Του Γιάννη Παντελάκη
Μια Γερμανίδα δημοσιογράφος του δημόσιου τηλεοπτικού καναλιού Tagesschau24 έκανε ένα μεγάλο ρεπορτάζ για τη χώρα μας. Είδε και άκουσε πολλά. Και έβγαλε ανάλογα συμπεράσματα. Ανάμεσα σ'' αυτά ότι ο νεποτισμός συνεχίζεται, οι συγγενείς και φίλοι κομματικών στελεχών εξασφαλίσουν αξιώματα και έργα, ότι οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρους, ότι διαρκείς κύκλοι λιτότητας πλήττουν τα φτωχά κοινωνικά στρώματα.
Αναφερόμενη στην ελληνική κυβέρνηση, επισημαίνει ότι «αν συνεχίσει αυτήν την πορεία, ενδέχεται οι Έλληνες προσεχώς να μην την απορρίψουν απλά ως αφελή και άπειρη, αλλά είναι πιθανόν να περάσει στην ιστορία ως εξίσου κακή και διεφθαρμένη όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις». Κατά βάση, δεν έχει άδικο. Με μια μικρή διαφορά. Αυτή η εξέλιξη δεν θα συμβεί προσεχώς, σε μεγάλο βαθμό την βιώνουμε ήδη. Αποτελεί μια πραγματικότητα.
Οι αποδείξεις γι'' αυτό δεν χρειάζεται ν'' αναζητηθούν στις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και στις οποίες καταγράφεται αφενός μια κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ (έναν μόλις χρόνο μετά τη δεύτερη ανάληψη της εξουσίας), αφετέρου μια γενικευμένη δυσαρέσκεια για το πολιτικό σύστημα μ'' έναν μεγάλο αριθμό πολιτών να δηλώνουν απογοήτευση και αποχή. Μπορεί να τις έβλεπε κάποιος, αν παρακολουθούσε την πρωθυπουργική ομιλία χθες στη Βουλή. Μια ομιλία από την οποία απουσίαζε ένα κυρίαρχο στοιχείο που έχει ανάγκη η χώρα και ιδιαίτερα το ήδη απαξιωμένο πολιτικό σύστημα. Η αλήθεια.
Να το δούμε μ'' ένα παράδειγμα. Σύμφωνα με την ομιλία Τσίπρα, «η Ν.Δ. πρεσβεύει απολύσεις, ξεπούλημα του κράτους και ξήλωμα του κοινωνικού κράτους». Υιοθετούμε αυτήν την εκδοχή, αυτά πρεσβεύει η Ν.Δ. και προσωπικά δεν έχω αντίρρηση να συμφωνήσω. Κάποιος που λέει κάτι τέτοιο, υποθέτω ότι ακολουθεί μια πολιτική που βρίσκεται αν όχι στον αντίποδα, τουλάχιστον κάπως μακρυά από την καταγγελλόμενη πολιτική. Είναι έτσι;
Φαντάζομαι πως όταν ο πρωθυπουργός κατηγορεί τη Ν.Δ. ότι υπεραμύνεται των απολύσεων, εννοεί αυτές στον δημόσιο τομέα. Όταν η υπουργός Θεανώ Φωτίου, ισχυρίζεται ότι με εξαίρεση το 25% των δημοσίων υπαλλήλων, οι υπόλοιποι «δεν κάνουν τίποτα», μήπως φροντίζει για τη μεγαλύτερη απαξίωση του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων δημιουργώντας ένα πρόσφορο πεδίο για μελλοντικές απολύσεις; Από τη σημερινή ή οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση.
Όταν ο κ. Τσίπρας αναφέρεται στο ξεπούλημα του κράτους, τι ακριβώς εννοεί; Προφανώς ότι η Ν.Δ. έχει σκοπό να πουλήσει δημόσιες επιχειρήσεις. Το ερώτημα –που έχει ξαναδιατυπωθεί από τον υπογράφοντα– είναι απλό: αν η επόμενη κυβέρνηση είναι αυτή της Νέας Δημοκρατίας, θα έχει βρει κάποια επιχείρηση υπό δημόσιο έλεγχο ώστε να την πουλήσει, ιδιωτικοποιήσει, αξιοποιήσει (ή οποιαδήποτε άλλη εκδοχή προτιμάει κάποιος); Ήδη, η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει ένα μεγάλο κύμα ιδιωτικοποιήσεων και ήδη έχουν μεταφερθεί στο Υπερταμείο σχεδόν όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις με ανάλογο σκοπό.
Λέγοντας ο πρωθυπουργός για «ξήλωμα του κοινωνικού κράτους», τι εννοεί ; Στη χώρα μας τέτοιο δεν υπήρχε. Τουλάχιστον με την έννοια του κοινωνικού κράτους που υπάρχει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό που συνέβαινε εδώ ήταν η καθιέρωση μιας επιδοματικής πολιτικής (όπως το ΕΚΑΣ) με στρεβλά έστω κριτήρια. Όπως είναι γνωστό, πολύ πρόσφατα, πολλές χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχοι έχασαν το ΕΚΑΣ, κάτι ανάλογο συνέβη με τις συντάξεις χηρείας κ.ο.κ. Η μερική αντικατάσταση με κουπόνια δεν αποτελεί παρά ενίσχυση της λογικής ελεημοσύνης.
Αυτό που επισημαίνει η Γερμανίδα δημοσιογράφος ότι βλέπει ως πρόβλεψη για τη χώρα μας έχει ήδη συμβεί. Το εισπράττουμε όλοι...
