Μικρή αλλά θαυματουργή. Η μόλις 22 ετών Αμάντα Γκόρμαν, η νεαρή ποιήτρια που διάβασε ένα ποίημά της στην τελετή αναγόρευσης του Τζο Μπάιντεν, έχει ήδη κατακτήσεις πίσω της και όνειρα μπροστά της. Έχει βραβευθεί με το Εθνικό Βραβείο Ποίησης Νέων και ονειρεύεται να είναι μια από τις επόμενες προέδρους των ΗΠΑ. Θεωρεί, μάλιστα, ότι η πρώτη κατάθεση υποψηφιότητάς της θα γίνει ευθύς ως οι νόμοι της πατρίδας της θα της επιτρέψουν να το κάνει, επειδή ακόμα δεν έχει το απαιτούμενο όριο ηλικίας.
Ποιήματα σε τελετές για την ανάληψη θητείας Αμερικανών προέδρων δεν ακούγονται συχνά. Πρώτος ο Τζον Κένεντι ζήτησε από τον Ρόμπερτ Φροστ να απαγγείλει κάτι το 1961. Ακολούθησε, περισσότερα από τριάντα χρόνια μετά, η μεγάλη Μάγια Αγγέλου με το ποίημα «Στο σφυγμό του πρωινού» στην πρώτη ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον και ο Μίλερ Γουίλιαμς με το «Ιστορία και Ελπίδα» το 97, στη δεύτερη ορκωμοσία του.
Στις ορκωμοσίες του Μπαράκ Ομπάμα διάβασαν η Ελίζαμπεθ Αλεξάντερ («Τραγούδι για την ημέρα») το 2009 και ο Ρικάρντο Μπλάνκο («Ένα σήμερα») το 2013. Όπως βλέπουμε, μόνο κάποιοι από τους Δημοκρατικούς δείχνουν πως τιμούν την ποίηση με αυτό τον τρόπο.
Η Αμάντα Γκόρμαν συνέθετε ακόμα το ποίημα που θα διάβαζε στην τελετή, με τίτλο «Ο λόφος που ανεβαίνουμε». Αισθανόταν διστακτική, φοβούμενη πως δεν θα ήταν εντάξει απέναντι στο πολύ μεγάλο καθήκον που είχε αναλάβει: να συνθέσει ένα ποίημα για την εθνική ενότητα, που θα διάβαζε σε μια τελετή την οποία θα παρακολουθούσαν εκατομμύρια.
Είχε φτάσει περίπου στα μισά της σύνεσης, όταν έγινε η εισβολή στο Καπιτώλιο από τους οπαδούς του Τραμπ με όπλα και ομοσπονδιακές σημαίες. Έμεινε ξύπνια ως αργά τη νύχτα, σημειώνουν οι New York Times και ολοκλήρωσε το ποίημα, προσθέτοντας στίχους για τις αποκαλυπτικές σκηνές που ξεδιπλώθηκαν μπροστά στα μάτια όλης της υφηλίου:
«Είδαμε μια δύναμη που θα συντρίψει το έθνος μας αντί να το συνενώσει,
Θα κατέστρεφε τη χώρα μας εάν αυτό σήμαινε καθυστέρηση της δημοκρατίας.
Και αυτή η προσπάθεια σχεδόν πέτυχε.
Αλλά ενώ η δημοκρατία μπορεί πότε- πότε να καθυστερήσει
Δεν μπορεί ποτέ να ηττηθεί μόνιμα.»
Η νεαρή ποιήτρια μεγάλωσε στο Λος Αντζελες και διακρίθηκε σύντομα στον τομέα της, παίρνοντας πρώτα το Βραβείο Νέου Ποιητή της πόλης, όταν ήταν 16 ετών και το Εθνικό βραβείο όταν σπούδαζε κοινωνιολογία στο Χάρβαρντ. Ανεξάρτητα από το αν θα καταφέρει να πετύχει και τον στόχο της για την προεδρία, βρίσκεται ακόμα στην αρχή της πορείας της και σίγουρα θα δώσει πολλά.
