Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Manuel Barroso προσελήφθη στην Αμερικάνικη τράπεζα Goldman Sachs σε θέση σημαντική. Σύμφωνα με απόφαση της «επιτροπής δεοντολογίας» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό είναι νόμιμο και ηθικό. Υπάρχει κάτι που να μας ανησυχεί στην απόφαση της επιτροπής δεοντολογίας της ΕΕ;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι απλά μια «ένωση κρατών». Αποτελεί ουσιαστικά ένα υπερκράτος, με οικονομική δύναμη αντίστοιχη των Ηνωμένων πολιτειών, όπου, μεταξύ άλλων, οι Έλληνες πολίτες έχουν εκχωρήσει τμήμα της κυριαρχίας της χώρας.
Το δημιούργημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν κυβερνιέται, όπως πολλοί νομίζουν από τους πολίτες. Το μόνο δημοκρατικό όργανο που υπάρχει, από τα 7 που διαθέτει, το Ευρωκοινοβούλιο έχει πολύ περιορισμένο ρόλο. Οι αποφάσεις για τις κατευθύνσεις της ΕΕ λαμβάνονται κυρίως από τρία όργανα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που αποτελείται από διορισμένους και μη ανακλητούς επίτροπους, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα που αποτελείται από διορισμένους τραπεζίτες. Ουσιαστικά δηλαδή, οι κατευθύνσεις, (με εξαίρεση το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όπου τα κράτη μπορούν να μπλοκάρουν κάποιες αποφάσεις), ορίζονται κυρίως από μια Ομάδα διορισμένων γραφειοκρατών, σαν τον κύριο Barroso. Ιδιαίτερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, της οποία προήδρευε ο κύριος Barroso, υποστηρίζεται από στρατιά γραφειοκρατών και λόμπυ πολυεθνικών, οι τελευταίες περνάνε τη γραμμή τους μέσα από την διαδικασία «διαβούλευσης», διότι διαθέτουν τους πόρους, την οργάνωση και τους θεσμούς για να υποβάλλουν προτάσεις και να πλειοψηφούν στις επιτροπές. Ο απλός επιχειρηματίας ή υπάλληλος ή πολίτης, να το πούμε απλά, δεν έχει τον χρόνο να διαβάζει τις προτάσεις της ΕΕ, αποφασίζουν οι πολυεθνικές για αυτόν με στρατιά στελεχών που διαθέτουν και είναι στις Βρυξέλλες στις γνωμοδοτικές επιτροπές.
Αυτό δεν σημαίνει ότι απαραίτητα οτιδήποτε απόφαση βγαίνει από την ΕΕ είναι «των πολυεθνικών». Όχι, δεν είναι! Υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι, όπως ο Γάλλος επίτροπος Michel Barnier, ή παλιότερα ο Έλλην επίτροπος Σταύρος Δήμας, που έχουν ορθώσει το ανάστημα τους και οδήγησαν σε εξαίρετες αποφάσεις, στην δημοκρατική ενδυνάμωση.
Για να βγει μια απόφαση όμως αντικειμενικά, έστω μια φορά στις 3, για να λειτουργούν, έστω και με πολλά «εισαγωγικά», σωστά οι παντοδύναμοι διορισμένοι (μη εκλεγμένοι δηλαδή) επίτροποι απαιτεί όχι απλά μια ακεραιότητα χαρακτήρα, που άλλοτε υπάρχει άλλοτε όχι, αλλά και να λειτουργούν σωστά οι θεσμοί χωρίς προσδοκία λαδώματος! Να μην υπάρχει δηλαδή άμεση επιβράβευση των «υπηρεσιών» που οι «Επίτροποι» παρέχουν στις πολυεθνικές κατά τη διάρκεια της θητείας τους, με χρήμα. Διότι αν, ο κάθε επίτροπος γνωρίζει ότι τελειώνοντας τη θητεία του, μια πολυεθνική θα του δώσει με νόμιμο τρόπο χρήμα ως ανταπόδοση για την εξυπηρέτηση που ο επίτροπος έκανε στις πολυεθνικές τόσα χρόνια (όσο ήταν επίτροπος), τότε η ΕΕ γίνεται αυτόματα ένας μηχανισμός 100% διεφθαρμένων γραφειοκρατών, απλών υπαλλήλων των πολυεθνικών εταιριών που περιμένουν να τελειώσουν τη θητεία τους για να πάρουν το «φακελάκι».
Αν έτσι συμβαίνει, αυτό δεν είναι κατάντια μόνο για την ΕΕ. Δεν είναι απλά ένα ανησυχητικό σημάδι για τον καπιταλισμό. Είναι κάτι χειρότερο. Είναι έγκλημα εναντίον όλων των πολιτών. Είναι έγκλημα απέναντι σε όλους εμάς. Σημαίνει ότι το διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει περάσει πλέον απροκάλυπτα στα χέρια 30 ή 50 πολυεθνικών, και εμείς χειροκροτούμε ένα θίασο διεφθαρμένων διορισμένων γραφειοκρατών ως ηλίθιοι. Σημαίνει ότι καμία χώρα δεν πρέπει να συμμετέχει σε αυτό το θίασο, είναι προσβολή στην νοημοσύνη μας.
Για αυτό, η απόφαση της επιτροπής δεοντολογίας της ΕΕ με την οποία αποφασίζει ότι «δεν τρέχει τίποτα» που ο Manuel Barroso, ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΕ δικαιούται , και είναι ηθικό, να μετέχει ως στέλεχος μιας πολυεθνικής, της Goldman Sachs αποτελεί όχι απλά μια αρνητική απόφαση, αλλά μια απόφαση-ντροπή. Δείχνει ότι οι γραφειοκράτες της ΕΕ όχι απλά αποτελούν το «μακρύ χέρι» των πολυεθνικών, κάτι που σε κάποιες περιπτώσεις το υποπτευόμασταν, αλλά ότι η ανίερη συναλλαγή τους αυτή μπορεί να είναι και με χρήμα, και από σήμερα η «συναλλαγή», το λάδωμα, θα είναι και νόμιμο, με την μεγάλη μάλιστα σφραγίδα της ΕΕ! Ενώ το πλοίο, ο Τιτανικός της ΕΕ βυθίζεται, από κακοδιαχείριση και κρίση, με το 1/3 των χωρών σε επιτήρηση και κρίση, ενώ άλλες χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο φεύγουν πανικόβλητες να σωθούν, και τα δικαιώματα των πολιτών εκχωρούνται με μυστικές συμφωνίες τύπου TTIP και CETA που παραχωρούν προνομιακή μεταχείριση στις πολυεθνικές, οι γραφειοκράτες της ΕΕ είναι «ηθικοί και νόμιμοι» να παίρνουν «παραδάκι» από αυτές τις 50 εταιρίες, στη συνέχεια ως «σύμβουλοί τους»! Εύγε λοιπόν, καλοφάγωτα!
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.
Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.
