Η εξέλιξη της συμφωνίας των Πρεσπών, αργά-αργά αλλά σταθερά εξελίσσεται σ’ ένα άνευ προηγουμένου φιάσκο για την Ελλάδα. Οι Βούλγαροι μπλοκάρουν με άνεση την είσοδο των Σκοπιανών στην Ευρωπαϊκή Ένωση για λόγους σαφώς πιο ασήμαντους απ' αυτούς που ταλάνιζαν τις δικές μας σχέσεις. Και τώρα οι Τούρκοι, των οποίων την διείσδυση στην γειτονική χώρα θα ανέκοπτε δήθεν η συμφωνία των Πρεσπών, μόνο που δεν βγαίνουν αλά-μπρατσέτα με τους Σκοπιανούς στα διεθνή φόρουμ να δηλώνουν τον διακρατικό τους έρωτα.
Το πράγμα μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο γελοίο. Η Βουλγαρία βάζει βέτο στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να ξεκινήσει προενταξιακές συνομιλίες με τα Σκόπια, διότι δεν αναγνωρίζει την Μακεδονική γλώσσα, αλλά την θεωρεί διάλεκτο την Βουλγαρικής. Και οι ασήμαντοι Βούλγαροι (ως εθνικό και πολιτικό μέγεθος μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση εννοώ), υψώνουν ανάστημα και υπερασπίζονται με ανελαστικό τρόπο αυτό που θεωρούν εθνική τους θέση. Ούτε οι Γερμανοί τους τρόμαξαν, ούτε την απομόνωση φοβήθηκαν, ούτε για την γνώμη των μεγάλων ίδρωσε το αυτί τους.
Ενώ εμείς τρέμουμε μην απομονωθούμε, τρέμουμε μην θυμώσουν οι μεγάλοι, τρέμουμε μην και μας πουν ακραίους, οπότε ο Τσίπρας ως σωστός εκφραστής αυτής της εθνικής φοβίας (κι έκανε το παλικάρι στα λόγια) πήγε και υπέγραψε με τους Σκοπιανούς. Οι Βούλγαροι το βλέπουν αλλιώς, διότι τελικά αποδεικνύονται πιο μάγκες από μας τους τετραπέρατους. Ο Τσίπρας βέβαια έλεγε ότι φράζουμε τον δρόμο και στους Τούρκους. Για ρίξτε μα ματιά σήμερα στις ανταποκρίσεις και θα δείτε. Τους βάλαμε εμείς στο ΝΑΤΟ με τις Πρέσπες και τώρα Σκοπιανοί και Τούρκοι πορεύονται ως σύμμαχοι εντός της συμμαχίας. Όχι παίζουμε. Τα ‘γραφε χθες και ο Νίκος Μελέτης.
Η συμφωνία των Πρεσπών τελικά θα διδάσκεται στα πανεπιστήμια ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Διότι όταν μια χώρα πιέζεται για μια διεθνή διευθέτηση (όπως η Ελλάδα πιεζόταν για επίλυση του Σκοπιανού), είτε αδιαφορεί αν πιστεύει ότι θίγονται βασικά της εθνικά δίκαια, είτε κοιτάζει να ανταλλάξει την διευθέτηση που προσφέρει με τα μεγαλύτερα δυνατά ανταλλάγματα. Είναι ακριβώς αυτό που δεν κάναμε εμείς ως χώρα, καθότι μας έκατσε ένας Αλέξης που δεν χαμπάριαζε από τέτοιους κανόνες.
Τι θα μπορούσε να έχει γίνει. Ξέραμε ότι Αμερικανοί και Γερμανοί καίγονταν να εντάξουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ για να σταματήσουν την ρώσικη επιρροή στα κεντρικά βαλκάνια. Σήμερα λοιπόν που ο Ερντογάν έχει τρελαθεί, θα μπορούσαμε να ανταλλάξουμε μια λύση του Σκοπιανού με την στήριξη των Αμερικανών και κυρίως των Γερμανών στα ελληνοτουρκικά. Θα είχαμε ένα όπλο στα χέρια μας. Το παραδώσαμε αμαχητί πριν δυο χρόνια και τώρα δεν έχουμε τίποτα στα χέρια μας.
Και ας μην μας πει κανείς ότι ο Τσίπρας δεν κάνει ανταλλαγές, αλλά στο Σκοπιανό προώθησε αυτό που θεωρούσε μακροπρόθεσμα καλό για τον τόπο διότι αυτό δεν ισχύει, αλλά και να ίσχυε θα ήταν μια μεγαλοπρεπής βλακεία. Ο Τσίπρας αντάλλαξε την υπογραφή του στο Σκοπιανό, αλλά για το ευτελέστερο των ανταλλαγμάτων και μάλιστα των μικροπολιτικών ανταλλαγμάτων. Παρέδωσε ένα ισχυρότατο εθνικό όπλο με αντάλλαγμα ένα 500άρικο επίδομα στον κάθε συνταξιούχο, μια βδομάδα πριν τις εκλογές. Αυτό του επέτρεψαν τότε οι Γερμανοί. Εκλογές που μάλιστα έχασε πανηγυρικά. Για να μην ξεχνιόμαστε…
