Αυτό υπαγορεύει η κοινή λογική. Το να θέλεις να πας στο Κέντρο στρίβοντας προς τα Αριστερά αυτό μόνον ένα «κολλημένο» μυαλό θα μπορούσε να το σκεφτεί. Προφανώς ο Α. Τσίπρας, που ανέλαβε και το πόστο του τροχονόμου του ΣΥΡΙΖΑ, αισθάνθηκε άσχημα όταν μίλησε για την αδήριτη αναγκαιότητα της στροφής προς το Κέντρο και για να ικανοποιήσει το αριστερό ακροατήριο του ανακάλυψε αυτή την περίεργη διαδρομή. Φλας αριστερά, στροφή δεξιά.
Μάλιστα, όλους αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι, τους έψεξε γιατί θεώρησε αυτό τον όρο «αδόκιμο», όπως είπε. Ένα κόμμα που υποτίθεται έχει κάνει σημαία του τον αυτοπροσδιορισμό, δεν τον αποδέχεται για τους πολίτες του Κέντρου. Αυτοί δεν μπορούν να αυτοπροσδιοριστούν με όρο που δεν εγκρίνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Πέρα από ορισμούς και αυτοπροσδιορισμούς, για να μιλήσουμε επί της ουσίας, είναι γνωστόν πως υπάρχει ένα σημαντικό πολιτικό μέγεθος που προσεγγίζει και ίσως υπερβαίνει το 10%, το οποίο συγκροτούν οι πολίτες που προκρίνουν μετριοπαθή λόγο και μετριοπαθείς συμπεριφορές ή άλλες φορές διαισθητικά συλλαμβάνουν τα μηνύματα των καιρών. Αυτοί οι πολίτες σχεδόν τις περισσότερες φορές κρίνουν και το αποτέλεσμα των εκλογών. Για να γίνει αυτό όμως απαιτείται να υπάρχει μια ισχυρή βάση πάνω στην οποία θα καθίσουν και θα την μεγεθύνουν.
Όμως, σε οριακές καταστάσεις είναι ανήμποροι να διαμορφώσουν τις εξελίξεις. Σε αυτές τις καταστάσεις τα γεγονότα τα διαμορφώνουν οι ακραίοι. Στις εκλογές του 2012 και του 2015 οι μετριοπαθείς πολίτες στάθηκαν αναποτελεσματικά απέναντι στον πολωτικό-διχαστικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν συγκινήθηκαν από την αντιμνημονιακή ρητορεία και δεν πείσθηκαν από την πλημμυρίδα των υποσχέσεων του Α. Τσίπρα. Βέβαια ηττήθηκαν μέσα στην ψύχωση αυτής της περιόδου. Είναι βέβαιο πως αυτός ο χώρος ποτέ δεν πρόκειται να αλωθεί από ακραίες φωνές, πολύ δε περισσότερο όταν από την άλλη πλευρά κυριαρχεί ο μετριοπαθής - μεταρρυθμιστικός λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη που φαίνεται ότι διαμορφώνει με τους δικούς του όρους την νέα κανονικότητα. Μια κανονικότητα που είναι συντονισμένη με τις απαιτήσεις του μετριοπαθούς ψηφοφόρου.
Δεν υπάρχουν γέφυρες που μπορεί να οδηγήσουν αυτήν την κρίσιμη μάζα των πολιτών προς τον ΣΥΡΙΖΑ, με την υπάρχουσα μορφή και το υπάρχον στελεχικό δυναμικό. Όσα θεμέλια και να προσπαθεί να βάλει ο Τσίπρας έρχεται μια δήλωση στενών συνεργατών του και τα ανατινάζει. Και αυτό γίνεται συνεχώς. Άνθρωποι με μαρξιστική παιδεία και χειριστές της κομματικής αργκό είναι αδύνατον να επικοινωνήσουν με κανονικούς ανθρώπους και να τους πείσουν για τις θέσεις τους. Και δεν μπορούν και κυρίως δεν το θέλουν.
Το Σαββατοκύριακο με την ομιλία του ο Α. Τσίπρας έθεσε τον πήχη των προσδοκιών του. Στην καλύτερη περίπτωση να προσεγγίσει το ποσοστό των εθνικών εκλογών του 2019. Δεδομένων των συνθηκών -και πλην δραματικού απροόπτου- αν τα καταφέρει, θα είναι ένα ευπρόσωπο εκλογικό αποτέλεσμα που θα συντηρήσει την απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ και έτσι θα διατηρήσει, με τρόπο αδιαμφισβήτητο, την θέση του στην αξιωματική αντιπολίτευση. Ένα συμπαγές 30% είναι υπολογίσιμη δύναμη. Και ο Θεός είναι μεγάλος για την συνέχεια.
Όσο για την στροφή προς τα Αριστερά, αυτή πάντα οδηγεί προς θέσεις πιο αριστερές και όχι πιο μετριοπαθείς. Κοινή λογική.
