτο πρώην στέλεχος της KGB, που δεν ορρωδεί μπροστά σε τίποτα. Η μόνη λύση που απομένει είναι, σε αυτόν τον πόλεμο με τα εναλλασσόμενα κτυπήματα να φανεί το Δυτικό στρατόπεδο πιο αποτελεσματικό και κυρίως πιο ανθεκτικό, ώστε να γονατίσει οικονομικά τη Ρωσία του Πούτιν.
